Szybko wpadam w szał i nie mogę się opanować

Witam . Mam 15 lat , mój problem to to że się szybko denerwuje , w padam w szał , nie mogę się opanować . Zaczynam wyżywać na meblach i rzucam różnymi rzeczami .
15 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,
Na początku postaraj się obserwować swoje ciało, swoje reakcje fizjologiczne w momencie, gdy zaczynasz wpadać w gniew. Chodzi o to, żebyś umiał rozpoznawać wczesne sygnały ostrzegające przed wybuchem. Kiedy już się tego nauczysz, w chwili kiedy pojawią się właśnie te sygnały powinieneś szybko pozbyć się napięcia nerwowego. Pomocne mogą okazać się ćwiczenia fizyczne, które pożytkują nadmiar energii lub ćwiczenia rozluźniające.
Pozdrawiam

0

Witam Serdecznie,

Proszę nie zwlekać i poprosić Rodzica o pomoc i skorzystać z pomocy specjalistycznej (w ramach NFZ-tu).
Proszę poprosić lekarza pierwszego kontaktu o skierowanie do Poradni zdrowia psychicznego.

Życzę Ci odwagi i powodzenia,
Irena Mielnik-Madej

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Płacz bez powodu i wpadanie w szał u trzylatki

Witam ! Jestem mamą trzy letniej dziewczynki z którą od jakiegoś czasu coś się dzieje zachowuje się jakby miała "depresje " bez powodu płacze często bo pare razy na dzień wpada w jakiś szał płacze rzuca się na podłogę tupie nogami trzęsie się przy tym, wcześniej myślałam że to takie jej " fochy" najpierw reagowałam z czasem przestałam zwracać na to uwagę ale teraz obawiam się że może to być jakiś problem proszę o poradę co mam z tym zrobić i do jakiego specjalisty się zgosić . Z góry dziękuję
KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Witam. Trudno pisać o depresji u trzy latki na podstawie Pani opisu. Proponuje zgłosić się do psychologa w celach diagnostycznych. Ważny będzie również szczegółowy wywiad od Pani. Udzieli dziecku pomocy, a Pani da wskazówki jak postępować z córką.

0

Witam. Opisywane przez Panią zachowania są dość typowe dla 3-latki, podobnie zresztą jak dla 2- czy 4-latki. Po prostu w toku rozwoju dziecka jest sporo okresów nierównowagi czy niepokoju. Oczywiście warto byłoby przyjrzeć się uważnie temu, czy w otoczeniu córki nie pojawiły się jakieś zmiany; dzieci nie lubią bowiem odstępstw od rutyny. Generalnie jeśli zachowa Pani spokój i da córce akceptację i uwagę, jej zachowanie wkrótce powinno się wyciszyć. Do następnego razu. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wpadanie w szał, rzucanie przedmiotami i autoagresja u 4-letniej córki

.moja corka w listopadze bedzie miala 4 latka, bardzo niepokoi mnie jej zachowanie.jest bardzo ruchliwa, wszedzie jej pelno, ale nie to jest problem, ona potrafi z szafek wszystko sciagac I nie tylko, poprostu robi nazlosc, do tego czasami wpada w szal jeslu cos jie dostanie lub cos jest nie po jej mysli, wtedy rzuca sie na ziemie, kopie, bije, szczypie, sama bije sie po twarzy, oczka ma wtedy takiw oblakane, jakby byla gdzie indziej, nie mozna w tym czasie do niej dotrzec.czy to normalne?
KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Witam. Tak po krótki wpisie nie da się powiedzieć, takie kwestie załatwia sie bezpośrednio w kontakcie ze specjalistą. Ale sądzę, że ma żywszy temperament i potocznie mówiąc "charakterek". Nie można jednak do końca pozwolić na takie niegrzeczne zachowania.

0
Sylwia Osada Psycholog, Konin
46 poziom zaufania

Witam,
Zachowanie Pani córki opisywane powyżej może być bardzo uciążliwe dla rodziców i opiekunów tak aktywnej czterolatki. Nie zgadzam się jednak z Pani tezą, że córka robi coś na złość, przeciwko Pani. Takie zachowanie zdecydowanie ma podłoże emocjonalne u niej. A emocje dziecka w tym wieku, to również emocje osób, które się nią zajmują. Proponuję wizytę u psychologa dziecięcego, bez dziecka - to ważne. Najpierw Pani i mąż/partner powinniście porozmawiać ze specjalistą. Wizyta w gabinecie dziecka jest ostatecznością.
Pozdrawiam.

0

Witam. Dziecko ma w tej chwili 3,5 roku. jest to okres budowania samodzielności, autonomii. Jak wszystkie okresy rozwojowe dziecka, należy je odpowiednio przetrwać. Obserwować, w których sytuacjach dziecko reaguje szczególną złością. Nie karać, przytrzymywać, aby nie zrobiło sobie coś złego. Mówić, tego nie robimy w naszym domu i pokazywać pozytywne zachowania.
Być może córka nie zna innych sposobów dotarcia na wysokość półki czy szafki, należy jej to umożliwić. Nauczyć przystawiać niski stołeczek, tak aby mogła samodzielnie (pewnie wciąż mówi: ja sama) wejść na stołek, Pani jej asystuje, ale nie pomaga! Mówi: a teraz zobacz co leży na szafce, co chcesz wziąć do zabawy? Potem odłożysz tę rzecz z powrotem na szafkę.
I musi Pani tego dopilnować. Nie należy kłaść rzeczy wyżej, bo to może budzić wściekłość: niedostępność. Oraz nie należy podawać dziecku rzeczy leżących wyżej. Nie wyręczać dziecka, myśląc sobie, że będzie szybciej. Należy nauczyć samodzielnego poszukiwania rozwiązań na jego miarę czyli kreatywnego rozwiązywania bieżących frustracji. Życzę cierpliwości i zaangażowania w wejście w świat małego dziecka. Warto poczytać choćby w internecie na temat rozwoju 3-4 letniego dziecka.

0

Dzień dobry,
Chciałbym tylko dodać do tego, co napisali moi przedmówcy, że warto nazywać uczucia dziecka, również wtedy, kiedy są to trudne uczucia takie jak złość i zaproponować dziecku, jak może inaczej poradzić sobie z nimi. Czasami powiedzenie do dziecka: " widzę, ze jesteś smutna", "wygląda, że złości cie to, że nie możesz dosięgnąć rzeczy, która cię interesuje"- działa cuda. Warto też rozumiejąc dziecko postawić mu jednak granice dotyczące jego zachowania i zaproponować, jak inaczej może się zachować, żeby poradzić sobie z uczuciami- na przykład narysować na kartce jak się złości. Dobrze jak dostanie dana rzecz wtedy, jak o nią spokojnie poprosi. Jeżeli ulegamy krzykom, dziecko uczy się, że jest to skuteczne. Życzę Pani cierpliwości i konsekwencji a kiedy będzie Panią ogarniało poczucie bezsilności, proszę pomyśleć o tych momentach, kiedy sie Pani udawało i zastanowić się, co działało. Jeżeli w Pani okolicy sa prowadzone warsztaty "Szkoły dla Rodziców"- serdecznie polecam. Małgorzata Mont

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty