Witam,
w Pani opisie sytuacji zabrakło mi jednego – jak to zachowanie, które Pani opisała, staje się problemem. Czy bliskie osoby mają do Pani żal, że w taki a nie inny sposób się Pani komunikuje i to Panią martwi, że przez to np. stosunki z nimi są napięte? A może postrzega Pani siebie jako osobę, która zachowuje się perfekcyjnie (w ramach bycia perfekcjonistką) bez względu na to, czy jest to kontakt z osobą obcą, czy przyjacielem a w rzeczywistości nie udaje się Pani być miłą dla wszystkich? Czyli, że dostrzega Pani rozbieżność między ja idealnym a realnym?
Zachęcam do kontaktu z psychologiem, praca ze specjalistą z pewnością pozwoli Pani lepiej poznać siebie, to co Panią motywuje, odpowiedzieć sobie na pytanie, co takiego perfekcjonizm daje Pani w życiu – być może więcej niż zabiera? Proszę pamiętać, że różnimy się jako ludzie, jedni są bardziej mili, inni bardziej szorstcy.
Ciekawe jest to, że pomimo bycia niemiłą, jednak ma Pani w około siebie przyjaciół, którzy pomimo Pani stylu funkcjonowania wciąż są i wciąż ‘wchodzą w drogę’ i ‘zadają milion pytań’ – oznaczać to może, że także jest w Pani coś co lubią, cenią. Może warto nad tym pomyśleć, może Pani też poprosić niektórych z nich o informację zwrotną na Pani temat, być może dowie się Pani ciekawych, ale też miłych rzeczy na swój temat.
Pozdrawiam,
Elwira Chruściel
