Pokazywanie swojej odrębności i swojego zdania jest naturalne dla dziecka w tym wieku, choć może być bardzo uciążliwe dla rodziców.
Zachęcam do stawiania granic Małej, nie pozwalania na podobne zachowania poprzez poniesienie ich konsekwencji (np nie jedzie do teatru). Nawet za cenę rezygnacji z jakiejś atrakcji czy utratę czegoś (choć to trudne, ale takie poświęcenie często potem owocuje). Z drugiej strony można dziecku zostawiać wybór w określonym przez nas obszarze np dotyczący ubioru (wybrać kilka rzeczy, które może założyć i niech sama zdecyduje, które to będą). Ważna jest także stanowczość i konsekwencja- każde "złamanie się" uczy dziecko, że ta metoda działa. Takie maluchy świetnie zdają sobie sprawę z tego, kiedy rodzice się spieszą albo im na czymś zależy i wtedy najchętniej i najgorliwiej testują ich możliwości (bo maja większą szanse, że rodzice pod presja warunków zewnętrznych przystaną na ich żądania)
dobrze jest ustalać pewne rzeczy wcześniej (o ile się da) zalecałabym też konsultacje z psychoogiem, podpowie Pani jak unikać pewnych sytuacji i jak sobie w nich radzić
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak radzić sobie z zachowaniem 16-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
- Bunt 6-latka po przyjściu do szkoły – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
- Stwierdzenie autyzmu u 5-latka – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Częste napady złości u 5-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Bunt dwulatka i przeklinanie – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Czy istnieje bunt u 3-letniego dziecka? – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
- Nerwowość i bunt 2-latka – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
- Co oznacza wynik badania kolana u 21-latki po urazie? – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot
- Bunt u dwuletniego dziecka – odpowiada Mgr Bogumiła Konieczna
- Dlaczego mam problemy z podnieceniem? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski