Kontrola rodziców u 21-letniej dziewczyny

Witam, mam problem z rodzicami. Mam 21 lat, studiuje poza miejscem zamieszkania. Mam chłopaka od 4 miesięcy, wcześniej nie wychodziłam z domu często. Odkąd z Nim jestem, moi rodzice strasznie mnie kontrolują, jak nie wrócę o wyznaczonej godzinie to, zaraz awantura. Rozmawiałam z mamą i mówiłam, jej, że musi się przyzwyczaić do tego, a ona do mnie, że dopóki się nie wyprowadzę i będe mieszkać z Nimi, to musze się trzymać tych zasad. Proszę o radę, bo nie wiem co mam robić. Jak do nich dotrzec?

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Trudności w wyrażaniu emocji Psychologia Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Monika Kotlarek Psycholog, Koszalin

39 poziom zaufania

Myślę, że warto byłoby usiąść z mamą przy kawie i zapytać ją o powody jej lęku o Panią, bo jej zakazy biorą się podejrzewam ze strachu, że coś się Pani stanie (chłopak nieodpowiedni zdaniem mamy, ciąża, zawali Pani studia przez miłość itp.) powodów może być wiele, ale warto je rozwiać i skonfrontować mamę z tym, że Pani też zależy na swoim bezpieczeństwie. Dlatego warto o tym porozmawiać i ustalić jakieś granice.

-------------------------------------------------------------------------
Znajdź mnie tutaj:

http://www.psycholog-pisze.pl

http://www.psycholog-pomaga.pl

Mgr Edyta Kołodziej-Szmid Psycholog, Gdańsk

66 poziom zaufania

Witam, skoro wcześniej Pani nie wychodziła i nie miała chłopaka to trudno się dziwić, że rodzice nie przyzwyczajeni do tego, reagują trochę panicznie. Każda zmiana wymaga pewnego czasu do przystosowania się, najwyraźniej rodzice nie radzą sobie z faktem,że stała się Pani dorosła. Proszę spróbować to zrozumieć z jednej strony a z drugiej powoli, spokojnie budować zaufanie do siebie, poszerzać zakres niezależności i wolności osobistej. Kilka rozmów z nimi w spokojnej atmosferze, ustalenie jakiś zasad na nowych, dostosowanych do okoliczności warunkach oraz nie zawodzenie ich powinno przynieść rezultaty.Rodzice też byli kiedyś młodzi czasem dobrze jest im to przypomnieć :)Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Osiemnastolatka a kontrola rodziców – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Zaburzenia zachowania i emocjonalne u 21-letniej osoby – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Jak mam przestać obgryzać paznokcie? – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Brak akceptacji ze strony rodziców chłopaka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Gdzie szukać pomocy dla męża z depresją? – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Oświadczyny z partnerem a relacje z rodzicami – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Co zrobić, aby rodzice dawali mi więcej swobody? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak
Jak powiedzieć rodzicom o ciąży 19-letniej dziewczyny? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Dlaczego rodzice traktują mnie jak dziecko? – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
Jak rozmawiać z rodzicami o swojej relacji? – odpowiada Mgr Marzena Mandziej

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Niepełnosprawny Kacper śpi na klatce. Matka wyrzuciła go z domu

Oto smutna historia młodego mężczyzny, który śpi n

Kontrola i nadopiekuńczość rodziców

toksyczni rodzice- typ nadopiekunczy. zawsze kontrola i ochrona, ale postanowilam byc niezalezna, wyprowadzilam sie, wyszlam za maz... ale od wyprowadzki trwa horror... Obecny mąz otworzyl mi oczy jak bardza mna manipuluja... mimo rozmow, dobrych i na przemian zlych relacji z moimi rodzicami musialam calowicie z nimi stracic kontakt. Teraz umilają życie: głuche telefony po nocach, wyzwiska, sledztwo, nastawianie innych, proba wyciągniecia mnie z "sekty". trwa to ponad rok. CO TERAZ ROBIĆ ;(

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychoterapia rodzinna Pogorszenie relacji z bliskimi Psychologia Psychoterapia

Mgr Beata Szymik Psycholog, Zabrze

37 poziom zaufania

Rodziców nie da się zmienić. Choć pewnie byłoby pani łatwiej gdyby zachowywali się inaczej. Jedyne co może pani zrobić top nauczyć się lepiej radzić z ich zachowaniem. Zarówno pod względem własnych emocji które pani przeżywa w związku z ich zachowaniem, jak i stawianiem granic rodzicom. Proponuje udać się do psychologa, psychoterapeuty, który może pomoc.
Pozdrawiam Beata Szymik

Mgr Teresa Ziętak-Kajka Ziętak-Kajka Psychologia, Warszawa

24 poziom zaufania

Witam Panią,
jeśli zdecyduje się Pani na oddzielenie od rodziców - nie będzie to łatwe; czeka Panią długa i ciężka praca w procesie psychoterapii, jeśli zdecyduje się Pani na taką pomoc. Nie musi to oznaczać zerwania relacji z rodzicami. Wiele będzie zależało od Pani postawy i reakcji rodziców na Pani nowe zachowania wobec nich wypracowane w czasie terapii.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Nadmierna opiekuńczość i kontrola ze strony rodziców – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Brak szacunku i dialogu z rodzicami – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Agresja na głos rodziców – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Ukrywanie związku przed rodzicami – odpowiada Mgr Dorota Szykulska-Paprocka
Jak żyć w zgodzie z rodzicami partnera? – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Rozmowa z rodzicami o homoseksualizmie – odpowiada Mgr Monika Wysota
Tęsknota za rodzicami po wyprowadzce do męża – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
Jak relacje z rodzicami wpływają na życie dorosłych dzieci? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak rozmawiać z rodzicami na trudne tematy? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problemy partnera w relacjach z rodzicami – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski

artykuły

Terapia dopasowana do dziecka daje najlepsze efekty

Terapia środowiskowa jest szybkim i skutecznym spo

Rodzaje psychoterapii - indywidualna, grupowa, rodzinna

Psychoterapia indywidualna polega na spotkaniach t

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Problemy dziewczyny z rodzicami

Moja dziewczyna ma taki problem z rodzicami ze czuje sie w domu jak niewolnik wszystko co zrobi jest zle i zawsze konczy sie to klotnia. Najwazniejszym problemem jej rodzicow sa problemy wlasnych znajomych. Gdy ona powiedziala ze sie wyprowadzi z domu to oni sie zaczeli smiac i powiedzieli ze ja znajda i wysla do domu dziecka. Ona ciagle to rozmysla i placze nie chcac wracac do domu z strachu przed klotnia o drobne szczegoly. Ciagle ma mysli o smierci twierdzac ze to zakonczy jej problemy.

MĘŻCZYZNA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy wychowawcze Myśli samobójcze

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Warto podpowiedzieć dziewczynie spotkanie z psychologiem. Jeśli jest w tak trudnej sytuacji, potrzebuje wsparcia. Także w relacji z psychologie będzie mogła przepracować trudne emocje i doświadczenia z dzieciństwa i relacji z rodzicami. Jeśli smutek i myśli o śmierci będą nadal bardzo intensywne, psycholog zdiagnozuje i skieruje w razie czego do lekarza psychiatry, by rozpocząć dodatkowo leczenie farmakologiczne.

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Rozumiem, że dziewczyna jest niepełnoletnia i czuje się w relacji z rodzicami niekomfortowo i bezradnie. Warto, aby poszukała wsparcia dla siebie u psychologa. Jeśli dziewczyna doznaje lekceważenia i poniżenia ze strony rodziców, to ma prawo złożyć wniosek o znęcanie się psychiczne nad nią na policji. Uzyska też konkretną pomoc telefonując na Niebieska Linię. Powodzenia