Jak mam postępować w przypadku takiego zachowania?

Dzień dobry Mam pewne wątpliwości dotyczące terapii a w zasadzie osoby terapeuty. Chodzę na terapię od prawie 3 lat. Moja terapeutka pomogła mi uporać się z objawami somatycznymi ze strony klatki piersiowej. Ogólnie sesje pomagały mi w pewnych odstępach czasu ale ostatnimi czasy czuję się przez terapeutkę olewana. Sesje oprócz pogawędki i wyraznego zainteresowania moim życiem nie wnoszą za wiele do mojego życia. Mimo to czuję się związana z tą osobą. Natomiast sprawa o której tu piszę dotyczy sytuacji w których Pani terapeutka obiecuje coś a następnie nie wywiązuje się z obietnic ( odpisanie na sms z umówieniem się na sesje, przygotowaniu na następną sesję jakichś materiałów a jakiś czas temu nawet , zapomniała o naszej sesji). Za każdym razem rozmawiałyśmy o tym, terapeutka owszem przeprosiła , stwierdziła, że ,,jest tylko człowiekiem" i co.. znowu mnie olała pisząc, że odezwie się jutro ,, bo nie ma kalendarza" przy sobie tymczasem już minęły 2 dni. Nie muszę chyba wspominać, że bardzo cenię wywiązywanie się z obietnic. Mam poczucie, że t. mnie nie szanuje , olewa. Jestem wrażliwa na odrzucenie a takim zachowaniem tylko to potęguje. Nie chcę rezygnować z pomocy tej osoby ale obawiam się, że nic dobrego z tego nie wyniosę. Proszę o odpowiedz jak Państwo to widzą bo może to ja zbyt emocjonalnie i wrażliwie do tego podchodzę?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Psychologia Leczenie psychiatryczne Leczenie psychologiczne

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

pytanie - czy Pani siebie szanuje, czy siebie akceptuje, jaki stosunek ma Pani do siebie? Niskie, niestabilne poczucie własnej wartości, wysoki poziom samokrytycyzmu, perfekcjonizmu, aspekt samooceny jest bardzo waży, innym czynnikiem jest roszczeniowość wobec innych, szczególne traktowanie. Myślę, że w tej sytuacji z terapeutką czuje się Pani unieważniona i dobrze byłoby o tym porozmawiać na sesji, uwzględniając swoją asertywną postawę, która dotyczy istotnych aspektów, ważne aby mieć i umieć wyrazić własne zdanie w różnych sytuacjach oraz emocji z uwagą na postawę w granicach nie naruszających praw i psychicznego terytorium innych ludzi, jak i własnych, bez zachowań agresywnych, a także obrona własnych praw w sytuacjach społecznych. Zalecany jest dla Pani trening umiejętności społecznych, może dobrze byłoby zmienić paradygmat psychoterapeutyczny, czasem trzeba zakończyć jeden etap i zastanowić się nad swoimi problemami i potrzebami "tu i teraz", zachęcam do szczerej rozmowy na sesji ze swoją terapeutką.

Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak mam sobie poradzić z niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z takim zachowaniem męża? – odpowiada Mgr Martyna Dudzińska
Jak pomóc komuś o niskiej samoocenie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego nie mam znajomych? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Co oznaczają moje emocje? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak mam radzić sobie z niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak reagować na krytykę innych kobiet? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Nieprawidłowe zachowanie matki – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Brak wsparcia i akceptacji przez rodziców – odpowiada dr n. med. Katarzyna Niewińska

artykuły

Psychoterapia grupowa - na czym polega, rodzaje, zalety, metody terapeutyczne

Psychoterapia grupowa jest alternatywą dla psychot

Psychoterapia długoterminowa

Jedną z gałęzi psychoterapii jest psychoterapia dł

Teleterapia - terapią przyszłości

Internet od dwóch dekad sukcesywnie i nieodwracaln

Jak postępować w przypadku takich zachowań u synka?

Witam jestem mamą chłopca 2.5 latka chłopiec często chce robić wszystko sam jak mu już coś nie wychodzi to jest taki płacz rzucanie się o ziemię kopanie wszystkiego co w pobliżu. A jak chce się odezwać i wytłumaczyć albo pomoc to zostaje tak wyzwana że nawet nie mogę na niego spojrzeć. Co robić żeby nie było takich sytuacji?

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Pedagogika

mgr Zenona Tymecka Pedagogika

9 poziom zaufania

Dzień dobry, według mojej opinii proszę nie zwracać uwagi na zachowanie syna. Brak Pani reakcji na jego zachowanie może go zastanowić że mama nie jest na każdy jego wybuch złego zachowania. Jest to jednak małe dziecko i taki wybuch złości może być wołaniem o większą uwagę. Zalecam obserwacje albowiem jest za wcześnie na szukanie głębszej przyczyny takiego zachowania u dziecka. Proszę obserwować dziecko i w miarę możliwości notować częstotliwość takiego zachowania co może być przydatne w przypadku konieczności pogłębienia diagnostyki w przyszłości. Zalecany jest spokój.

Pozdrawiam!
PEDAGOG
mgr Zenona Tymecka

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co robić z zachowaniem mojego synka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dziwne zachowania miesięcznego synka – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak radzić sobie z zachowaniem 16-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak pomóc w domu dziecku, które doświadczyło przemocy w szkole? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego 6-latek nie radzi sobie z emocjami? – odpowiada Lek. Karol Gołębiewski
Czy może to być autyzm? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Dziwne zachowanie synka najbliższej przyjaciółki – odpowiada Mgr Katarzyna Kapral
Aspołeczne zachowanie dziecka w przedszkolu – odpowiada Mgr Marlena Kwiatkowska
Czy zachowanie mojego synka wskazuje na to, że ma autyzm? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Dlaczego mój synek uderza głową w inne przedmioty? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska

artykuły

Agresja impulsywna

Filip ma 5 lat. Kilka miesięcy temu zdiagnozowano

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

„Chłopaki nie płaczą", czyli dlaczego zdecydowana większość osób poszukujących pomocy psychologicznej to kobiety

Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Co mam robić w przypadku takiego zachowania partnera?

Nie wiem jak mam reagować. Mój partner ciągle ze mną zrywa, wyzywa mnie od idiotek a potem znowu jest dobry. Przy każdej okazji mówi że ledwo ze mną wytrzymuje, że jestem nienormalna. Wypomina mi kazda sytuację traktując to jako pewien przywilej do wyzywania mnie od debilek. Dlaczego najpierw daje mi kwiaty, mówi że jestem wspaniała a potem tak się do mnie odnosi? Z czego to może wynikać? Przykładowa sytuacja z dzisiaj: nie pamiętałam o tym na jaki film się umowiliśmy więc zadałam po raz kolejny pytanie. Zamiast odpowiedzi napisał "uspokój się", a potem że już o tym gadaliśmy. Napisałam że wolę konkretną odpowiedź a nie taką tresurę to napisał ze nie chce mnie widzieć, zerwał ze mną i cały dzień pisał wyzwiska wypominanac kazda bolesna sytuację. Sama czasami coś źle powiem ale nigdy nie wyzywam go od idiotów. Co mam zrobić?

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

71 poziom zaufania

Dzień dobry,
Zastanawia mnie to, czy w stosunku do innych osób z otoczenia Pani chłopak zachowuje się podobnie. Jeśli tak to podejrzewam, że przyczyna problemu leży głębiej i pomocna mogłaby się okazać psychoterapia. Niestety nie wiem dlaczego on się tak zachowuje, ponieważ nie znam go i mam za mało danych. W tym miejscu można postawić jedynie kilka hipotez m.in. kwestia doświadczeń i relacji w rodzinie pochodzenia; nieświadoma nienawiść do kobiet lub ambiwalencja; kwestia deformacji osobowości itd. Odniosłam wrażenie, że ta relacja jest dla Pani bardzo toksyczna i chyba najlepszym rozwiązaniem jest zakończenie jej lub postawienie chłopakowi wyraźnych granic. Doradzałabym danie mu do zrozumienia, że albo się zmieni lub podejmie terapię albo to koniec związku. Pani chłopak nie ma szacunku do Pani a miejscami stosuje wręcz przemoc psychiczną i taka sytuacja nie powinna mieć miejsca. Mam nadzieję, że przyszłość przyniesie korzystne rozwiązania tego problemu.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Z zaprezentowanej przez Panią relacji wnioskuję, że Pani Partner (świadomie lub nieświadomie) stosuje wobec Pani przemoc psychiczną, pojawia się dezorientacja - czego Pani doświadcza.

Zachęcałabym Panią do zdania sobie samej pytań:
1. Dlaczego jest Pani w związku, który jest źródłem cierpienia?
2. Czy dostrzega Pani szanse na poprawę relacji/komunikacji?
3. Co tak naprawdę daje Pani ta relacja?
4. Jaka ma dla Pani wartość taka relacja?
5. Czy ta relacja Panią rozwija, dodaje skrzydeł?
6. Co jest fundamentem tej relacji?
7. jaki jest Pani model relacji?

Szczera odpowiedź sobie samej na powyższe pytania może być trudna..., jednak pozwala przyjrzeć się związkowi z dystansu, w oparciu o elementy, które są fundamentalne.
W niektórych przypadkach warto relację zakończyć - jest to jednak indywidualna decyzja danej Osoby.

Zachęcam Panią do skontaktowania się z Psychologiem, celem przyjrzenia się swoim schematom działania/przeżywania w relacji, celem nabycia również umiejętności dbania o swoje potrzeby/granice.

Z życzeniami dla Pani tylko wspierających wyborów!

irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605