Jak mogę odnaleźć sens mojego życia?
Mam 17 lat. Nie potrafię zaakceptować siebie, czuję się gorsza od innych. Gdy idę gdzieś sama, do kościoła, szkoły, sklepu odczuwam lęk przed ludźmi, przed tym, że mogę się skompromitować. Mam problemy z nauką, nie mogę się skoncentrować, w szkole często boli mnie brzuch. Wiele sytuacji, nawet banalnych, potwornie mnie stresuje. Często myślę o śmierci, płaczę, sama w swojej głowie stwarzam sobie obrazy, które powodują łzy. Jestem wrażliwa na krytykę, gdy ktoś powie mi coś co mnie zaboli nie umiem tego zapomnieć tej osobie. Gdy siedzę przed komputerem ciągle się odwracam, boję się, że ktoś za mną stoi.
O sobie myślę, że jestem nikomu niepotrzebna, nikomu nie zależy na moim życiu, mam dni w których chciałabym ze sobą skończyć, nie mam żadnych pasji, zainteresowań, przestało mi na wszystkim zależeć.
Jestem do niczego - ciągle prześladuje mnie w myślach wypomnienie z dzieciństwa, w 4 klasie podstawówki miałam taki okres w życiu, że zostałam odrzucona przez rówieśników z mojej klasy (wyzwiska, wyśmiewanie się z moich ciuchów - to bolało), a wszystko dlatego, że pokłóciłam się z moją ówczesną przyjaciółką. To wydaje się takie bezsensowne, byłam dzieckiem, nie powinnam tego rozpamiętywać, bo to bezsensu, ale ja ciągle boją się ponownego odrzucenia. Nie rozmawiam z nikim na ten temat, wiem, że nikt mnie nie zrozumie - jak mam sobie z tym poradzić? Przed rodziną, znajomymi z klasy udają, że wszystko jest w porządku, udaję kogoś innego niż jestem w rzeczywistości - jak odnaleźć sens życia i radość?
