Witam Panią. Na podstawie Pani opisu nie mam wątpliwości, że opisane przez Panią doświadczenia należały do traumatycznych. Jedno z podejść głosi, że trauma jest rodzajem energii zablokowanej w systemie nerwowym człowieka. Każde z opisanych przez Panią doświadczeń (każda sytuacja, którą Pani przeżyła) mogła przynieść dużo zablokowanej energii, która nie została uwolniona. Kiedy jesteśmy w sytuacji zagrożenia mamy do dyspozycji trzy reakcje: walki, ucieczki, zamarcia (zamrożenia). Być może doświadczając takich sytuacji w dzieciństwie jako pułapki (sytuacji bez wyjścia) "korzystała" Pani z reakcji zamarcia. Proszę się nie dziwić słowu w cudzysłowiu. To była strategia na przeżycie. Dzięki temu Pani ocalała a Pani córeczka ma mamę. Obecnie jako osoba dorosła być może doświadcza Pani w różnych sytuacjach jak tak ta zablokowana przez lata energia próbuje się uwolnić. Jednak bez pomocy specjalisty może to nie być możliwe. Najważniejsze, żeby Pani była dla siebie wyrozumiała (złość i pretensje do siebie tylko mogą wzmagać napięcie i nieprzyjemne doznania). Proszę szukać specjalisty pracującego z traumą. Życie pełnią życia mimo takich doświadczeń jest możliwe. Pozdrawiam Panią.
