Dlaczego swoją złość wyładowuję na rodzicach?

Od jakiegoś czasu wszystko mnie denerwuje, cały czas chodzę rozdrażniona, na rodziców ciągle krzyczę i wyładowuje się na nich. W szkole jestem bardzo dobra. Nauka idzie mi dobrze, gdy jestem zła na jakiegoś nauczyciela, wtedy na złość mu pokazuje na co mnie stać i zbieram dobre oceny. Czy to jest normalne? A z moimi rodzicami cokolwiek by się mnie nie zapytali ja zaraz im odburkuje albo krzyczę na nich. Nie chce mi się wychodzić z domu, całymi dniami potrafię siedzieć przed komputerem i oglądać seriale. Jestem samotna, wszyscy moi znajomi mają chłopaków/dziewczyny, na mnie przestali zwracać uwagę, żyją swoim życiem, a przypominają sobie o mnie gdy im się w związku nie układa. To mnie tez dobija, ale nie powiem znajomym, że mnie to meczy tylko wyżyje się na rodzicach. Czasami tak mnie ponosi, ze używam słów, których potem żałuję. Wydaję mi się (tzn. tak uważają moi rodzice), że mój problem to jest moja waga, moje BMI wynosi 26 czyli mam lekką nadwagę. Czasami myślę, że nie wyglądam aż tak źle, a czasami potrafię popłakać się patrząc w lustro. Ogólnie chodzę nerwowa praktycznie całymi dniami, nawet teraz pisząc do państwa również jestem zdenerwowana. Czasami miewam też stany lękowe. Co mam robić? Błagam, pomóżcie mi, ja chcę być tą dziewczyną co dwa lata temu i mieć tą wagę co 2 lata temu :(.
KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Witam!
Wkraczasz w dorosłość i jest to czas, kiedy trudno jest sobie ze wszystkim poradzić młodym ludziom. Jesteś ciągle nerwowa i odczuwasz silne emocje. Wszystko Cię irytuje, jednak nie wiesz dlaczego. Sądzę, że główną przyczyną takiego stanu może być poczucie osamotnienia i odrzucenia przez grupę.
Piszesz, że siedzisz w domu sama, przyjaciele mają swoich partnerów i nie zwracają na Ciebie uwagi. Warto, żebyś spróbowała jednak wyjść do ludzi i dowiedzieć się, czy Twoi znajomi faktycznie nie chcą się z Tobą dalej spotykać. Chcesz odzyskać dawną figurę. Możesz to zrobić żyjąc aktywnie. Aktywność fizyczna jest także doskonałym sposobem na rozluźnienie się i zmniejszenie napięcia. Ćwiczenia fizyczne pomagają się zrelaksować i poprawić sobie nastrój. Spróbuj też porozmawiać o swoim samopoczuciu i problemach z rodzicami. Obecnie Twoje zachowanie względem nich może być dla nich niezrozumiałe, dlatego warto im to wyjaśnić. Wtedy oni będą mieli szansę Ci pomóc. Dzięki ich wsparciu i pracy nad swoimi problemami możesz poradzić sobie z napięciem emocjonalnym i trudnościami.

Pozdrawiam

0

Witam,

zalecałabym psychoterapię jako metodę leczenia.
poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie.
Przydałaby się pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi Pani zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.
Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty