Jak cieszyć się z życia, kiedy nic nie układa się tak jakbym chciała?

Witam! Mam 18 lat, rok szkolny za pasem i matura przede mną. Rzecz w tym, że nie mam na nic energii.

Brzydka pogoda mnie dobija, całymi dniami nic bym nie robiła, często czuje się ospała. Nawet nie chce mi się widzieć znajomych. Dochodzi do tego jeszcze niskie poczucie własnej wartości, brak wiary we własne siły. Jestem osobą bardzo ambitną, ale niewierzącą w siebie. Za bardzo zależy mi na dobrych wynikach (za wszelką cenę - nie mam w ogóle życia prywatnego).Mam wrażenie, że brakuje mi inteligencji, bystrości, spontaniczności. Ciągle myślę o przyszłości, czy dostanę się na jakieś studia, co z pracą, a może zostanę starą panna?

Zazdroszczę tym, którym wszystko przychodzi z łatwością - ja do wszystkiego muszę dążyć ciężką pracą. I jak tu cieszyć się z życia, kiedy nic nie układa się tak jakbym chciała?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,

z Twojego listu wynika, że rzeczywiście bardzo srogo się oceniasz. Oprócz tego, że jak piszesz, masz bardzo niską samoocenę, to jeszcze z kolei bardzo wysokie wymagania wobec siebie. Chciałabyś, żeby wszystko ci wychodziło i było najwyżej ocenione. Najlepiej żebyś uczyła się w mgnieniu oka i miała też dużo czasu na znajomych.

Otóż, nie jest to chyba możliwe. Ludzie o których mówimy, że "wszystko im łatwo przychodzi" często bardzo się dziwią słysząc te słowa. Tak na prawdę trudno nam ocenić ile kto wkłada wysiłku w swoje sukcesy. Wydaje mi się jednak, że nie ma ludzi, którzy nie muszą w ogóle na nie pracować. Poświęcając dużo czasu na naukę, zaniedbujesz swoje życie prywatne, a potem jest ci trudno się w nim odnaleźć.

Myślę, że powinnaś poszukać w swoim życiu równowagi. Oczywiście nauka w Twoim wieku jest bardzo ważna, ale czy stosunki koleżeńskie są nieistotne?
Uwzględniając swój plan dnia pamiętaj, abyś zawsze miała czas i na naukę i na "odrobinę" przyjemności. Zasługujesz na to!

Pozdrawiam