Zadam może przewrotne pytanie, ale: po co Pani konkuruje i porównuje się do koleżanki? Czy przynosi to pani jakieś wymierne, pozytywne efekty?
Porównywanie się do innych jest zazwyczaj wynikiem bardzo obniżonej samooceny i pewności siebie - próbujemy wtedy znaleźć kogoś od kogo będziemy w jakimś aspekcie "lepsi". Jednakże zwykle porównania te kończą się kolejnym spadkiem samooceny, bo jednak znajdzie się ktoś od nas "bardziej".
To, że innych "nie boli",że koleżance się powodzi jest tylko i wyłącznie znakiem, iż Pani w jakiś sposób demonizują ją, generalizuje, w jakiś sposób "fiksuje się" na niej, zamiast zacząć żyć własnym i tylko własnym życiem (tak, jak robią to właśnie ci inni znajomi) - bez porównań, bez konkurowania (symbolicznego, bo przypuszczam, że ów koleżanka nawet nie zdaje sobie sprawy, że Pani z nią w jakiś sposób konkuruje).
To, co mogę polecić w tej sytuacji to zasięgnięcie porady, a nawet i terapii, psychologa poznawczo-behawioralnego. Podczas spotkań pozna pani sposób myślenia, który Panią blokuje i fiksuje na rywalizacji a także nauczy się go kontrolować i zmieniać - a o to w tym momencie chodzi. Ponadto niezbędna jest praca nad Pani samooceną i radzeniem sobie z trudnościami. Widząc ilość żalu, jaka się pojawia w pani poście uważam,że wizyta u specjalisty jest wskazana, gdyż sama może Pani nie wyjść z tego kołowrotka. Pozdrawiam.
