Będąc w domu warto skonfrontować się z "zagrożeniem" - zapalić światło, wstać z łóżka, upewnić się, że nic nam nie zagraża. Podczas spaceru wybierać oświetlone miejsca, w których poczucie bezpieczeństwa zazwyczaj jest większe. Wówczas uczucie niepokoju powinno się zmniejszyć. Jeśli mimo podejmowanie działań, które obiektywnie powinny uspokajać i mimo racjonalizowania pojawiającego się lęku, objawy nadal będą Pani towarzyszyć w podobnym nasileniu, wówczas warto skonsultować się z psychologiem i dokładnie przyjrzeć się doświadczanym przez Panią trudnościom.
Szanowna Pani,
odczuwanie strachu i lęku to naturalna reakcja organizmu informująca nas o zachwianiu jego równowagi i jest to normalne, że takie emocje czasami nam towarzyszą. Jednakże na podstawie zadanego przez Panią pytania wnioskuję, że objawy o których Pani pisze są mocno dokuczliwe, dezorganizują działania i wpływają na Pani dobrostan psychiczny. Przyczyn może być wiele, mogą być one reakcją na stresujące wydarzenia/sytuacje, przeciążenie obowiązkami czy zmiany życiowe.
Napisała Pani, że objawy pojawiły się ostatnio. Czy w tym czasie nastąpiły w Pani życiu jakieś zmiany? Czy zdarzyło się coś co wiązało się z silnymi emocjami? Jest Pani młodą osobą i zakładam kształtującą swoją ścieżkę życiową. Zapewne stoi przed Panią wiele ważnych wyborów i decyzji. Czasem samo podzielenie się tymi emocjami z przyjacielem/przyjaciółką czy rodzicami przynosi ulgę. Jednakże jeśli ten stan będzie się utrzymywał bardzo bym Panią zachęcała do skonfrontowania tego problemu z psychologiem najlepiej psychoterapeutą, który pomoże Pani dojść do źródła problemu i znaleźć adekwatne rozwiązanie.
Serdecznie pozdrawiam,
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
