Kryzys w małżeństwie i wiele przykrych słów

od pół roku przechodzimy w małżeństwie kryzys ( dwójka dzieci 5 i 7 lat). Staram się naprawiać ale żona nic już do mnie nie czuje mimo że trwała obok mnie. Ma grono znajomych z którymi spędza sporo czasu do tego masa sms. Kłócimy się o to. Do tego frustracja z nieudanego małżeństwa i braku sexu. Wczoraj pokłócliśmy się bardzo przy synu. Z moich ust padło wiele przykrych słów. Żona rano nie chce mnie już znać i żąda abym się wyprowadził. Moja kondycja psychiczna jest kiepska

MĘŻCZYZNA, 36 LAT ponad rok temu

Kryzys w małżeństwie Psychologia Małżeństwo

Jak radzić sobie z kryzysem?

Mgr Anna Mochnaczewska Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Z Pana opisu wynika, że sytuacja jest bardzo ciężka i intensywna. Poczucie bólu, niezrozumienia i żalu jest tak silne, że doprowadza u Państwa do jeszcze większego wzajemnego ranienia się. Często wtedy z bezsilności i braku bezpieczeństwa tracimy nad sobą kontrolę co jeszcze bardziej oddala. Opisuje Pan, że Pana żona jest obojętna na próby naprawy co jeszcze bardziej pewnie Pana frustruje i kreuje sytuację nie do wytrzymania.
Sugerowałabym udać się do psychoterapeuty. Na początku indywidualnie po to aby mógł nauczyć Pana jak radzić sobie i rozumieć tą sytuację. Jeżeli żona wyraziłaby zgodę i chęć dobrze byłoby abyście również poszli na terapię małżeńską która pomorze podjąć Wam nauczyć się lepiej komunikować i podjąć decyzję czy dalej walczyć o to małżeństwo. Samemu niestety może być Wam trudno, gdyż emocje które biorą górę nie pozwalają nam do końca być obiektywnym w sytuacji.

Pozdrawiam serdecznie,

Anna Mochnaczewska

Mgr Anna Mochnaczewska

Witam,
wyjście z kryzysu w związku wymaga siły i chęci obu stron. Na pewno kłótnie i przykre słowa nie pomagają przyjrzeć się kłopotom i dokładnie je zdefiniować. Polecam skorzystanie z porady psychoterapeuty par, spotkania takie potrafią dać obiektywne spojrzenia na to co dzieje się w związku. Pozwoli to na zdobycie trochę przestrzeni między Państwem i dostrzeżenie tej drugiej osoby z jej potrzebami, pragnieniami i frustracjami.

Pozdrawiam,
Monika Hibner