Dzień dobry!
Bliski związek z rodzicem może być wspaniałym zasobem na cale dorosłe życie, a strach przed utratą rodziców jest naturalny. Naturalne jest jednak również usamodzielnianie się i akceptacja własnej dorosłości, założenia własnej rodziny, stworzenia nowych więzi (z partnerem, przyjaciółmi, własnymi dziećmi) - i akceptacja przemijania rodziców. Być może podjęcie psychoterapii byłoby dla Pani wsparciem, ukojeniem w lęku, a jednocześnie okazją do zrozumienia, dlaczego jest on tak intensywny i dolegliwy. Mogłaby też Pani (już dziś, choć perspektywa odejścia Pani mamy może być bardzo odległa w czasie) uczyć się, jak czerpać siły z siebie samej, swojego życia, swojej rodziny, aby łatwiej było radzić sobie z trudnymi chwilami, kryzysami i wątpliwościami w przyszłości.
Pozdrawiam!
Dzień dobry. To bardzo duży zasób - posiadanie rodzica z którym możemy utrzymywac bliskie relacje. Jednak przyznam szczerze, że Pani słowa "ale to mama jest najważniejsza" zwróciły moja uwagę. Jakie miejsce w Pani zyciu zajmuje mąż, a dzieci? Psychiczne oddzielenie sie od rodziców jest naturalnym etapem rozwoju, mam wrażenie że Pani tej separacji nie przeszła. Jeżeli Pani lęki związane z odejściem mamy będą się nasilały zalecam udanie się do psychoterapeuty - być może warto przepracować ten wątek. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
