Lilianno, rozumiem Pani troskę o wnuka oraz trudne emocje, które
zapewne
pojawiają się u Pani, gdy zachowuje się w opisywany sposób. Przyczyny
tego typu problemów mogą być różne, dlatego jeśli są one szczególnie
uciążliwe, warto zgłosić się na konsultacje do psychologa dziecięcego,
który przyjrzy się pani wnukowi i na bazie rozmowy
będzie mógł określić, który obszar wymaga pracy. Istnieją jednak ogólne
zasady wychowawcze, które przydadzą się w przypadku każdego dziecko –
bardzo ważna jest konsekwencja i jasne zasady, egzekwowane przez
wszystkie osoby biorące aktywny udział w wychowaniu,
w sposób konkretny, ale nie agresywny. Warto zapytać wnuka, skąd jego
złość, przyjąć, że może on ją odczuwać i powiedzieć, że są inne,
akceptowane sposoby na jej wyrażanie i że są zasady, których każdy
człowiek powinien przestrzegać. Proszę pamiętać, że dzieci
uczą się przez obserwację naszych zachowań, więc to od nas zależy, w
jaki sposób będą komunikować swoje uczucia i potrzeby.
Pani Lilianno.
Aby w pełni zrozumieć zachowanie wnuka i udzielić Pani właściwej porady należy najpierw go poznać. Jego zachowanie może wynikać z trudnych doświadczeń emocjonalnych, ale także z zaburzeń rozwojowych lub z sytuacji wychowawczej. Aby poprawnie zdiagnozować problem sugeruję wybór specjalisty. Pomóc może wizyta w Pani lokalnej Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej i dokonanie w niej stosownych konsultacji.
Pozdrawiam
Patryk Goleń
http://www.gabientzmian.pl
Witam
Jest wiele strategii, które można stosować i dobrze się sprawdzają. Trudno je w tym miejscu opisać dokładnie. Najważniejsze by dziecko miało ustalony plan dnia gdzie będzie uwzględniony czas na zabawę, naukę, telewizję, mycie, spanie, obowiązki, itd. Jeśli będzie zawsze wiedział jakie są wymagania i jak ma wyglądać jego dzień będzie mu łatwiej. Takie przewidywalne chwile dają dziecku poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji.
Należy mieć ustalane zasady i wytoczyć dziecku granice, których ma nie przekraczać. Za łamanie zasad powinny być wyciągane konsekwencje: nsbałaganiłeś- posprzątaj, zepsułeś zabawkę- nie masz jej. Każdy lubi nagrody i pochwały zatem nie należy o tym zapominać. Jeśli dziecko się stara trzeba to docenić.
Zapraszam na warsztaty dla rodziców lub konsultacje również telefoniczne.
Pozdrawiam
AM
w razie pytań jestem do dyspozycji
www.pracowniaterapeutyczna.eu
Witam.Proponuję wprowadzić tablicę motywacyjną.Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak postępować z 9-latkiem w tej sytuacji? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
- Agresja, nadpobudliwość i opóźniony rozwój mowy u 3-letniego dziecka – odpowiada Mgr Magda Augustyniak
- Córeczka sprawdza na ile sobie może pozwolić? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- Czy te objawy świadczą o autyzmie u dziecka? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
- Czy mój 16-letni wnuk cierpi na depresję? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- Nadpobudliwość i nieposłuszeństwo u 5-letniej córki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Jak rozwiązać problem z odrabianiem lekcji? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Problemy wychowawcze u starszego dziecka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Zachowanie 3-letniej córki – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
- Problemy wychowawcze z 5-letnią córką – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
artykuły
Pedagog szkolny - kwalifikacje, zadania, dokumentacja
Pedagog szkolny jest osobą, działania której skupi
Poradnia psychologiczna dziecięca i dla dorosłych - kiedy się udać?
Poradnia psychologiczna jest placówką, z pomocy i
Oblicza Starości - poruszająca wystawa, która oswaja ze starością
Starość jest piękna Starość niejedno ma oblicze -