Witam.
Na pytania, które Pan zadał trudno jest odpowiedzieć bez poszerzenia wiedzy o Panu i Pana sytuacji. Tym samym gorąco zachęcam do wizyty u psychologa lub psychoterapeuty, który pomoże Panu poradzić sobie z depresją i jej następstwami, o których Pan napisał. Co do relacji, to wydaje mi się, że trudno sobie je wyobrazić bez zaangażowania. W każdą relację z drugim człowiekiem powinno być wpisane zaangażowanie. Elementem, który może ewentualnie być naturalnie moderowany jest intensywność tego zaangażowania. Inaczej wygląda ono w przypadku kolegi z pracy a inaczej do przyjaciela czy swojej dziewczyny. Warto się temu przyjrzeć wspólnie z psychologiem lub innym specjalistą. Jeśli chodzi o porażki, które w Pana przypadku niosą ze sobą negatywny ładunek emocjonalny, warto jest się im przyjrzeć w sposób bardziej obiektywny (tak jakby na nie spojrzał ktoś zupełnie obcy). Subiektywne postrzeganie porażek może się wiązać z wieloma zniekształceniami poznawczymi (np. to że nie udało mi się zaliczyć jakiegoś przedmiotu nie musi oznaczać, że nie nadaje się na studia w ogóle). Warto również traktować porażki, jako "lekcje", z których można wyciągnąć wiele pouczających kwestii. Tym samym z każdą porażką stawać się mądrzejszym o nowe doświadczenia.
Jeszcze raz zachęcam do osobistej konsultacji ze specjalistą.
Życzę powodzenia,
Michał Pyter
