Jak poradzić sobie ze smutkiem?
Nie co ze mną jest. Niby mam kochającą rodzinę, niczego mi nie brakuje. Od kilku osób słyszałam, że mam idealne życie i przez to nie zrozumiem prawdziwych problemów. Ludzie omijają mnie raczej szerokim łukiem jakby bali się, że nie są dostatecznie dobrzy żeby sie ze mną zadawać. Mam koleżanki, ale w zasadzie widujemy się tylko w szkole, a kiedy chce z nimi gdzieś wyjść czy coś zawsze odmawiają. Mimo wszystko czuje się nieszcześliwa w swoim życiu. Cały czas myślę nad tym co już było i żałuję decyzji które kiedyś podjęłam. Boję się przyszłości. W następnym roku zdaję maturę. Nie wiem jednak czy w ogóle chcę ją pisać. W szkole nie radzę sobie źle ale wszyscy straszą nas egzaminem dojrzałości i tym że powinniśmy już zdecydować na jakie studia mamy iść. Wracam do domu i płaczę bo nie widzę sensu żeby dalej żyć. U wszystkich tyle się dzieje poznają nowych ludzi, zakochują się, odkrywają że są w czymś dobrze. U mnie mimo zajęć dodatkowych takich jak balet czy taniec współczesny wszystko zlewa się w jedno, jeden tydzień od drugiego różni się tylko ilością sprawdzianów.
