Przeżyłam śmierć siostry i ciągle wyobrażam sobie swoją. Kto może mi pomóc?

Mam 14 lat, jestem zwykłą dziewczyną z małej miejscowości. Gdy miałam 8 lat zmarła moja starsza siostra, była chora, jednak nikt nie spodziewał się jej śmierci. Dokładnie nie wiemy co jej było. Bardzo trudno mi o tym pisać, mimo że minęło już tyle lat.

Z powodu tej traumy stałam się dość wrażliwa i to strasznie mi "przeszkadza"(?). Funkcjonuje jak normalna nastolatka, chodzę na spacery, mam wielu znajomych, dobrze mi idzie w szkole, jednak jeśli zdarzają się momenty, że jest mi źle, np. rodzice się kłócą, czy jakiś zawód miłosny czy kłótnia z przyjaciółką to od razu "łapie" mnie czarny nastrój. Mam tendencję do użalania się nad sobą. Czasami nawet się okaleczam, gdy jest mi źle. Co jakiś czas mam myśli samobójcze, jednak nigdy nie potrafię tego zrobić. Myśl, że rodzice utracili by kolejną córkę mnie przeraża. Na pewno by mnie znienawidzili, albo coś by im się stało, a tego bym nie chciała.

Parę lat temu urodził mi się siostra. Bardzo ją kocham, ale to jeszcze małe dziecko. Rodzice powiedzieli jej o starszej siostrze, natomiast gdy ona (młodsza) o niej mówi, to mam ochotę zepchnąć ją ze schodów. Jak to małe dzieci próbuje mi wmówić, że z nią rozmawia, albo że ona wróci. Wpadam w gniew w takich momentach. Udaje mi się opanować, jednak prawie za każdym razem płaczę i mam ochotę sobie coś zrobić. Byłam parę razy u psychologa jednak nigdy mu tego nie mówiłam. Może nie potrafię o tym mówić. Zamykam się. Od śmierci siostry stałam się bardzo poważna, nie potrafię "wyluzować" jak to mówią moi znajomi.

Kiedyś nawet twierdziłam, że tak jak moja siostra umrę 13 dni po 8. urodzinach mojej młodszej siostry. To tak realnie się składało w całość.… Miałabym 18 lat i to byłby sylwester. Snując dalsze wyobrażenia widziałam siebie na jakiejś imprezie, a później pod kołami samochodu czy coś. Czy da się wyleczyć z tej nadwrażliwości? Tak myśląc bez emocji to nie chciałabym zrobić sobie krzywdy, ani moim bliskim. Jeżeli powiem o tym rodzicom to zaczną się martwić, nie wiem czy to potrzebne.

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

Warto, abyś o swoich obawach porozmawiała z kimś bliskim, np. rodzicami. Szczera rozmowa powinna poprawić Twoje funkcjonowanie, być może wszyscy w rodzinie potrzebujecie przepracować temat śmierci Twojej siostry, tak aby go ostatecznie zamknąć. Możesz powiedzieć jakie emocje wzbudza w Tobie młodsza siostra, gdy mówi o śmierci siostry, a także o swoich obawach dotyczących własnej śmierci.

Chciałabym, abyś pamiętała, że okres dojrzewania, który teraz przeżywasz, cechuje się dużą chwiejnością emocjonalną, szybkim przechodzeniem ze stanów radości do smutku, a także zachowaniami autodestrukcyjnymi (mam na myśli cięcie), które są próbą odreagowania stresu. Spróbuj inaczej odreagowywać stres - może jakaś forma ćwiczeń, bieganie, etc.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Matka i siostra mojego chłopaka ciągle się wtrącają. Co robić? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Obwiniam się o śmierć brata - co mogę zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Problemy po śmierci rodziców – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nienawidzę swojego ojca - jak można mi pomóc? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Trudne relacje z siostrą - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak poradzić sobię z agresją i częstymi kłamstwami? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Śmierć rodziców, kłopoty w związku. Nie radzę sobie. Co robić? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Nie radzę sobie ze śmiercią mojej mamy. Co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc siostrze, która ma nerwicę? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Moi rodzice ciągle się kłócą – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

20-latka skarżyła się na ból serca. Ojciec znalazł ją martwą w łóżku

Zaledwie kilka miesięcy po narodzinach swojej córk

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Artur Cnotalski jest dziennikarzem, tłumaczem i fr

Łatwo jest zacząć, problem pojawia się, gdy chcesz rzucić. Poznaj ludzi, którym się udało

''Rzucanie palenia jest łatwe. Robiłem to setki ra

Jak wypełnić pustkę po śmierci siostry?

Witam.Mam 31 lat i własną rodzinę.10 dni temu zmarła po ciężkiej chorobie(rak jelita grubego)moja 24 letnia siostra.Bardzo przeżyłam jej ostatnie dni,bo czuwałam nad nią niemal bez przerwy.Była pod opieką hospicjum domowego,więc odeszła od nas w domu.Wiedzieliśmy,że umrze,przygotowaliśmy się na to najlepiej jak potrafiliśmy:opieka,namaszczenie,modlitwy.A ja wciąż nie mogę się z tym pogodzić.Siostra była panną,miała tylko rodzeństwo i rodziców.Bardzo ją kocham i nie wiem jak wypełnić tę pustkę?

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Strata bliskiej osoby Choroby nowotworowe Psychologia Żałoba i strata

Magdalena StusiĹska

73 poziom zaufania

Szanowna Pani,
trudno pogodzić się ze śmiercią osoby w tak młodym wieku- jednak na pewno pomaga świadomość, że nie odczuwa już bólu ani cierpienia. Warto także porozmawiać z psychologiem który pomoże podnieść się po takiej stracie.

Mgr Katarzyna Bodziacka-Kulik Psycholog, Łódź

46 poziom zaufania

Szanowna Pani,
nie ma tu prostej reguły. Minęło 10 dni, zachęcam Panią do spotkania z psychologiem. gdyż warto spotkać się ze specjalistą i dać sobie pomóc przejść przez ten trudny czas.

mgr Monika Góra Psychologia, Warszawa

60 poziom zaufania

Witaj, przechodzenie przez okres żałoby jest często niewyobrażalnie ciężkim, aczkolwiek niezbędnym elementem naszego życia. Jeśli nie będziesz dawała sobie rady z całą gamą "negatywnych", intensywnych emocji jakie teraz przeżywasz spróbuj skorzystać z konsultacji psychologicznej. Pozdrawiam, Monika

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uprawianie seksu z mężem po śmierci siostry – odpowiada Mgr Bogumiła Konieczna
Tragiczna śmierć męża a czas na wizytę u psychiatry – odpowiada Mgr Izabela Sukniewicz
Problemy z pogodzeniem się z utratą bliskiej osoby – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Śmierć bliskiej osoby – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Jak żyć po stracie ojca? – odpowiada Aleksander Ropielewski
W jaki sposób pogodzić się ze śmiercią ojca? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Uczucie pustki i bezsensu po śmierci mamy – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Nowa partnerka taty dwa tygodnie po śmierci mamy – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Myśli samobójcze i strach przed śmiercią – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Wyrzuty sumienia i problemy z pogodzeniem się ze śmiercią siostry – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko

artykuły

Muszą zostawić bliskich i cały dorobek życia w Ukrainie. Jak sobie radzić ze stratą w obliczu wojny?

Tracą wszystko w obliczu wojny w Ukrainie - najbli

Zmarła Edyta Bieńczak, dziennikarka RMF FM. "Nic nie uśmierzy naszego bólu, nikt nie wypełni pustki po Tobie"

Smutna wiadomość pojawiła się dziś na stronie RMF

Rak to najlepszy rodzaj śmierci? "To przewrotna teza"

Oczekiwanie na odejście osoby śmiertelnie chorej t

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Pogorszenie relacji z siostrą po śmierci mamy

Witam, od niedawna zauważyłam że moje relacje z siostrą "popsuły się". Pół roku temu zmarła nasza mama, na początku wszyscy (ja tata i siostra) trzymaliśmy się razem i wspieraliśmy się ale od niedawna zaczęły się kłótnie między całą naszą trójką, moja siostra zaczęła się spotykać ze znajomymi a przy tym opuszczać obecności w szkole a także zaczęla się gorzej uczyć,siostra mi nic nie chce mówić a gdy zaczynam temat szkoły zaczyna się kłótnia. Co mam zrobić, jak poprawić relacje z siostrą i tatą?

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Strata bliskiej osoby Pogorszenie relacji z bliskimi Psychologia Relacje

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

za malo danych by odpowidziec.odp na portalu niewiele pomoze,..warto sie temu przyjrzec.... polecam konsultacje u doswiadczonego terapeuty.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Mgr Agnieszka Sieniawska Psycholog, Kraków

33 poziom zaufania

Dzień dobry,
Pani rodzina przechodzi teraz żałobę, jest to bardzo trudny czas, przeżywacie ją razem, ale też każdy z osobna, na swój sposób. Żałoba jest procesem, który ma różne etapy. Jednym z nich jest gniew/złość - na to, co się stało, na osobę, która odeszła, pojawia się poczucie krzywdy, niesprawiedliwości, pytanie 'dlaczego ona? ', 'dlaczego my?' Może właśnie przechodzicie ten etap, stąd konflikty, odreagowujecie na sobie trudne emocje związane ze śmiercią mamy. Myślę, że w przypadku żałoby najtrafniejsze jest chyba powiedzenie 'czas leczy rany', dajcie sobie czas, aż najtrudniejsze emocje przemina. Zanim to się stanie, warto jednak próbować rozmawiać. Jeśli siostra nie chce, może uda się poszukać jakichś wspólnych zajęć, które kiedyś lubilyscie, spędzić czas razem i może wtedy pojawi się okazja, aby porozmawiać o tym, co czujecie. Jednak nic na siłę, podejdźcie do siebie ze zrozumieniem.
Pozdrawiam serdecznie
Agnieszka Erbel

Mgr Anna Szostak (Mazur) Psycholog, Poznań

55 poziom zaufania

Szanowna Pani,

żałoba, stres i smutek z nią związany oraz ułożenie życia na nowo po stracie powoduje, że każdy stara sobie z nimi radzić tak, jak najlepiej potrafi. Być może to, co Pani obserwuje u siostry jest taką metodą "radzenia sobie"? To także nowe wyzwanie dla taty - może nie potrafi jeszcze odnaleźć się w tej sytuacji i też w pewien sposób to co robi, to próba jej "ogarnięcia"?

Proszę zauważyć, że rodzina straciła ważnego członka, do którego były przypisane pewne role. Kto zajął to miejsce, przejął te role? Jak na nowo zostało ułożone życie i działanie rodziny?

Jeżeli będą Państwo zainteresowani pomocą terapeuty w ułożeniu życia rodzinnego na nowo, wówczas polecam terapeutę rodzinnego. Może też Pani poszukać w okolicy grup wsparcia dla osób w żałobie.

A ja dodatkowo polecę jeszcze książki (popularne, nie psychologiczne, ale warte uwagi) o życiu rodziny w żałobie: "Świat do góry nogami" Beaty Ostrowickiej i "Nostalgię Anioła" Alice Sebold. Może ich przeczytanie oraz podsunięcie siostrze nasunie jej jakieś przemyślenia, którymi będzie się chciała z Panią podzielić? Nie zastąpi to terapii, jeśli jest potrzebna, ale może stanowić pretekst do rozmowy o potrzebie zmiany.

W razie pytań zapraszam do kontaktu,
Anna Szostak, www.ctzo.org