Szanowna Pani, czy dziecko pozostaje pod kontrolą lekarza psychiatry? W przypadku zachowań agresywnych u pacjentów autystycznych często stosuje się leczenie farmakologiczne (neuroleptyki) w połączeniu z oddziaływaniem terapeutycznym (terapia behawioralna). Czy aktualnie korzystacie Państwo z pomocy psychoterapeutycznej i/lub psychiatrycznej? Jeżeli nie, zachęcam do tego. Proszę również pamiętać, że agresja u dzieci cierpiących na autyzm nie jest przejawem ich złej woli, lecz formą komunikacji z otoczeniem. Dlatego tak ważne jest, aby pacjent był poddawany odpowiedniej terapii ułatwiającej mu codzienne funkcjonowanie w życiu rodzinnym i społecznym. Osoby autystyczne w inny sposób komunikują swoje uczucia oraz mają tendencję to zachowań powtarzalnych tzw. stereotypowych.
W radzeniu sobie z różnymi trudnymi zachowaniami dzieci z autyzmem (np. agresją czy autoagresją, napadami złości) rodzice zwykle szkoleni są z zakresu metod behawioralnych. Takie metody pozwalają opanować pewne nieakceptowane społecznie lub niebezpieczne zachowania u dzieci. Najważniejsze jest zachowanie codziennej stałości rutyny i otoczenia wokół dziecka, nienagradzanie niewłaściwych zachowań dziecka (samo zwracanie na dziecko uwagi może być odbierane jako nagroda!) oraz unikanie bodźców sprawiających dzieciom przykrość. Rodzice powinni trudne zachowania starać się zastępować zachowaniami
adaptacyjnymi, a nie po prostu na nie niezezwalać, licząc na to, że same ustąpią. Powinni być także konsekwentni, a więc postępować cały czas według tej samej strategii reagowania wobec dziecka, by nauczyć je wypracowania właściwych reakcji.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
