Jak wyjść z błędnego koła i zacząć żyć jak kiedyś?

Witam. Może zacznę od tego, że mam 18 lat. Ostatnie 2 lata zmieniły mnie diametralnie. Nie potrafię już panować nad własnym życiem. Jedzenie zawładnęło moim życiem. Wszystko się rozpoczęło w wakacje, kiedy zaczęłam pracować. Od tego czasu zaczęłam jeść mało, były to trzy małe posiłki. Po pracy szłam od razu spać, wstawałam, robiłam brzuszki, czasem były to nawet godzinne ćwiczenia. I tak było przez 3 tygodnie. Gdy stanęłam na wadze, było 45 kg przy wzroście 162/3 cm. Ja nadal postrzegałam siebie jako ''grubą''. Nie wierzyłam nikomu, nawet wadze i luźnym spodniom, które kiedyś były obcisłe.

Następnie zaczęła się szkoła. Byłam przygnębiona, ciągle było mi zimno, miałam problemy ze skupieniem, ciągle myślałam, co zjem jak przyjdę ze szkoły. Gdy przychodziłam do domu, dostawałam napadów - jadłam wszystko, co pod ręką miałam, wtedy pojawiły się wyrzuty sumienia i nienawiść do siebie. Tyłam, a moje życie pogrążało się w rozpaczy. W końcu próbowałam wymiotów, ale nie udawało mi się. Zaczęłam brać tabletki, herbaty przeczyszczające. Miałam 3 dni kryzysu, czułam się taka słaba. Przez trzy dni leżałam w łóżku i nie potrafiłam nic jeść, miałam mdłości. Każdy kolejny dzień to ciągłe odmawianie sobie jedzenia, słodyczy, zmuszanie do ruchu. Kiedy na wadze pojawiło się 57 kg, to była tragedia. Nie chciałam z nikim się widywać, wolałam siedzieć całymi dniami w czterech ścianach.

Odkąd pamiętam zawsze uważałam, że jestem gruba, ale lubiłam siebie. Teraz siebie nienawidzę. Czuję się taka gorsza od innych. Myślę, że duży wpływ mają na to moje krzywe zęby. Tak strasznie się ich wstydzę. Boję się rozmawiać z ludźmi, nie chcę, aby ktoś mnie wyśmiał. Nie potrafię już dłużej tak żyć. Chciałabym żyć tak jak kiedyś, bez liczenia kcal, bez wyrzutów sumienia. Chcę zaakceptować siebie! Ciągle próbuję na nowo się odrodzić, ale każda kolejna porażka wprawia mnie w coraz większą depresję. Zdaję sobie sprawę z tego, że powinnam iść do psychologa, ale nie jestem w stanie mówić o swoich uczuciach. Jeśli mogę liczyć na jakąkolwiek radę, to bardzo dziękuję.