Brak akceptacji ze strony rówieśników - jak sobie radzić z tym problemem?

Witam. Jestem licealistką, mam 17 lat. Chciałabym przedstawić swój problem szkolny. Od 1 klasy nie potrafię zaaklimatyzować się w swojej klasie, jestem już w drugiej i problem nadal trwa. Z każdym dniem czuję się coraz gorzej, jestem bardzo samotna i odrzucona przez klasę. Dziewczyny często mnie obgadują, kiedy do nich podchodzę - uciekają ode mnie. Chłopacy się ze mnie wyśmiewają. Uczę się na 3 i 4, staram się dbać o siebie, tak więc jestem zdrowa, wagi prawidłowej, ubieram się ładnie, tak więc z wyglądu nic mi nie można zarzucić. Staram się być dla każdego miła, nie lubię konfliktów, każdą sprawę wolę rozwiązać niż się zamartwiać. Mieszkam w internacie więc się usamodzielniłam. Mam swój cel, do którego chcę dążyć i chcę realizować swoje marzenia. Ale bardzo źle żyje mi się z osobami, które mnie odrzucają. Nie jestem przez nich akceptowana. Na każdej przerwie w szkole stoję sama, bardzo mi jest przykro z tego powodu. Ostatnio na lekcji mieliśmy sami podzielić się na grupy i nikt nie chciał mnie do niej przyjąć, aż pani sama mnie przydzieliła do kogoś. Bardzo chciałam się wtedy rozpłakać, ale nie dałam tego po sobie poznać. Już nie daję rady tak żyć. Nie cieszy mnie życie. Nic im nie zrobiłam, a oni mnie odrzucają. Staram już sobie pomagać na wszystkie możliwe sposoby, ale nie potrafię. Jeśli tak dalej będzie będę zmuszona przenieść się do innego liceum, a nie chcę tego, bo bardzo lubię swoją szkołę, tylko mam problem klasowy (brak akceptacji ze strony rówieśników). Jest to bardzo bolesne. Ja jestem osobą spokojną, zdyscyplinowaną, poważną, nie lubię imprez i dziwacznego zachowania. Lubię małe grono osób, z którymi mogę świetnie się dogadać. I tylko z tymi osobami mam dobry kontakt - a są to niedawno poznane dziewczyny z internatu, w którym aktualnie mieszkam. W nim jest mi dobrze, lecz ostatnio trochę popsułam relacje z dziewczynami, ponieważ jestem coraz bardziej przygnębiona i nie mam ochoty na jakiekolwiek rozmowy. Boję się, że przez odrzucenie mnie przez swoją klasę mogę stracić innych ludzi, z którymi aktualnie mam dobry kontakt. Mam bardzo dużo zainteresowań, które realizuję, dziewczyny z mojej klasy wiedzą o nich, więc może też dlatego są zazdrosne, kiedy mam nowe ubranie czuję jak ich wzrok mnie przeszywa. Mam nietypową urodę i też w pewien sposób się od nich odróżniam. Lecz to kwestia pochodzenia. I znam język włoski (którego się uczyłam przez kilka lat na zajęciach indywidualnych). Myślę, że one są o to wszystko zazdrosne. Dlatego mnie odrzuciły. Ale nie jestem pewna. Jeszcze nigdy w całym swoim życiu nie czułam się tak źle. Proszę o dobre rady, które pomogłyby mi przetrwać kolejny rok w tej klasie. Serdecznie pozdrawiam. Jesminder.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Przywiązywanie wagi do cudzych opinii

Witam!

Bardzo potrzebujesz akceptacji rówieśników i jest to normalne u nastolatki. Jednak zastanów się, czy musisz za wszelką cenę zyskać tę akceptację od klasy. Piszesz, że z jednej strony robisz wiele, by klasa Cię polubiła, z drugiej jesteś indywidualistką o własnych zasadach. Świetnie, że masz swój styl i swoje zainteresowania, ponieważ bardzo ważne jest, by realizować swoje cele i marzenia. Twoi koledzy i koleżanki z klasy mogą tego nie rozumieć. W wieku dojrzewania młodzież często zbytnio dopasowuje się do oczekiwań grupy, które nie zawsze przynoszą pozytywne efekty. Masz nowe koleżanki z internatu. Możesz je stracić, jeśli nie będziesz z nimi rozmawiała, bo to one poczują się odrzucone. Pogadaj z nimi o swoim samopoczuciu. To może Was do siebie zbliżyć. Wspólnie łatwiej jest radzić sobie z problemami. One są Twoimi rówieśniczkami, więc będą pewnie miały dużo nowych pomysłów, jak sobie z tymi problemami poradzić. A rozmowy z innymi ludźmi pomogą Ci zmniejszyć napięcie emocjonalne i poprawić nastrój.

Pozdrawiam

0

Witam,
wakacje są dobrym czasem na oderwanie się od problemów związanych ze szkołą. W Twoim przypadku wskazane jest wsparcie psychoterapeutyczne, z pomocą specjalisty łatwiej będzie poradzić sobie z problemem.
Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie.
Przydałaby się pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.
Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty