Dzień dobry, ofiara gwałtu bardzo często przechodzi przez trójfazowy model reakcji na sytuację gwałtu. Pierwsza faza, która następuje bezpośrednio po ataku to szok i odrętwienie. W tej fazie ofiara gwałtu jest przerażona, boi się sprawcy, nie może uwierzyć w to zdarzenia. Nie chce też o tym z nikim rozmawiać. Druga faza gwałtu to dezorientacja, charakteryzująca się stanami lękowymi, depresją, nadużywaniem alkoholu, leków, izolacją, zamknięciem w sobie, mogą pojawić się próby samobójcze. Ostatnia faza to reorganizacja, czyli powrót do równowagi psychicznej. Z tego co Pani pisze, to Pani kuzynka może znajdować się w drugiej fazie, czyli dezorientacji, stąd nadużywanie leków, zaburzenia odżywiania, przeprowadzka do innego miejsca w celu odcięcia się. Niestety, ale większość ofiar gwałtu cierpi na tzw. stres pourazowy (post-traumatic stress disorder - PTSD), co objawia się ciągłym przeżywaniem trudnej, stresującej sytuacji. Uniemożliwia to prawidłowe funkcjonowanie społeczne. W takim przypadku konieczna jest terapia. Bardzo ważne jest też wsparcie rodziny i najbliższych. Ofiara gwałtu często odrzuca pomoc. Zachowuje dystans, izoluje się, choć tak naprawę potrzebuje bliskości, docenienia. Dlatego warto mimo odmowy otaczać ją opieką, wsparciem. Namawiać na terapię, może na początku tylko jedna wizyta u specjalisty. Bardzo ważne, aby nie oskarżać i nie osądzać ofiary. Nie należy również wypytywać o szczegóły, gdyż to przypomina o sytuacji. Trzeba okazać cierpliwość i dać czas. Wszelkie zapewnienia ofiary, że już o tym nie myśli oraz że wszystko jest w porządku są jedynie ucieczką i wyparciem trudnego zdarzenia. Dlatego tak ważna jest terapia.
Pozdrawiam,
Joanna Szlasa
