Jak postępować z dziewczyną, która ma osobowość unikającą?

Ważne, by dziewczyna skorzystała z psychoterapii. Pomoże jej to lepiej radzić sobie ze sobą, a przede wszystkim w relacjach. Pana zachęcam do bycia sobą, takim jakim Pan jest. Jasna komunikacja, asertywność, poczucie bezpieczeństwa, zaufanie, zaangażowanie- to elementy sprzyjające każdemu związkowi- także w Państwa przypadku. W późniejszym okresie można pomyśleć także o psychoterapii par.

Dzień dobry. Mamy różne osobowości i to jest w porządku. Warto zastanowić się wspólnie, czego oczekujecie Państwo od siebie wzajemnie i od swojego związku, jakie trudności chcecie pokonać i co chcecie ewentualnie zmienić. Dalej warto sprawdzić, czy jesteście w stanie dokonać tych zmian sami, czy tez potrzebujecie pomocy psychoterapeuty. Życzę wszystkiego dobrego. Małgorzata MONT

Witam,
To co jest charakterystyczne dla osobowości unikającej to lęk przed odrzuceniem. Najczęściej taka osoba boi się, że ktoś dostrzeże w niej jakoś niedoskonałość i odrzuci. Stąd taka osoba, aby nie odczuć przykrych emocji związanych z odrzuceniem woli asekuracyjnie unikać relacji społecznych lub wchodzić w relacje płytko. Lepiej się nie angażować. Osoby unikające negatywnie interpretują pozytywne doświadczenia z ludźmi- Jeśli ktoś mnie lubi, to tylko dlatego, że jeszcze nie poznał jaka jestem beznadziejna. Samokrytycyzm jest stałym elementem myślenia. Pana dziewczyna może również unikać bliskości, ponieważ boi się, że bliskość spowoduje, że odkryje Pan prawdę o niej, pozna jaka jest do niczego- i w konsekwencji zostawi. No i koło się zamyka.
Co ma Pan na myśli pisząc, że dziewczyna nie pozwala się zbliżyć?. Podejrzewam, że może chodzić o sferę seksualną. Pan dziewczyna zdradziła Panu, ze ma osobowość unikająca, podkreślam słowo zdradziła. Myślę, że wstydzi się przed Panem. Warto razem porozmawiać o problemie. Proszę powiedzieć, jej, że zainteresował się Pan problemem, poczytał i jej w stanie teraz bardziej rozumieć jej unikanie, czyli ten dystans, który buduje. Trochę zrzucić z niej ciężar, że coś ze mną jest nie tak. Kiedy poczuje, że Pan ją akceptuje (mimo problemu), łatwiej będzie jej zaufać.
Może warto zbliżanie się do siebie podzielić na małe kroki. Wspólnie z dziewczyną zastanowić się jak by to mogła wyglądać. Co dla niej mogłoby być tym pierwszym małym kroczkiem, aby nie czuła się niepewnie. Zanim pojawią się gesty i zachowania związane z bliskością warto o rozmawiać, o tym czy jest gotowa, jak by mogło to wyglądać, czy dana sytuacja jest dla niej do zaakceptowania.
Proponuję również skorzystanie z pomocy psychologicznej, możecie wspólnie się wybrać.
Pozdrawiam
Milena Goncerz

Dzień dobry,
Miłość, wsparcie i bezgraniczna akceptacja to odpowiedź na wszystkie pytania. Jeśli chciałby Pan bliżej poznać czym jest ten typ osobowości oraz jakie są konkretne "wytyczne" warto udać się do poradni na konsultację z psychologiem, tam będzie mógł pan swobodnie zadać wszystkie pytania rozwiać wątpliwości oraz porozmawiać o swojej roli i potrzebach w związku

Witaj,
nie wiem,czy myślimy o tym samym,ale ten termin pojawia się nie tyle w określeniu osobowości,ile w określanie postawy wobec podległych osób/np.unikająca postawa rodzica,szefa itp/.Oznacza wówczas brak zainteresowania ich sprawami.Jest Pan dojrzałym mężczyzną,więc jeżeli mimo to chce Pan pozostać w takim związku,to na pytanie "czego mi nie wolno"odpowiedż jest jedna:oczekiwać zainteresowania Panem.
I mam nadzieję,że z jakiegoś powodu taka właśnie "niezależność" Pana interesuje.
Pozdrawiam serdecznie