Jak rozmawiać z osobą, która nie potrafi przyjąć krytyki

Witam Mam pewien problem chodzi o moją mamę. Moja mama nie potrafi przyjmować krytyki albo jakich kolejek uwag w jej stronę każda delikatna próba zwrócenia jej uwagi i rozmowy która jest spokojna zaczyna się zamieniać w kłótnie w której mama uważa że jakim prawem ja jej cokolwiek mówię skoro ona zawsze robi wszystko dobrze mama dostaje szału nic nie można powiedzieć co jest niepochlebne w jej stronę. Mama jest ogólnie osobą która zawsze radziła sobie że wszystkim sama ma bardzo dominujący i wybuchowy charakter. Aktualnie razem z siostrą chcemy z nią porozmawiać na dość ważny temat dotyczący naszej sytuacji rodzinnej Najgorsze jest że nie wiem jak mam pokierować rozmową aby nie skończyła się kłótnia próbowałam już różnych metod ale wszystko spełzło na niczym... Bardzo proszę o odpowiedź i dziękuję Pozdrawiam

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Psychoterapia rodzinna Agresja Psychologia

Rola rodziny w procesie leczenia depresji

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Dowiedz się, jaka jest rola rodziny w leczeniu depresji.

Mgr Agnieszka Fiszer Psychologia

60 poziom zaufania

Temat niełatwy i szczerze cię podziwiam, że próbowałaś już różnych podejść, nadal chcesz z mamą się porozumieć. Osoby, które nie wykazują żadnej autokrytyki, nie mają do siebie dystansu bardzo trudno skłonić by zmieniły swoje zachowanie i jednak jakieś uwagi do siebie przyjęły. Często pod tym wybuchowym charakterem, nadmierną pewnością siebie kryje się lęk, kompleksy, niska samoocena. Jeśli mama z wieloma rzeczami musiała radzić sobie sama, to musiała uwierzyć że jest silna, samowystarczalna, nie prosząca o pomoc. to teraz nie dopuszcza do siebie myśli że tej pomocy może potrzebować, że jej dzieci są już dorosłe- przynajmniej ty i mogą mieć inne zdanie. Jeśli mama nie chce wysłuchać co masz jej do powiedzenia można jej to napisać albo nagrać. Zaznaczając jednak że docenia się jej wiedzę, widzi jej starania itd, użyć komplementów. Nie mówić jej też że jest taka, czy inna, lecz uświadomić ją co jej zachowanie robi tobie (np. jeśli mamo się denerwujesz, krzyczysz, to ja czuję się smutna, zmartwiona) Poczytaj "Porozumienie bez przemocy"- bardzo wartościowa książka jak rozmawiać i się komunikować. Pozdrawiam i życzę powodzenia w "oswajaniu mamy" ;)