Cierpliwość w stosunku do partnera

Witam, poznałam chłopaka 2 miesiace temu, a co sie pozniej okazalo on ma narzeczona, nie przerwalismy sie spotykac, lecz przeciwie wszystko zaczelo toczyc sie miedzy nami bardzo szybko, on chcialby z nia zerwac ale strasznie boi sie tego, probowal ale jak tylko ona sie rozplakala i chciala oddac Mu pierscionek wycofal sie, Mnie prosi zebym cierpliwie czekala bo mowi ze napewno z nia nie bedzie bo nie jest z nia szczesliwy. Moja cierpliwosc sie konczy i nie wiem co mam dalej robic.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

odp na portalu niewiele pomoze,..warto sie temu przyjrzec.... polecam konsultacje u doswiadczonego terapeuty.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

80 poziom zaufania

Dzień dobry.

Z Pani opisu wynika, że sporo zaryzykowała Pani inwestując w relację z człowiekiem będącym już w narzeczeństwie - w dodatku przyczyniając się do jego rozpadu. Z Pani postu nie wynika jednak, że ma Pani z tego tytułu jakieś dylematy, wobec czego wydaje się zasadnym, by uzbroić się w cierpliwość. W ten sposób może Pani - paradoksalnie - "uratować" swoją rywalkę przed związkiem z mężczyzną, który prawdopodobnie nie wie, czego chce. Jak można z kolei sądzić - jego niezdecydowanie nie stanowi dla Pani żadnego problemu.

Pozdrawiam.

Mgr Kamila Dziwota Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Dzień dobry,
Budowanie relacji z zajętym mężczyzną musi być trudne. Zdecydowała Pani podtrzymać znajomość, mimo otrzymania informacji o narzeczonej. Co Panią skłoniło do takiej decyzji? A teraz, rozumiem, że zastanawia się teraz Pani, czy wybranek opuści swoją narzeczoną, czy warto czekać. Nikt nie przewidzi, jak sytuacja się rozstrzygnie, więc czuje Pani jakąś niepewność. Jednak nie przeszkadza to Pani na tyle, by tę relację zakończyć.
Są osoby, którym tkwienie w nieokreślonych, niestabilnych relacjach daje subiektywne korzyści, np. dreszczyk emocji. Jak to jest w Pani przypadku? Gdyby wybranek był wolny, jak ten związek by się potoczył? A jak wyglądały Pani inne związki?
Takim pytaniom warto się przyjrzeć na psychoterapii, do której Panią zachęcam.
Powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co może znaczyć moje zainteresowanie innym mężczyzną skoro mam partnera? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak poradzić sobie z rozstaniem i chęcią powrotu do byłego partnera? – odpowiada Marta Osińska-Białczyk
Relacja partnera z byłą kobietą – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Uzależnienia od pornografii i filmów erotycznych u partnera – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Po czym poznać zdradę w związku? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Miłość do byłego partnera – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak poznać charakter partnera? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Fantazje erotyczne partnera o stosunku jego dziewczyny z innym mężczyzną – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Brak zainteresowania ze strony partnera podczas chwil rozłąki – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Jak radzić sobie z negatywnym wpływem rodziny na partnera? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Britney Spears musiała przyjmować lit i antykoncepcję. Miała silne skutki uboczne po leku

Od kilkunastu lat Britney Spears znajduje się pod

Osobowość narcystyczna - charakterystyka, diagnozowanie, przyczyny, leczenie

Osobowość narcystyczna wzięła swoją nazwę od mityc

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

Jak nauczyć się cierpliwości?

Jak nauczyć się cierpliwość? Jestem nerwowa i nie potrafię posłuchać jak ktoś coś tłumaczy. Wszystko chce mieć teraz, zaraz, od razu. Nie potrafię czekać. Gdy nie dostaje tego co chce robie się nerwowa, wybuchowa i ranie słowami osoby które kocham, a potem zle się czuje z tym i mam wyrzuty sumienia. Nie chce korzystać z pomocy psychologa tylko chce sama się tego nauczyć. Problem polega na tym ze nie wiem od czego zacząć. Może istnieją terapie samodzielne domowe które pomogą mi zmienić

KOBIETA, 40 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne

Lek. Tomasz Budlewski

95 poziom zaufania

Proponuje spróbować policzyć do 10 wtedy gdy ma być sytuacja nerwowa.

Piotr Pilarski

87 poziom zaufania

Witam serdecznie,

bez psychologa nie można przeprowadzić terapii. Innej możliwości nie ma.

Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak nauczyć dziecko korzystania z nocnika? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki
Jak poczuć coś innego, niż wściekłość i pustkę? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak nauczyć dziecko spać oddzielnie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Czy psycholog pomoże mi z wyrzutami sumienia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy jestem złą matką? – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Jak nauczyć cieszyć się życiem? – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Niekontrolowane wybuchy złości i agresji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Histerie 2,5-letniego dziecka po wyjściu mamy do pracy – odpowiada Piotr Bochański
Problemy wychowawcze z 3-letnią dziewczynką – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
W jaki sposób uspokoić wyrzuty sumienia? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak

artykuły

Socjopata - jaki jest i jak rozpoznać socjopatię?

Socjopata to osoba, która nie rozumie co to współc

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

- Najgorszy moment był wtedy, gdy obudziłem si

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Brak cierpliwości w związku

Od 4 lat pracuję w hospicjum i zajmuję się starszymi ludźmi. Mam ogromną cierpliwosc w pracy i empatie do starszych schorowanych ludzi. Brakuje mi cierpliwosci w zwiazku. Krzycze, przeklinam i wyprowadzam sie co jakiś czas od męża.Co sie ze mną dzieje? Mam 40 lat i czasami juz dosyć swoich humorow. Pozdrawiam. Marianna.

KOBIETA, 41 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia

Mgr Edyta Kołodziej-Szmid Psycholog, Gdańsk

66 poziom zaufania

Witam,widziałabym dwa żródła stanów nierównowagi emocjonalnej, których Pani doświadcza: 1/ praca w hospicjum jest najprawdopodobniej dużym obciążeniem dla Pani psychiki,nagromadzone napięcie emocjonalne odreagowuje Pani w domu
2/ wkracza Pani w wiek, w którym wielu ludzi doświadcza tzw kryzysu wieku średniego związanego często ze zmianami hormonalnymi w ich ciele, zawirowania w tym względzie tworzą podstawy zmienności nastrojów, wybuchowości.
Zaproponowałabym Pani zadbanie o możliwość odreagowania napięć w sposób bardziej konstruktywny np wieczorne bieganie, basen dwa razy w tygodniu, zajęcia jogi czy chociażby trening relaksacyjny, który należałoby wykonywać w domu wieczorami w ciszy i spokoju przynajmniej co drugi dzień, Jeżeli po 2-3 miesiącach zastosowanie któregoś z powyżej wymienionych nadal będzie się Pani tak zachowywać wobec męża sugeruję wizytę u psychoterapeuty.Pozdrawiam

Mgr Marzena Zięba Psychoterapia, Stargard

24 poziom zaufania

Witam :)Na podstawie Pani wypowiedzi , mam odczucie, że bardzo dużo energii pozostawia Pani w pracy( trudnej i absorbującej ) .Ma się poczucie , jakby tam poczuła Pani swoją "misję" życia/ realizuje siebie - tam czuje się Pani bardziej docenione i bardziej gratyfikowana uśmiechem podopiecznych , wdzięcznością. Zatem pojawia się zjawisko nierównowagi emocjonalnej , a obciążenie i stres związany z trudną niewątpliwie pracą , przenosi Pani na dom i tam odreagowuje swoje napięcia . Należałoby zadbać o odzyskanie równowagi. Z jednej strony korzystając z możliwych zasobów np. sportowych . Z drugiej - należy nazwać swoim domownikom swoje odczucia, wątpliwości , nazwać- jak Pani się czuje w rodzinie i w pracy , poszukać przyczyn, które może mają podłoże w relacjach rodzinnych i zastanowić się , jak je rozwiązać. Pomocna może tutaj być konsultacja u psychoterapeuty, który pomoże odnaleźć genezę problemu. Pozdrawiam i życzę powodzenia . Marzena Zięba

Mgr Anna Rolbiecka Psycholog, Gdańsk

24 poziom zaufania

Witam serdecznie, opisując swoją sytuację zwróciła Pani uwagę na obciążającą emocjonalnie pracę, w której wykazuje się Pani dużą cierpliwością i empatyczną postawę. Jednocześnie w związku małżeńskim przejawia Pani zachowania, które charakteryzuje niestabilność emocjonalna - rozchwianie, impulsywność, wybuchowość. Na podstawie tego, jak funkcjonuje Pani zawodowo, można by powiedzieć, że ma Pani zasoby niezbędne, do budowania harmonijnych relacji, ale dzieje się coś, co nie pozwala Pani z tych zasobów korzystać w obszarze Pani związku. Przyczyn może być wiele, a co za tym idzie rozwiązań. Jeżeli czuje się Pani gotowa, zachęcam do konsultacji z psychologiem w miejscu zamieszkania. To byłaby dobra okazja, do przyjrzenia się Pani funkcjonowaniu w związku, precyzyjnego określenia problemu i podjęcia działań, które pozwoliłyby zmienić aktualną sytuację. Pozdrawiam serdecznie

Mgr Monika Kasza Psycholog, Sosnowiec

33 poziom zaufania

Witam!
Z Pani krótkiego opisu trudno jest wywnioskować, co może być przyczyną braku cierpliwości w związku. Może być tak, że w ten sposób odreagowuje Pani napięcie związane z pracą w hospicjum. Tam jest Pani cierpliwa i kontroluje swoje emocje, które ujście znajdują dopiero w domu. Być może w związku z mężem ma Pani jakieś niezaspokojone potrzeby, których Pani mu nie komunikuje, może nie do końca jest nawet Pani ich świadoma. Może być również tak, iż ma Pani kłopot z byciem w bliskości. Jeśli chce Pani zmienić swoje dotychczasowe funkcjonowanie w domu, najpierw należy odkryć przyczynę tego stanu rzeczy. Polecam spotkanie z psychoterapeutą, bo samej może być Pani trudno rozpoznać przyczynę.
Pozdrawiam!

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Mam wrażenie, że z pracy biegnie Pani od razu do domu, do kolejnych obowiązków. A gdzie czas na na odpoczynek, zrelaksowanie się, rozluźnienie po pracy? Może warto zrobić sobie 15 minut tzw."przejścia"? między praca a domem. Napięcie, emocje należy nauczyć się zostawiać w pracy. Dom to poczucie bezpieczeństwa, a to jest potrzebne Pani zdrowiu. Warto męża zaangażować do wspólnego gospodarowania, podziału obowiązków. A W pracy zrobić spotkania grupowe z opiekunkami, pedagogiem, psychologiem, żeby wymieniać się doświadczeniem, omawiać sytuacje, zachowania pacjentów, omawiać jak radzić sobie z trudnym pacjentem. Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Wygląda to trochę tak, jakby większość Pani zasobów pochłaniała praca i brakuje jej już w życiu prywatnym. Może być także tak, że tłumione z pracy uczucia- frustracji, bezsilności, złości- wybuchają w domu. Dobrym pomysłem byłoby zapewnienie sobie możliwości odreagowania trudnych emocji w relacji np z psychologiem albo w grupie osób zmagających się ze stresem, trudnościami w pracy czy wypaleniem zawodowym. Inna kwestia wartą uwagi jest sama relacja z mężem. Czy czuje się Pani szczęśliwa w związku? Czy są spełnione Pani potrzeby i oczekiwania? Czy potrafią się Państwo jasno komunikować- zarówno prosić wzajemnie o wsparcie jak i je dawać? Czy czuje się Pani bezpiecznie i pewnie? I czy tak samo czuje się mąż?
Może w tej sytuacji psychoterapia par i małżeństw mogłaby pomóc i wesprzeć Państwa w odbudowywaniu relacji małżeńskiej?