Leczenie zaburzeń psychicznych jest żmudne, długotrwałe i wymaga cierpliwości. Należy systematycznie przyjmować leki, korzystać z porad psychologa, starać się prowadzić higieniczny tryb życia. Efekty nie będą szybkie, ale nie należy tracić wiary w skuteczność takiego postępowania. Dobrze jest móc wesprzeć się na rodzinie, znajomych. Zastanowić się co jeszcze mógłbym zrobić by sobie pomóc, co mogłoby mi sprawić choćby drobną przyjemność.
Witam. Pisze Pan o swoim długotrwałym cierpieniu i podjęciu leczenia. Warto jest zastanowić się nad celem tego leczenia. Co ono ma Panu dać, przynieść? Czego Pan oczekuje dla siebie i od siebie od leczenia terapeutycznego? Z Pana słów wynika, że coś jednak się Panu chce, bo pisze Pan: "zrobiłem sobie orzeczenie". Zadbał więc Pan o siebie. Teraz trzeba dać sobie czas na wyzdrowienie, leczenie zwykle przynosi efekty po dłuższym czasie pracy nad sobą. Uczy się Pan, choć z trudnością, ale jednak - uczy się, a więc jakieś plany na siebie ma Pan. I o to właśnie chodzi, żeby je mieć i je realizować. pozdrawiam
Dzień dobry. Z pana listu wynika, że jest pan pod opieką psychiatry i psychologa. Proszę być dobrej myśli, leki i terapia na pewno poprawią pana samopoczucie. Chciałabym panu zacytować zdanie filozofa Jean-Paula Sartre, które brzmi mniej więcej tak "Nie ważne co z nami zrobiono. Ważne co my zrobimy z tym, co zrobiono z nami." Warto wziąć odpowiedzialność za nasze myśli, czyny, za nasze życie. Nie ma sensu martwienie się, gdy w tym czasie życie przemija. Życie, które dzieje się tu i teraz. Proszę poszukać wokół siebie choć małych rzeczy, które mogą pana ucieszyć, choćby małych rzeczy, które zależą od pana, które nie zadzieją się bez pana. To w tych małych radościach i satysfakcjach z działania odnajdujemy sens życia, które jest niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju. Pozdrawiam
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Podejrzenie depresji psychotycznej i brak sensu życia – odpowiada Lek. specjalista psychiatra, Alina Nowicka
- Jak poradzić sobie z brakiem sensu życia? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Brak sensu życia u 18-latka – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Brak sensu życia – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
- Brak sensu życia i motywacji u 31-latka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Brak sensu życia, pesymistyczne myśli i samotność – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
- Dlaczego jestem znudzony swoim życiem? – odpowiada Mgr Krzysztof Łowigus
- Problemy z nauką, uczucie samotności, nerwowość i trudności w wyrażaniu emocji u 24-latka – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Myśli samobójcze po stracie dziewczyny – odpowiada Mgr Iwona Hildebrandt
- Brak celu zawodowego i sensu w życiu – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
artykuły
Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze
- Najgorszy moment był wtedy, gdy obudziłem si
"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
Jak radzić sobie ze stresem w pracy? (WIDEO)
Co drugi Polak odczuwa stres w pracy. Czy państ