Jak powiedzieć mamie, by nie wtrącała się w moje życie?

Mam nieustający problem w kontaktach z własną matką. Mocno się różnimy, drażnimy, nie zgadzamy. Babcia pilnuje mojej córci, musiałam wrócić do pracy. Początkowo wynajęłam nianię, ze względu na finanse zgodziłam się na propozycję mamy, że pomoże. Po 3 miesiącach każdego dnia była zła, więc najęłam znów nianię, na część mego dnia pracy, bo mi znajoma zwróciła uwagę, że wykorzystuję matkę. Ale nie jest lepiej. Dziś na przykład bez mej wiedzy i komentarza przemeblowała moją kuchnię, kuchnię w moim mieszkaniu - nie mieszka ze mną. Mama miewa wiele pomysłów, których nie lubię, nie lubię bardzo! Czuję się z tym bardzo źle, bo jest nieustannie aktywna, a jej pomysły dotyczą mojego życia. Mój brak akceptacji, zachwytu jej pomysłami, poglądami sprawia jej przykrość. Usiłowanie omijania problemu nie zmniejsza jej nieustannych zabiegów o tronowanie w moim życiu. Chce być autorytetem, a dla mnie nie jest! Co z tym robić?

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam Panią!

Z opisu wyłania się typowy model mamy, która nie potrafi pogodzić się z tym, że jej córka jest już dorosłą i samodzielną kobietą. Takie zachowania matek spowodowane są zwykle nie ich złą wolą, ale lękiem przed samotnością.

Sugerowałabym, aby odbyła Pani szczerą rozmowę z mamą i powiedziała jej, co czuje, kiedy mama zanadto ingeruje w Pani życie. Prawdopodobnie mama nie zdaje sobie sprawy, że robi coś niewłaściwego. Szczerze zachęcam do rozmawiamia i mówienia o swoich uczuciach. Rozmowa jest podstawą do zmiany, mimo tego, że czasem wydaje się bezowocna. Warto jest też ustalić zasady, do których zawsze można się odwołać w sytuacji konfliktu.

Milczenie i zagryzanie zębów będzie powodowało u Pani frustrację, która może jeszcze bardziej nasilić konflikt z mamą. Czasem dobrym pomysłem jest napisanie listu. Ważne jest jednak, aby w rozmowie czy liście nie oceniać ani nie obrażać drugiej strony, tylko mówić o własnych uczuciach. Uczucia są subiektywnym doznaniem i nie można ich podważyć ani z nimi dyskutować. Mama prawdopodobnie pragnie Pani szczęścia, dlatego odwołanie się do własnych uczuć może być dla niej najbardziej przekonującym argumentem.

Pozdrawiam i życzę wytrwałości oraz konsekwencji w egzekwowaniu ustalonych zasad.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak zachowalibyście się na moim miejscu? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy mieszkać z teściami? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak uwolnić się od wpływu matki? – odpowiada Magdalena Pikulska
Moja mama oddaliła się od nas - co robić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czuję, że moje życie jest głupie - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy i jak poradzić sobie z mamą? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Całe moje życie się posypało. Jak się utrzymać na powierzchni? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mama nie akceptuje mojej dziewczyny - jak mam ją do niej przekonać? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Jak powiedzieć mamie, że chcę mieszkać z nią, a nie z ojcem i jego nową rodziną? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak powiedzieć rodzicom, że chcę się wyprowadzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

Jak powiedzieć mamie, by nie wtrącała się w moje życie?

artykuły

Elena Kadantseva uciekła z Ukrainy. Nie chce być ciężarem dla nikogo, ma tylko jedną prośbę

Koronawirus a wakacje w Hiszpanii. Polka opowiada o sytuacji w kraju

Umówiłam się na dawkę przypominającą. W przychodni odmówiono mi szczepienia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła