Jak poradzić sobie z chorobą dziecka?

Dzień dobry,
Doradzałabym Pani rozmowy wspierające z psychologiem/psychologiem psychoterapeutą. Podejrzewam, że wszystko jest jak najbardziej w normie i nie cierpi Pani na zaburzenie psychiczne. W kontekście trudnych przeżyć związanych z chorobą dziecka Pani reakcje na myśl o kolejnej ciąży są zrozumiałe. Okres ciąży i porodu dla większości kobiet są bardzo trudnym czasem i nie każda kobieta m.in. w związku z tym decyduje się na dziecko lub na kolejne dziecko. Każda kobieta ma prawo wyboru w tej kwestii i to nie jest naprawdę nic złego lub nieprawidłowego, jeśli nie chce się mieć kolejnego dziecka. Sądzę, że warto by porozmawiała Pani o swoich rozterkach także z mężem, który być może lepiej poradził sobie po chorobie dziecka i w dodatku jest mężczyzną więc następna ciążą i poród go nie dotyczą. Uważam także, że decyzja o następnej ciąży powinna być przemyślana i jeśli nie jest Pani na ten moment gotowa to warto dać sobie czas. Mam nadzieję, że posłucha Pani swoich własnych potrzeb i dokona w przyszłości najbardziej komfortowych dla siebie wyborów.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psychologkulczycka.pl/

Szanowna Pani, oboje wraz z mężem przeżyliście Państwo tragedię - niewyobrażalny strach i lęk o zdrowie i życie ukochanego dziecka, z którym już Państwo radzą sobie lepiej niż wcześniej, ze względu na to, że córka odzyskała zdrowie. Jednak tak silne przeżycia, pełne trudnych i bolesnych emocji są traumatyczne i raczej się o nich nie zapomina. Bardzo często zostawiają po sobie ślady, które wzbudzają i z biegiem czasu utrwalają jakiś określony sposób reagowania na wydarzenia i okoliczności, które mogą być kojarzone z przeżytą traumą. Ślady bolesnych przeżyć mogą zapisywać się w postaci określonego sposobu myślenia, odczuwania i zachowywania się, którego celem jest swoista "obrona" przed ponownym takim doświadczeniem. Nierzadko jednak ten sposób reagowania bywa szkodliwy dla Nas samych, ponieważ może przeszkadzać w realizacji własnych pragnień i celów, przeszkadzać w relacjach z bliskimi osobami i/lub powodować przykre stany emocjonalne. Jak Pani relacjonuje, obecnie jest w Pani dużo lęku, obawy, a wręcz paniki. Przeżyła Pani bowiem traumatyczne doświadczenie, które wiązało się z ogromnym poziomem lęku i strachu przed utratą dziecka. Szczerze zachęcam do skorzystania z psychoterapii, która pomoże w uporaniu się z obecnymi trudnościami oraz przepracowaniu bolesnych przeżyć z przeszłości. Pozdrawiam ciepło