Podobne uczucia w reakcji na stratę i żałobę mogą stanowić naturalną reakcję adaptacyjną. Jeśli jednak nadmiernie się przedłużają, mogą także wskazywać np na depresję. W tej sytuacji zdecydowanie polecałabym kontakt z psychologiem i w razie potrzeby podjęcie psychoterapii. Szczególnie, jeśli trudności związane są nie tylko ze stratą, ale także zaburzeniami w relacjach oraz emocjach (zakochanie w innym mężczyźnie, nieumiejętność wyboru, trudności w jasnej komunikacji, ciąża). Zachęcenie znajomej do podjęcia leczenia pozwoli jej przyjrzeć się wewnętrznym mechanizmom, uczuciom, emocjom i potrzebom, a także przepracować żal i ból po stracie, być może także poczucie winy itp. Specjalista wesprze dodatkowo w procesie zmiany prowadzącej do lepszej adaptacji, wzrostu satysfakcji z życia, poczucia sprawstwa. Da to szanse na poukładanie swojego życia i relacji. Można to zrobić w Poradniach Zdrowia Psychicznego, NZOZach mających kontrakt z NFZ lub w gabinetach prywatnych. Do psychologa, na psychoterapię (refundowaną) potrzebne będzie skierowanie wystawione albo przez lekarza rodzinnego albo przez lekarza psychiatrę. Do lekarza psychiatry nie potrzeba skierowania.
