Czy powinniśmy zdiagnozować syna pod kątem spektrum autyzmu?
Dzień dobry,
Zastanawiamy się czy powinniśmy zdiagnozować syna pod kątem spektrum autyzmu.
Z synem ogólnie od zawsze był słaby kontakt wzrokowy, można rzec że nie ma go do dzisiaj albo występuje rzadko (aktualnie ma 3.5 roku). Tak na prawdę zaczął mówić około 5msc temu ale zauważyliśmy, że syn tylko powtarza zasłyszane w książkach teksty, powtarza zdania domowników, które mu przypadną do gustu. Nie mówi sam z siebie np. "Mamo lubię Jabłka," nie ma z nim dialogów. Ja coś do niego mówię np. Idziemy na spacer? A on na to "idziemy na spacer?" potrafi powtarzać fragmenty bajek bez kontekstu, przyczyny.. tak po prostu nagle.
Syn ma dziwne nawyki (czajnik musi stać na kuchence na określonym palniku, książki muszą być ułożone w rzędzie, zawsze w tej samej kolejności tytułów, samochody zawsze ułożone tak samo, samochód ma prowadzić tylko ojciec, ojciec nie może wyjść z domu, zniknąć z jego oczu..jego zabawy są powtarzalne a każde odstępstwo od normy kończy się ogromnym płaczem, i krzykiem. Syn codziennie biega tam i z powrotem z otwartymi ustami, w akcie ekscytscji podskakuje trzepiąc rękoma na wysokości miednicy.
Zauważyłam, że nie bawi się w zabawy naśladowcze, nigdy się w nie nie bawił nie wiedział jak w nich uczestniczyć.
Jest bardzo głośnym dzieckiem, krzykliwym, płaczliwym. Nie lubi gdy się odkurza, kosi trawę.
Czy powinniśmy go zdiagnozować?
