Jak skutecznie zerwać kontakt z rodziną?

Witam ,nie chcę utrzymywać kontaktów w z moją rodziną czyli kuzynostwem ,ciotkami i rodzicami. Bardzo źle działa na mnie ich towarzystwo. Ogólnie to cała rodzina tak na mnie wpływa . Rodzina jest z mojej stony nie męża. Zmuszona jestem do widywania ich ze względu na małą miejscowość w której wspólnie mieszkamy i okoliczności to jednak się widujemy. Jak zerwać skutecznie kontakty z nimi? moja mam jest całą manipulantką tego rodzinnego zamieszania ,chociaż wie jakie mam zdanie na ten temat. Nienawidzę swojej całej rodziny! nie chcę z nimi się widywać ,ale na nie które wizyty nie mam wpływu! chcę się przeprowadzić do innego miasto ,dalej o nich! mąż nie chcę! bo dojazdy do pracy byłyby za daleko i kosztowne. Jak sobie poradzić z tym ,skoro nie widzę innego wyjścia jak tylko dalsza przeprowadzka do innego miasta? jak znaleźć rozwiązanie. W grę nie wchodzi przekonanie się do nich , to nie możliwe! mam nerwicę po każdym widzeniu się z nimi ,nawet przypadkowym na ulicy.

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Adam Horak Psycholog

51 poziom zaufania

Chce Pani wyprowadzić się daleko od rodziny, bo kontakt kuzynostwem i ciotkami rodzi u Pani distres. Ma Pani do tego prawo i tu nie ma problemu. Od pewnego wieku życia to jest zdrowe i rozwojowe. Problem widzę w tym miejscu, gdzie Pani mąż torpeduje pomysł przeprowadzki. Może warto z nim jeszcze raz o tym porozmawiać i zapytać go o powody.

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Relacje rodzinne bywają niekiedy skomplikowane, między innymi dlatego, że powstają i zmieniają się na przestrzeni całego naszego życia - dodatkowo ciągle nam w jakiś sposób towarzysząc.
W przypadku problemu "technicznego" - czyli np. wspólnego zamieszkania, mieszkania obok siebie bądź w tzw. pobliżu - pomocna bywa zmiana otoczenia, czyli przeprowadzka. Rzadko jednak się zdarza (a w zasadzie nigdy), by problem relacji rodzinnych wynikał tylko z tego, że członkowie rodziny co chwila "wpadają na siebie".
Pani opis niejako potwierdza powyższe - pisze Pani o dużym dyskomforcie w kontakcie, a wręcz zgeneralizowanej nienawiści do wszystkich członków Pani rodziny. Nawet, jeśli uznać, że ktoś z członków rodziny Pani "podpadł", nie wyjaśnia to, dlaczego obdarza Pani negatywnymi uczuciami wszystkich - bez specjalnego wyboru.
Mówiąc inaczej - możliwe, że poszczególni członkowie Pani rodziny bywają beznadziejni - tak, jak Pani pisze. Pani jednak reakcja na ich niedoskonałości jest po prostu mało adekwatna - wskazująca na silną zależność emocjonalną, trochę tak, jakby nigdy Pani nie dorosła i w kontakcie z nimi była wciąż małą i rozkapryszoną dziewczynką.

Trudno w tej sytuacji doradzić coś, co byłoby pomocne. Zwykle proponuje się terapię psychologiczną i "obejrzenie" siebie samego oraz poszukanie źródła niechęci w sobie - oczywiście po to, by się "przekonać" do osób, których się nie cierpi. Przekonać - czyli uznać, że mimo swej beznadziejności, inni ludzie (rodzina również) mają prawo być takimi jacy są - nawet jeśli się to nam niespecjalnie podoba. Jak jednak rozumiem, taką formą pomocy nie jest Pani zainteresowana.

Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Niekontrolowane czyny w rodzinie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak zerwać kontakty z rodziną? – odpowiada Mgr Joanna Lida
Jak asertywnie odpowiadać rodzinie? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Czy powinnam zerwać kontakt z rodziną? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Jak pogodzić rodzinę przed świętami? – odpowiada Mgr Mariola Ciesielska
Czy najbliższa rodzina powinna wiedzieć o zdradzie żony? – odpowiada Mgr Izabela Makowska-Trzeciak
Nieustanne awantury w rodzinie – odpowiada mgr Monika Góra
Jak poprawić kontakt z żoną? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak naprawić relacje z partnerem po zerwaniu? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Agresja w rodzinie a problemy ze stresem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Genogram- co to jest i w jakim celu się go wykonuje?

Genogram jest graficznym modelem przekazów transge

Podarować osamotnionym seniorom Wigilię. "Pani Asia ma wiele wspólnego z naszą zmarłą mamą. Może Bóg tak chciał, żebym mogła lepiej ją zrozumieć"

- Może Bóg tak chciał, żebym mogła lepiej ją z

Czy zerwać kontakt z przyjacielem?

Jestem zazdrosny o kolegę. Mamy po 33 lat tego samego serdecznego 36l przyjaciela, z którym znamy się kilka lat. Często wraz z kolegą odwiedzamy naszego przyjaciela (w innych terminach) i kolega może więcej u niego niż ja. Kiedy przywozi mnie do siebie, to robi to wieczorem, dyskretnie by sąsiedzi nie widzieli, a tamten kolega może rano, w dzień nawet krzyczeć na klatce schodowej. Nasz przyjaciel to straszny bałaganiarz i brudas i kolega często jak przyjeżdza sprząta mu w domu, jestem pedantem i przeszkadza mi bałagan. Kiedy proponuję że pomogę mu posprzątać czy chcę się za coś brać ma pretensje i się denerwuje na mnie.Gdy spotykam się z przyjacielem na picie (mimo twardej głowy do alkoholi w tym wódki) mi zawsze proponuje tylko jedno piwo, a z tamtym kolegą pije różne trunki w dużych ilościach. Tamten kolega może zostawać u naszego przyjaciela tyle dni ile chce. Ja natomiast muszę na drugi dzien z rana opuścić jego dom. Próbowałem już nawet zerwać z kolegą i pezyjacielem kontakt ale już wtedy ogarniał mnie cholerny żal i robiło się przykro. Jak poradzić sobie w takiej sytuacji, czy próbować odsunąć się od nich czy kontynuować znajomość? Co ogólnie zrobić w takiej sytuacji?

MĘŻCZYZNA, 33 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Zazdrość w związku

Mgr Zuzanna Księżyk Psycholog, Warszawa

23 poziom zaufania

Skoro jest Pan zazdrosny, to znaczy, że Panu zależy na przyjacielu, a skoro Panu zależy, to może warto porozmawiać z nim o tym, co Pan czuje w związku z relacją przyjaciela z kolegą. Albo na próbę rzucić, że tamten kolega może to i tamto, a Pan nie może i jak to tak i dlaczego. Rozumiem, że na obecnym etapie może to być trudne i wiązać się z lękiem przed obnażeniem uczuć a nawet upokorzeniem. W niektórych środowiskach (a nawet wielu) zazdrość o kolegę w kontekście przyjaźni męsko męskiej może być trudnym doświadczeniem ze względu na obawy przed posądzeniem o niemęskość, emocjonalność, miękkość, a niekiedy homoseksualizm. Jednak to, że Pan przeżywa tego rodzaju emocje i ma ich świadomość jest dużym zasobem i świadczy o Pana wrażliwości, którą może Pan wykorzystać na swoją korzyść. Możliwe, że rozmowa na ten temat otworzy przed Wami nową jakość relacji.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

wskazana jest psychoterapia jako forma pomocy.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc przyjacielowi? – odpowiada Paulina Witek
Jak wyznać miłość przyjacielowi? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Problemy w relacji z dobrym przyjacielem – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak pomóc przyjacielowi po rozstaniu? – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Zerwanie kontaktu z przyjacielem poprzez konfliktową wymianę zdań – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Czy mogę pomóc przyjacielowi, który nie radzi sobie z alkoholem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak porozmawiać z przyjacielem? – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
Wyniszczający się kontakt z przyjacielem – odpowiada Mgr Bogumiła Konieczna
Pomoc przyjacielowi cierpiącemu na stany depresyjne – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Wyjście z uzależnienia - jak mogę pomóc przyjacielowi? – odpowiada Lek. Anna Syrkiewicz

artykuły

Depresja a otwarcie się na innych

Kiedy człowiek jest smutny lub popada w depresję,

Rodzice - bądźcie odpowiedzialni!

Impreza miejska. Tłum ludzi, w tym rodzice z dzieć

Smutna prawda o SORach: Przekroczenie granicy godności

W maju dziennikarka Magdalena Rigamonti opisała na

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy najlepiej zerwać kontakt z partnerem?

Zdrada w związku, koniec związku, podwojne życie. Witam, popełniłam duży błąd, zdradzając partnera w 5 letnim związku. Rozmawiałam z nim wielokrotnie o tym, że potrzebuję się z nim kochać, że nie może być tak, żeby mi odmawiał na rzecz innych wymówek ( złe samopoczucie itd ) wielokrotnie się to zdarzyło. Trwałam w tym,lecz byłam nieszczęśliwa, spięta i niezaspokojona, bo brakowało mi satysfakcji seksualnej, zainteresowania oraz poważnych rozmów. Dzielila nas odleglosc( ponad 100 km, nie spotykalismy sie co tydzien, w pozniejszym etapie) Gdy pojawial sie seks raz na pare miesięcy, to trwał on tylko chwile i bylo po wszystkim. Na moje prośby o poważnym życiu ( przyszłości, domu itd ) byłam nieraz zbywana w tym sensie, że jak chciałam,żeby poznał rodziców, to nie reagował kwitując ,że nie ma czasu ( a chodziło również o brak zaufania ) mówił tylko,że ich pozna i na tym się kończyło. Chciałam zaręczyn, też brak reakcji. Nie chciałam tego, ale niestety dopuściłam się zdrady wielokrotnie, wpadając w wir podwójnego życia. Powiedziałam tamtemu( D) jaka mam sytuację ( ze mam niepoukladane sprawy i nie jestem gotowa, ale pozniej samo sie potoczylo..) W pozniejszym czasie kazał mi zerwać z partnerem,groził że do niego zadzwoni i mu powie. Trwałam w tym dlugo, około roku, moja psychika zaczęła mi szwankować, okropnie się czułam, aż w końcu doszło do punktu kulminacyjnego,że w końcu (D)jak mu powiedziałam że to koniec, że już nie dam rady tak żyć, zadzwonił do partnera( szperał mi po komórce i skopiował numer ) i powiadomił go o całej sytuacji. Podczas zwiazku zdarzylo sie tez to ze pisalam z innymi i inni mi zawracali glowe, az z tym skonczylam. Była duża afera, nie dziwię się, lecz wielokrotnie czułam się olewana, tamten się śmiał z wielu rzeczy, robił sobie głupie żarty, twierdząc żeby nie było nudno w związku, nieraz powodując u mnie obraze i doprowadzając mnie do płaczu. Potkalismy sie, Wyjaśniliśmy sobie wszystko, lecz partner nie chce mnie już znać, powiedział że mi nie wybaczy, ze sie mnie brzydzi, że nic mnie nie tlumaczy, że czuł że go zdradzam, ze go oszukiwałam, kłamałam, ale jednak miał nadzieję,że tak nie jest. Nie chciałam żeby tak wyszło, chciałam z nim sama porozmawiać o tej sytuacji, a nie żeby ktoś to za mnie zrobił. Czuję zal do D, ze do niego zadzwonił, czuł się źle z tym jak go potraktowałam. posypały się od razu dwie relacje. Postanowiłam, że pójdę na psychoterapię. Rozumiem odczucia partnera, aczkolwiek go znam i wiem że zaufanie było już wcześniej nadwyrezone do mnie, wiem też że wielokrotnie lubił zwalać na mnie poczucie winy beż powodu, że na przykład się On źle czuje albo coś się stało. Chciałabym się dowiedzieć , jak mam teraz sobie poradzić z emocjami, bo cierpię podwójnie. Czy mam dać spokoj byłemu partnerowi i to zostawic? Czy są jakieś możliwości naprawy? Choć jestem pewna że będzie to bardzo ciężkie z jego podejściem i charakterem... mało do siebie przyjął, zwalił na mnie całą winę praktycznie, zwyzywał mnie... proszę o radę, bo nie wiem co robić, czy mieć z nim kontakt, czy dać mu narazie spokoj...

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Psychologia Zdrada w związku Emocje Poczucie winy Seks

Mgr Tomasz Kościelny Psychologia, Warszawa

70 poziom zaufania

Dzień dobry, z Pani listu wynika, że w tej 5-letniej relacji Pani oczekiwała bliskości, zrozumienia i też dążyła Pani do formalizacji waszego związku. Partner raczej tego unikał, nie chciał też spotykać się z Pani rodzicami, co może wskazywać, że miał inną motywację niż Pani. Dystans fizyczny między wami też nie pomagał w związku. Te deficyty w relacji chciała Pani wypełnić w drugim życiu. Jednak ujawnienie, że jest Pani w relacji z innym mężczyzną i to długiej mogło zostać odebrane przez tego drugiego mężczyznę jako zdrada. Reakcje drugiego partnera świadczą o chęci odwetu, stąd kontakt z Pani partnerem i poinformowanie o sytuacji. W efekcie obaj partnerzy czują się zdradzeni i obwiniają Panią całą odpowiedzialnością za zaistniałą sytuację. Jednak w związku za jego kształt, powodzenie i kryzysy odpowiadają obie strony. W obecnej sytuacji sugerowałbym udanie się do psychoterapeuty, by przepracować tę trudną sytuację i zastanowić się, co dalej, jakie decyzje podjąć.

Pozdrawiam, Tomasz Kościelny, certyfikowany psychoterapeuta psychodynamiczny. Pracuje indywidualnie, z parami, małżeństwami i grupami w gabinetach w Warszawie oraz poprzez Skype, https://tomaszkoscielny.pl, e-mail: tkoscielny@interia.pl, tel. 692 13 99 40.