Problemy psychologiczne u partnera

mam faceta 2 lata,mieszkamy 120 km od siebie mamy syna.chlopak jest bardzo zamkniety zanim sie troche otworzyl dlugo mnie oklamywal,jak mial klopoty,mowiac ze sie boi powiedziec prawde bo rodzice zawsze na niego krzyczeli i on sie boi mojej reakcji,on boi sie powiedziec ze do mnie nie zadzwoni bo chce sie przespac -bo od razu sie boi reakcji.jest bardzo cieplym czulym i placzacym w poduszke facetem.tylko co moze byc przyczyna ze byl tak zamkniety z nikim nie rozmawia o sobie teraz tylko ze mna

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Bogumiła Konieczna Psycholog, Opole

43 poziom zaufania

Witam
Przyczyn może być wiele. Zalecalabym aby partner umowil sie na wizytę do psychologa.
Pozdrawiam B.K

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zranienia czy trudne doświadczenia w relacjach mogą być przyczyna wycofania społecznego, braku akceptacji siebie i swoich potrzeb i trudności w jasnej komunikacji, asertywności itp. Mogą także tak objawiać się zaburzenia osobowości. Zachęcam zatem do konsultacji psychologicznej, a w razie potrzeby skorzystania z psychoterapii.

Mgr Agnieszka Nowogrodzka Psycholog, Poznań

52 poziom zaufania

Witam,
wskazanie przyczyn różnych sposobów funkcjonowania i radzenia sobie innych osób wymaga dokładniejszego rozpoznania sposobów radzenia sobie, reagowania i myślenia takiej osoby. Z tego względu diagnoza jest zindywidualizowanym procesem. Warto byłoby aby Pani partner spróbował skonsultować się z psychologiem lub psychoterapeutą.
Pozdrawiam
Agnieszka Nowogrodzka
http://poznacsiebie.pl

Mgr Agata Hensoldt-Jankowska Psycholog, Wrocław

52 poziom zaufania

Pani partner w pewnym stopniu odpowiada na Pani pytanie, mówiąc o tym, jak był traktowany przez swoich rodziców. Podejmując terapię, może pracować nad tym, jak duże to było dla niego zranienie i jakie skutki ma teraz, w jego życiu dorosłym. Być może też są inne powody takiego jego zachowania. Jeżeli tak jest, to także na psychoterapii może się im przyjrzeć, zrozumieć je i podjąć próbę lepszego radzenia sobie.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Rozumiem Pani refleksje, dotyczące Pani Partnera.
Tak to jest, że jest czegoś przyczyna i skutek..
A przyczyną jest historia osobista z wczesnej przeszłości..., tak jak Pani napisała.

Co Pani mogłaby by Państwa relacja pogłębiłaby się?
Zainspirować Partnera do pracy rozwojowej nad sobą, nad samooceną pod okiem psychologa.

Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest Państwu potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacja partnera z rodzicami – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Co zrobić, aby rodzice partnera zaakceptowali nasz związek? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak zinterpretować zachowanie partnera po rozstaniu? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Pomoc psychologiczna po zdradzie partnera – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk
Problemy psychologiczne u partnera a alkohol – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Skorzystanie z banku nasienia a reakcja rodziny partnera – odpowiada Aleksander Ropielewski
Jak radzić sobie z brakiem zaufania do partnera? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Problemy z zaufaniem do partnera – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Brak wsparcia od partnera i niska samoocena – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Problemy z nerwowością partnera – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Samotność a depresja

Samotność jest uczuciem wyobcowania, poczuciem bra

Nullofobia - objawy, przyczyny i leczenie

Nullofobia to paniczny, nieuzasadniony lęk przed p

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Problemy psychologiczne u partnera a odpowiednie działania

Witam! Otuz mam prblem z partener od 3 lat Czesto klamie nieswiadomie wrecz wierzy w to co mowi ,opowiada historie w ktorych pokazuje sie w lepszym swietle niz jest naprawde itp...od 2 lat sklaniam go do skonsultowania sie z lekarzem ale wypieral problem do przedwczoraj gdy juz sprawy zaszly za daleko i pokazalam mu artykul o zachowaniach psychopatycznych....wszystko pasowalo Jak mu pomodz i jak z nim rozmawiac? Mowi ze chce sie leczyc by ratowac wszystko wiec chce go wesprzec Z gory dziekuje

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Iwona Hildebrandt Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Skoro partner chce, to warto wykorzystać tą "chwilową" zgodę na konsultacje z psychologiem. Bycie przy partnerze, towarzyszenie mu będzie na pewno dużym wsparcie. wymaga to dużej odporności oraz spokoju.

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Do leczenia psychologicznego nikogo się nie zmusi - zawsze musi być jego osobista zgoda na podjęcie terapii. Skoro partner zauważył problem - proszę udać się na spotkanie z psychologiem i/lub psychiatrą do Poradni Zdrowia Psychicznego, Szpitala specjalistycznego z oddziałem psychiatrycznym, bądź do prywatnego gabinetu psychologicznego w Państwa okolicy. Najlepiej, aby zrobić to jak najszybciej, póki partnerowi się "nie odwidzi".
Pani wsparcie emocjonalne w tym momencie będzie bardzo pomocne, gdyż Pani partner będzie czuł i wiedział, że jest Pani z nim i nie zostaje z problemem sam. Powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zdrada partnera a odpowiednie działania – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Oglądanie pornografii przez partnera a odpowiednie działania – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak rozwiązywać problemy między dziećmi? – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek
Odejście partnera w czasie ciąży – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Masturbacja i oglądanie pornografii przez partnera po 9 latach związku – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz
Problemy psychologiczne po poronieniu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Nerwowość u partnera a odpowiednie działania – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Problemy z erekcją u 21-letniego partnera – odpowiada Mgr Agnieszka Chochoł
Jak nakłonić partnera do przyznania się do winy? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Bezskuteczne rozmowy z ojcem dziecka – odpowiada Mgr Violetta Ruksza

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Psychopata - kim jest i jak go rozpoznać. Związek z psychopatą

Psychopata w rodzinie - to brzmi jak historia rode

Poradnia psychologiczna dziecięca i dla dorosłych - kiedy się udać?

Poradnia psychologiczna jest placówką, z pomocy i

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Problemy psychologiczne po poronieniu

Depresja ??? A moze cos innegp ...od kiedy poronilam a bylo to nie caly rok temu .... Przez jakies dwa miesiace dziennie snia mi sie dzieci ...dziecko ...ze ja jestem w ciazy , porod itp ...Gdy widze jakas kobiete w zaawansowanej ciazy jestem wciekla ...smutna . Kolezanki sa w ciazy tez nie moge sie z nimi spotykac bo jest mi z tym zle ... Bardzo mi jest ciezko po utracie swojego dziecka , staramy sie z narzeczonym abym znow zaszla w ciaze lecz bez skutku ... Czy powinnam sie zglosic psychologa

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Depresja Ciąża Psychologia Dziecko

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Myślę, że to bardzo dobry pomysł - żeby skorzystać z osobistej POMOCY u psychologa czy psychoterapeuty.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Bardzo mi przykro z powodu Pani straty.
Każdy, kto traci bliską osobę, traci ciążę, przeżywa żałobę. To bolesny, ale naturalny proces, który dotyczy wszystkich ludzi. Ważne, żeby w tym okresie mieć wsparcie bliskich. Często pomocny jest udział w grupach wsparcia tworzonych przez osoby o podobnym doświadczeniu, np. stowarzyszenia rodziców po stracie. Dobrym wsparciem może być także terapia psychologiczna.
Żałoba może, ale nie musi przerodzić się w depresję.

Pozdrawiam!