Czemu ciągle płaczę z bezsilności?

Mam wszystko o czym marzyłam - cudownego męża, dziecko, dom w budowie, skończone wymarzone studia, dobrą pracę… Czuję się jednak niedojrzała emocjonalnie. Jak dziecko. Kiedy coś dzieje się złego w pracy nie potrafię nic zrobić, w domu płaczę. Nie umiem wziąć się w garść, poradzić sobie z problemem, tylko płaczę. Jestem gotowa rzucić pracę, żeby tylko nie stanąć twarzą w twarz z problemem.

Zachowuję się jak małe dziecko. Miałam ciężki poród i przeżycia po porodzie. Do dziś moje dziecko spędza większość czasu z dziadkami. Nie dlatego, że nie kocham własnego dziecka, ale czuję, że jest ono tam bezpieczne. Ja oczywiście każdą chwilę po pracy spędzam z dzieckiem, ale u dziadków... Jeśli mąż jest w domu, zabieram dziecko do nas. Jeśli go nie ma nie chcę być sama. Chcę towarzystwa rodziców i dziecka. Ktoś pomyśli, że wykorzystuję dziadków, żeby mieć wolne chwile - nie. Nie ma chwili, abym nie spędziła jej bez dziecka, ale w obecności kogoś z rodziny. Czuję się wtedy bezpieczna.

Po porodzie stwierdzono, że chyba mam depresję poporodową. Trafiłam do psychiatry, który nafaszerował mnie lekami. Dziecko chcąc nie chcąc musiało trafić na noc do dziadków, bo ja po lekach spałam jak zabita, lub, co gorsza, nie spałam, tylko czuwałam czy dziecko śpi, czy oddycha… Przechodziłam koszmar, bezsenne noce. Dlatego dziadkowie zaoferowali pomoc. Ja wracam do pracy, oni biorą dziecko na noc żebym była wyspana i szczęśliwa.

Leki przestałam brać, bo płakałam po nich całe dnie i rozpaczałam. Mimo takiej pomocy ze strony dziadków jestem ciągle nieszczęśliwa... Jestem w dobrej komitywie z szefem - docenia moją pracę, ale reszta współpracowników w firmie zazdrości mi, obgadują mnie. Co ja na to? Płaczę w domu, że ja nic złego nie robię, a oni źle o mnie mówią. Czym jest to spowodowane, ten płacz z bezsilności? Jak wziąć się w garść. Jutro dzwonię do psychologa - może jakaś terapia?

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

Nowe wydarzenia w życiu, a także związane z tym obowiązki mogą powodować reakcje, które opisuje Pani w liście. Bez wątpienia narodziny dziecka są stresogenne, choćby z tego powodu, że pojawia się nowa, bezbronna osoba, za którą jako rodzic przyjmujemy odpowiedzialność. Być może bezsilność, płaczliwość, labilność emocjonalna spowodowana jest tym wydarzeniem - wówczas możnaby mówić o depresji poporodowej. Nie wspomina Pani jednak od jakigo czasu takie emocje Pani towarzyszą, czy zawsze miała Pani poczucie bezradności, etc.

Warto zastanowić się nad rozpoczęciem psychoterapii i ewentualnie dobrze odpowiedniej farmakoterapii, która nie będzie dezorganizować Pani życia. Podczas sesji terapeutycznych będzie mogła Pani przepracować lęk przed byciem z dzieckiem, labilność emocjonalną, uświadomić sobie skąd pojawiają się takie emocje. Dobrze, że potrafi Pani otwarcie rozmawiać ze swoją rodziną o problemie i poprosić o pomoc - depresja jest chorobą i nie powinna stanowić tematu tabu w rodzinie.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mam bardzo słabą psychikę, ciągle płaczę i z nikim nie umiem rozmawiać. Co ze mną jest? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Ciągle płaczę i nie chce mi się już żyć. Co mi jest? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy to depresja poporodowa czy po prostu zmęczenie? – odpowiada Specjaliści Zespołu Emolium
Czemu płaczę? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja poporodowa i niechęć do czynności – odpowiada mgr Anna Szabłowska
Przygnębienie i stany lękowe po urodzeniu dziecka - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Ciągle myślę o śmierci. Czy mam depresję? Co powinnam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak długo po porodzie u kobiet może pojawić się depresja poporodowa? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak jeszcze leczyć depresję u 9-letniej dziewczynki? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Problem ze znalezieniem pracy, ciągły płacz i bezsenność – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska

artykuły

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

Objawy depresji poporodowej

Depresja po porodzie nie jest powodem ani do wstyd

Ciągle płaczę - co jest ze mną nie tak?

Od jakiegoś czasu myślę, że coś się ze mną dzieje. Codziennie, kilka razy dziennie, płaczę. Czasami potrafię siedzieć, oglądać film i nagle się rozpłakać. Ciągle myślę, że mój partner mnie zostawi. Przytyłam i myślę, że mu się nie podobam mimo że on mówi, że jest inaczej. Czuję, że nie jestem nikomu do niczego potrzebna, że wszystko co zrobię jest złe… a.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,
Ważne jest od jakiego konkretnie czasu/momentu tak bardzo obniżył Ci się nastrój. Powinnaś zastanowić się jakie wydarzenie, lub jaka sytuacja życiowa spowodowała w tobie takie zmiany.
Dobrze będzie jak przypomnisz sobie co we wcześniejszym okresie pozytywnie na Ciebie działało i co Cię uszczęśliwiało? Co dawało Ci poczucie spokoju i zadowolenia z samej siebie?
W chwili obecnej zauważasz tylko negatywne rzeczy. W życiu nie zdarza się tak, abyśmy byli otoczeni wyłącznie złymi wydarzeniami, ludźmi...
Musisz postarać się szukać pozytywów w codziennym życiu. Na początek zamiast martwić się o to, że możesz się nie podobać chłopakowi, wsłuchaj się w jego słowa. Postaraj się znaleźć argumenty na to, że jesteś atrakcyjną kobietą i jest za co Cie kochać.
Codziennie poświeć 30 minut na wypisanie dobrych rzeczy, które przytrafiły Ci się w ciągu dnia. Wypisuj sobie także swoje dobre i mocne strony i szukaj ich potwierdzenia w swoim codziennym postępowaniu.

Powodzenia,
Magdalena Boniuk

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

zalecana jest konsultacja psychiatryczna.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego ciągle płaczę i to bez powodu? – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
O czym pisać z chłopakiem? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Mam bardzo słabą psychikę, ciągle płaczę i z nikim nie umiem rozmawiać. Co ze mną jest? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Moi rodzice ciągle się kłócą – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co się ze mną dzieje?! – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jestem nastolatką. Mam czasem napady takiego smutku i przygnębienia. Czasem w nocy płaczę. Dlaczego rodzice tak dziwnie postępują? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Ciągle płaczę i chodzę wkurzona. Co się ze mną dzieje? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co ze mną będzie? :( – odpowiada Agnieszka Jamroży
Nic mi się nie chce - czy coś jest ze mną nie tak? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co jest ze mną nie tak? – odpowiada Paulina Witek

artykuły

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Artur Cnotalski jest dziennikarzem, tłumaczem i fr

PTSD a relacje z innymi

Dla osoby, która doświadczyła traumy, powrót do no

Co na menopauzę?

Objawy menopauzy mogą być dokuczliwe, ale tylko je

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Dlaczego ciągle płaczę i to bez powodu?

Dzień dobry, mam 16 lat i od około 3 miesięcy mój nastrój się nie zmienia - bez przerwy jestem smutna, przygnębiona. Są oczywiście chwile, w których się śmieję, ale są one ulotne i bardzo krótkotrwałe. Mam ogromne wahania nastrojów. Wczoraj na przykład były walentynki, mój chłopak naprawdę bardzo się postarał, a kiedy szliśmy z kawiarni do mnie do domu, nagle popłakałam się bez powodu, i tak już było do końca dnia. Dzień wcześniej byliśmy na imprezie i poszłam do pokoju na górze, żeby być sama i płakałam - również bez powodu. Nie umiałam odpowiedzieć sobie na pytanie DLACZEGO płaczę. Martwię się, bo ciągle mam zły humor i to może źle wpłynąć na moje życie i związek, na którym bardzo mi zależy... Co się ze mną dzieje?! Proszę o pomoc. Dziękuję i czekam.

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Joanna Kwiatkowska Psycholog

43 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Ponieważ obniżenie i wahania nastroju trwają już u Ciebie 3 miesiące, byłoby wskazane, abyś udała się na konsultację do specjalisty. Objawy, które opisałaś mogą wskazywać na zaburzenia nastroju. Możesz poprosić rodziców (bądź jednego z nich) o zapisanie do poradni zdrowia psychicznego. Jeśli okażą zaniepokojenie, postaraj się powiedzieć im spokojnie, iż czujesz, że potrzebujesz takiej konsultacji i dopóki się ona nie odbędzie, nie jesteś w stanie wielu rzeczy im wyjaśnić. Jeśli wolałabyś najpierw porozmawiać o tym z kimś innym, bądź jeśli rodzice zareagują zignorowaniem Twojej prośby czy też zdenerwują się, proponowałabym, abyś udała się do psychologa szkolnego. Nie powinnaś pozostać w takiej sytuacji sama, bez pomocy specjalisty. Z Twojego listu wnioskuję, iż wsparciem jest dla Ciebie chłopak. To zapewne duża pomoc, jednakże najlepiej byłoby, aby temu wsparciu towarzyszyła konsultacja z osobą wykwalifikowaną.

Pozdrawiam!