Mam bardzo niską samoocenę - jak się od tego uwolnić?

Zacznę może od tego, że mam 24 lata. Nie wiem dlaczego, ale uważam się za gorszą od innych, nie mam przyjaciół i nawet przestało mi zależeć na tym, aby ich mieć.

Nie potrafię nawiązać z kimś obcym jakiegoś kontaktu, bo mam wrażenie, iż jestem tak beznadziejna, że i tak nic z tego nie wyjdzie, że ta osoba będzie mnie miała za idiotkę. Mam wrażenie, że wszyscy ludzie mnie wyśmiewają, obgadują, że wytykają mnie palcami, że mają mnie za gorszą i mniej inteligentną. Pracuję w dużej firmie już 2 lata - prócz współpracowników z własnego działu mam wrażenie, że ludzie nie chcą mieć ze mną do czynienia, że traktują mnie jak "trędowatą''.

Niedawno rozstałam się z chłopakiem, który pracował w tej firmie - mam chyba jakieś urojenie, bo panicznie boje się, że on mnie wyśmiewa do innych ludzi, że opowiada, że jestem beznadziejna, mam jakieś lęki z tego powodu. Jak kogoś mijam na korytarzu spuszczam głowę, bo boję się, że mnie zaraz obgada albo śmieje się ze mnie w duchu - zaczynam się zachowywać jak dziwoląg, czuję się jak szczur w klatce!

Czuję, że od jakiegoś czasu o niczym nie myślę tylko o tym, że ciągle mnie obgadują - to jakaś paranoja już chyba? Nie wiem co robić. Pomocy! Chcę normalnie żyć!

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Zastanawiające jest, skąd bierze się u Pani tak silne przekonanie, że wszyscy myślą i mówią tylko o Pani. Zapytała Pani kiedyś kogokolwiek, czy tak jest? Może trzeba wreszcie skonfrontować swoje wyobrażenia i marzenia z rzeczywistym światem. Jeśli nie porozmawia Pani z innymi ludźmi, nie zapyta, co sądzą na Pani temat, to wszystko to, co uważa Pani, że oni myślą o Pani, to jest to Pani własna ocena siebie.

Nie może Pani ciągle budować obrazu rzeczywistości na swoich wyobrażeniach. Czas poznać punkt widzenia innych osób, poszerzyć horyzonty. Może Pani zacząć małymi kroczkami - np. zapytać, co ktoś sądzi na temat jakieś nowinki w gazecie, internecie itp. Podjąć bezpieczny temat, by przekonać się, że to co Pani myśli nie jest jedyną prawdą na tym świecie. Przy okazji zacznie Pani przełamywać swoją nieśmiałość. Jednak proszę pamiętać, że odpowiednie nastawienie i uważne słuchanie będzie bardzo potrzebne.

Musi Pani przyjąć do wiadomości, że może się komuś podobać, że ktoś może uważać Panią za osobę wartościową i godną szacunku. Tylko musi Pani sama w to wierzyć. Wiele informacji, jakie mają o nas inni to nasza autoprezentacja. Im lepiej się prezentujemy (zarówno fizycznie - mówię tu o adekwatnym stroju i zadbaniu, jak i psychicznie - czyli nasza osobowość), tym lepiej odbierają nas inni.

Jeśli Pani ciągle ucieka na widok innych ludzi, to myślą, że nie chce Pani z nimi rozmawiać, bo… i w tym miejscu jest masa wyobrażeń. Podobnych jakie ma Pani. Czas zacząć przełamywać swoje opory wewnętrzne i małymi krokami dążyć do poprawy swoich kontaktów społecznych, a tym samym funkcjonowania w społeczeństwie.

Pozdrawiam