Moja mama mnie nie docenia

Moja mama mnie nie docenia. Zawsze twierdzi, że nic w domu nie robię, a robię – zmywam, piorę, odkurzam, sprzątam w łazience, czasem nawet chcę zrobić obiad.

Mam młodszego brata, którego mama bardzo faworyzuje. Siedzi on ciągle na komputerze i nic nie robi. Pamiętam, że ostatnio odkurzał jakiś rok temu, ale naprawdę nie robi nic. Do lekcji rodzice muszą go zmuszać, w domu nic nie pomaga, nawet do sklepu nie chce iść, więc ja chodzę. Kiedy nie chcę czegoś robić i próbuję postawić na swoim to obrywam od mamy, ale nigdy przy tacie. Gdy mu to mówię to on zwróci jej uwagę, a mama mówi ze zasłużyłam, ciągle mówi, że kłamię, a to nie jest prawda.

Dobrze się uczę i tata wykupuje mi dodatkowe lekcje z czego mama nie jest zadowolona. Uważna, że chcę tylko "wyłudzić pieniądze". Miałam krzywe zęby, wiec tata zaprowadził mnie do ortodonty - z tego mama też nie jest zadowolona i uważa, że to jest niepotrzebne, bo wymaga płacenia. Nigdy nie pochwaliła mnie za oceny, ani za to, że coś zrobiłam, a jak prowokuję i pytam, czy to dobrze lub czy jest ze mnie dumna mówi, żebym się odczepiła. Nigdy nie usłyszałam od niej, że mnie kocha, nawet kiedy ja jej to mówiłam. Nigdy nie przeklęłam przy mamie. Kiedy mówię, że czegoś nie zrobię i niech brat idzie, bo odrabiam lekcje np. to mama krzyczy i mówi: „nie pyskuj”.

Bardzo długo to już trwa i jestem już u kresu sil tak naprawdę. Myślę, że mam już lekki problem z psychiką, bo boję się jej kiedy podnosi głos i ogólnie się jej boję. Nie mam się do kogo zwrócić, naprawdę, więc proszę o pomoc.

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Witam!

Twoja sytuacja jest trudna. Możesz jednak postarać się porozmawiać o mamie ze swoim tatą. Piszesz, że on o Ciebie dba i interesuje się Twoimi problemami. Twój tata powinien dowiedzieć się o tym, w jaki sposób mama Cię traktuje, kiedy jego nie ma, w jaki sposób się do Ciebie odnosi. Mów o tym, że jest Ci źle, że mama nie mówi Ci nic pozytywnego. Masz prawo domagać się od matki miłości i zainteresowania.

Jeśli tato nie będzie w stanie poprawić Twojej sytuacji, możesz o tym opowiedzieć zaufanemu nauczycielowi lub pedagogowi/psychologowi szkolnemu, by postarali się wpłynąć na zachowanie Twoich rodziców. Warto również, byś korzystała z pomocy telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (116 111). Jest to linia bezpłatna, będziesz także mogła pozostać anonimowa. Dowiesz się tam więcej na temat możliwości uzyskania pomocy w Twojej okolicy. Uzyskasz również zrozumienie i wsparcie, a także pomysły, jak radzić sobie w tej sytuacji i jak ją zmieniać.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

portal.abczdrowie.pl
Patronaty