Ukrywanie związku przed rodzicami

Witam, mam chłopaka, z którym się przyjaźniłam niemalże od dzieciństwa. Mieszkamy od siebie kilka domów na wsi. Nasza relacja przebiega bez większych problemów, ale niestety musimy się ukrywać. Jestem przekonana, że moi rodzice nie chcieli, abym z nim była, nie chodzi o to, że go nie lubią, tylko o to, że w jego domu nie panuje miła atmosfera i sądzą, że nie okaże mi uczuć. Reasumując, nie wiem, czy robię dobrze, że się ukrywam. Kocham go i nie robię na złość rodzicom. Proszę o obiektywną ocenę.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Pogorszenie relacji z bliskimi Psychologia

Mgr Dorota Szykulska-Paprocka

50 poziom zaufania

Dzień Dobry,
Pani i Pani chłopaka zasobem w tej sytuacji jest fakt, że rodzice już zaakceptowali Waszą przyjaźń. Mam poczucie że swoje oczekiwania na temat reakcji rodziców opiera Pani raczej na swoich domysłach niż realnych przesłankach. To bardzo podobnie gdyby na podstawie atmosfery panującej w domu można by zaplanować czy ktoś w założonej przez siebie rodzinie będzie czy nie będzie okazywał uczuć. Sytuacja panująca w domu może ułatwiać czy utrudniać ale nie determinuje w 100 % naszych zachowań. Toważne jest jak Wy się komunikujecje i jakie sa wasze cele. Reasumujac porozmawiałabym z rodzicami :) POWODZENIA Dorota Szykulska-Paprocka

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Może warto szczerze porozmawiać z rodzicami. Z jednej strony wysłuchać ich trosk ( w końcu boja się o córkę, robią to z miłości), rozwiać pewne wątpliwości, a z drugiej opowiedzieć o swoich uczuciach i potrzebach, tym jak bardzo ta relacja jest dla Pani ważna. A także o tym, ze rodzice i zdanie rodziców jest dla Pani istotne, bo właśnie dlatego, z nimi Pani rozmawia czy też "ukrywa się". Często dogadanie się porozumienie pozwala na przełamanie pewnych barier i zmianę, zamiast trwania w czekaniu i frustracji.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Popsucie relacji w związku – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Brak uczucia w związku podczas chwil intymnych – odpowiada Mgr Krystyna Zelek
Problem z komunikacją z rodzicami – odpowiada mgr Adam Zajączkowski
Jak postąpić z rodzicami? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Wyprowadzka z domu po kłótni z rodzicami – odpowiada Mgr Nina Szalas
Jak wyjaśnić zachowanie u partnera? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Uzależnienie psychiczne od rodziców – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Związek z mężczyzną starszym o 13 lat – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Problemy w związku i z rodzicami – odpowiada Mgr Jacek Sochacki
Relacje z siostrą i rodzicami – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Czy potrafisz zrozumieć dziecięcy świat?

Dziecięcy świat różni się od świata ludzi dorosłyc

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Brak przyjaciół w klasie a depresja

Osamotnione, smutne i samotne w szkole dzieci to c

Wsparcie partnerki, której rodzice nie akceptują związku

Witam Spotykam się z dziewczyną 3 lata, jestem lesbijka. , mieszkam sama, pracuje , uczę się, Otrzymuję pomoc finansową i wsparcie od Mamy, która mnie jak najbardziej akceptuje. Moja dziewczyna chce się wyprowadzić, ale boi się zrobić tego pierwszego kroku, chodzi już do psychologa , bierze leki przeciwdepresyjne, Ale nie potrafi poradzic sobie z rodzicami, ktorzy sa podeszłym wieku. Nie pozwalaja jej na nic, strasuje sie wracajac do domu, boi się swojego taty , Jak mam ja wspierac?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Terapia rodzinna Problemy w zakresie tożsamości płciowej Psychiatria Leki przeciwdepresyjne

Mgr Marta Belka-Szmit Psycholog, Kraków

55 poziom zaufania

Myślę że najlepszą odpowiedź uzyska Pani u źródła, czyli swojej dziewczyny. Proszę śmiało opowiedzieć jej o swoich uczuciach, trosce, i zapytać, jakie zachowania lub słowa jej pomogą.

http://www.krakowpsycholog.com.pl/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co zrobić, jeśli rodzice nie akceptują mojej dziewczyny? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
Relacja rodziny i otoczenia a powrót w związku – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Jak przekonać do siebie rodziców partnerki? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego rodzice nie pozwalają mi na bycie szczęśliwym? – odpowiada Mgr Agnieszka Galas - Konsor
Nerwica lękowa partnerki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Problem w związku po zdradzie – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Mama nie akceptuje mojej dziewczyny - jak mam ją do niej przekonać? – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Odejście partnerki a szanse na ratowanie związku – odpowiada Mgr Malwina Huńczak
Rozstanie w związku u nastolatków – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Kłamstwo przed rodzicami – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Cierpiała na zespół Tourette'a. Operacja dała jej nowe życie

Zespół Tourette'a wciąż jest zagadkowym i mało zna

Jak wspomóc seniorów, u których odnawia się trauma związana z wojną?

Choć byli wówczas dziećmi, pamiętają II wojnę świa

Ewa Minge opowiedziała o walce z depresją. "Moja dusza choruje"

Nie milkną echa nagrania Beaty Pawlikowskiej na te

Lek. Iwona Adamkiewicz Psychiatria, Rzeszów

umów wizytę

Lek. Jolanta Ufniarz Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Lek. Waldemar Kryszkowski Psychiatria, Łódź

umów wizytę

Piotr Głowacki Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Rozstanie rodziców odbija się na moim związku

Witam! Nie wiem, od czego zacząć. Mam 21 lat i studiuję pedagogikę. Moja wypowiedź może wydawać się dość niespójna, ale ciężko mi o tym mówić... Od pewnego czasu nie wiem, co się ze mną dzieje... Ale zacznę od poczatku... Ponad rok temu dowiedziałam się, że moja mama ma innego faceta... Poznałam go wcześniej, przedstawiła go jako kolegę z pracy... W życiu nie przypuszczałam, że mama może zdradzić tatę. Byli razem ponad 20 lat... Wzorowe małżeństwo, mogło się wydawać... Jednak prawda wszystkich "zabiła"... Wydało się, że mama ma romans z tym facetem... Przeżyłam to okropnie, patrząć na cierpienia taty i mojego brata... Mama się wyprowadziła... Tata miał myśli samobójcze... Zdążyłam na szczęście na czas... Widziałam to... Nie wiedziałam, co się ze mną dzieje... Później jeszcze rozprawa w sądzie i wszystko wróciło...

Teraz jest już troszkę lepiej, "niby" wszystko jakoś się ułożyło... Ale ja cały czas myślę... Wszystko zostało na mojej głowie... Najgorsze jest to, że oddziałuje to na mój związek... Jestem strasznie zazdrosna o mojego faceta, nie pozwalam mu wychodzić nigdzie... Nie porafię mu zaufać... Przez to są kłótnie, myślimy o rozstaniu, choć to bardzo trudne, bo się kochamy... Mój tata go nie akceptuje... Boję się, że mnie zdradzi, zostawi... Nie wiem... Nie potrafię sama sobie pomóc... Kocham go, ale wiem, że tak dalej się nie da... Ostatnio postawił mi warunek, że muszę mu zaufać, bo inaczej nie ma to sensu... A ja nie potrafię... Nie wiem, czym to jest spowodowane... Może tą sytuacją domową? Proszę o radę... Powinnam iść do lekarza? Boję się tego, że nie dam rady się otworzyć... Pomóżcie...

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam!

Zaufanie w związku to podstawa, o czym sama Pani najlepiej wie. Bardzo przeżyła Pani rozstanie rodziców i prawdopodobnie nadal trudno jest się Pani pogodzić z zaistniałą sytuacją. Proponowałabym podejść do problemu z dwóch stron: po pierwsze spotkać się z psychologiem i podjąć terapię indywidualną. Takie spokania pomogą Pani uporządkować sobie wszystko, przepracować swoje uczucia pojawiające się w relacji z partnerem. Po drugie warto byłoby zachęcić chłopaka do podjęcia wspólnie terapii pary. Konsultacja z psychologiem, który ma doświadczenie w pracy z konfliktami w związku, pomoże wam przejść przez kryzys, pokonać trudności i wzmocnić Waszą relację. Napisała Pani, że bardzo się kochacie. Może warto zawalczyć o tę miłość? Jestem zdania, że nawet bardzo poważny konflikt może wzmocnić relację, przy wspólnym wysiłku, zaufaniu i zrozumieniu swoich potrzeb. Dlatego serdecznie do tego namawiam.

Może łatwiej byłoby Pani partnerowi zrozumieć trudną sytuację, z jaką musiała się Pani zmierzyć, gdyby Pani lub ktoś z autorytetem (np. właśnie psychoterapeuta) szczerze z nim o tym porozmawiał. To, co Pani przeżywa może być dla Pani chłopaka nie do końca zrozumiałe. Myślę, że potrzebuje Pani przede wszystkim czasu, wsparcia, bliskości i rozmów - o emocjach, które są w waszym związku, które są w Pani.

Pozdrawiam!