Mój partner mnie psychicznie dręczy

Nie wiem już, co mam robić. Mam myśli samobójcze. Mam już synka i jestem w ciąży z 2 dzieckiem. A mój partner, z którym jestem około 9 lat, po prostu nie daje mi spokojnie żyć. W każdej codziennej i błahej sprawie kłamie.

Wychodzi, nie mówiąc gdzie, godzinami nie odbiera tel., a jak już odbierze, to kłamie, co do osób z którymi rzekomo przebywa. Potem okazuje się, że wcale z nimi nie był tego dnia. Gdy go o coś proszę, co jest ważne dla mnie albo dziecka, to muszę za nim tygodniami chodzić i przypominać mu i prosić, żeby to załatwił.

Kiedyś zdarzyło się tak, że mnie zdradził z inną kobietą. Dla niej wszystko potrafił zrobić, nawet rzeczy o które ja się muszę tyle napłakać, ona miała od tak. Rozstaliśmy się wtedy. On po jakimś czasie się nią znudził i za wszelka cenę chciał, żebym wróciła. Opierałam się około 7 mies. Wybaczyłam mu. Obiecał wtedy, że się zmieni.

Minęło 3 lata, jestem w ciąży, a on znowu zaczął się tak zachowywać. Płaczę po nocach. Gdy zaczynam mu wyjaśniać, że mnie rani, że powinien inaczej postępować z racji, że jestem w ciąży, to on ucina rozmowę. Krzyczy, że się go ciągle czepiam. On nie widzi winy w sobie tylko w tym, że ja mu w ogóle zwracam uwagę jakąkolwiek.

Kiedyś myślałam, że to zmieni się, ale po tylu latach mam dość kłamstw we wszystkim. Mam dość, że ciągle mnie zwodzi i obiecuje, a potem okazuje się, że nic nie załatwił. Mam dość jego zniknięć, nie wiem z kim i gdzie... Nie poradzę sobie z 2 dzieci sama.

Co mam robić? Z dnia na dzień jest ze mną gorzej. W moim stanie szczególnie potrzebuję teraz spokoju i opieki, a dostaje podwójną dawkę nerwów i łez. Mam już dość mojego życia. Czuję, że zmarnowałam je sobie z tym człowiekiem. On nigdy nie doceni co ma... A ja nadal cierpię i płaczę po nocach...

KOBIETA ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

W tej trudnej sytuacji polecam Pani przede wszystkim nawiązanie systematycznego kontaktu z psychoterapeutą. Psychoterapia może stać się dla Pani nieocenionym źródłem wsparcia.

Myśli samobójcze są efektem narastającego uczucia frustracji, kulminacji złości i poczucia bezsilności. Długotrwałe utrzymywanie się takich emocji może sprzyjać rozwojowi depresji, dlatego wskazana jest również konsultacja u lekarza psychiatry, aby ocenić, czy nie wymaga Pani pomocy w postaci leków przeciwdepresyjnych. Ze względu na ciążę wskazana jest przede wszystkim psychoterapia jako metoda bezpieczna dla dziecka, jednak w przypadku nasilonych objawów możliwe jest zastosowanie odpowiednich leków.

Jeśli nie może Pani liczyć na partnera, proszę poszukać wsparcia u innych, bliskich osób - rodziny, przyjaciół kobiet w podobnej sytuacji. Takim źródłem oparcia mogą być również portale internetowe i grupy dyskusyjne. Jeśli partner stosuje wobec Pani przemoc psychiczną lub fizyczną może Pani rozważyć założenie sprawy o znęcanie.

http://www.niebieskalinia.pl/index.php?w=1280.

Nawet, jeśli obecnie ocenia Pani swoje życie jako przegrane, to w przyszłości czekać może wiele cudownych momentów. Bliski emocjonalny kontakt z małym dzieckiem, wychowanie dzieci na wartościowych, spełnionych ludzi stanowi dla wielu matek powód do satysfakcji i dumy. Tej wartości nikt nie może Pani zabrać. Być może partner faktycznie nie potrafi tego docenić.

W tej sytuacji radziłabym przerzucenie swojej uwagi i energii z partnera - na siebie i dzieci. Nadzieja, że w znaczący sposób zmieni on swoje zachowanie może okazać się płonna. Dobrze jest natomiast zastanowić się, jakie korzyści ma dla Pani ten związek, dlaczego zdecydowała się Pani ponownie nawiązać relację z partnerem, który kiedyś zawiódł, jakie potrzeby zaspokaja Pani związek z tym mężczyzną. W zrozumieniu swoich myśli i uporządkowaniu emocji powinien Pani pomóc psychoterapeuta.

Serdecznie pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak sobie poradzić w załamaniu psychicznym? – odpowiada Dr n. med. Joanna Meder
Mój partner co raz częściej pali marihuanę - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy przypadkiem nie mam depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego mój partner nie chce ze mną współżyć? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Czy powinnam zakończyć związek, jeżeli mój partner mnie wyzywa? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy to jest molestowanie psychiczne? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak pomóc mojemu partnerowi rozwiązać problem trudnej relacji z jego żoną? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak kontrolować nastrój? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja poporodowa: jak ją pokonać? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mój partner ma depresję – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"

Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Dręczenie psychiczne przez ojca alkoholika

Mam 47 lat Mój tata był alkoholikiem. Od 24 jestem mężatkom Mąż jest wojskowym. Najpierw 23 lata horroru awantur, bicia mamy ucieczek z domu Potem właściwie do dziś poniżanie wyklinanie przy dzieciach dręczenie psychiczne Obecnie nie wytrzymuje napięcia nie mam siły zamykam się w pokoju czuje się bezsilna Nie wiem co mam robić Nie mogę spać i nie mogę jeść. Prosze powiedzieć gdzie powinnam pójść aby uzyskać pomoc. Nie stać mnie na płatną wizyte. Od męża dostaje 340 zł. miesięcznie na utrzy

KOBIETA, 47 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Terapia rodzinna Molestowanie Psychiatria

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę zapoznać się z tym linkiem, gdzie znajdzie Pani listę instytucji i placówek udzielających bezpłatnie pomocy na terenie Warszawy.
http://www.pragapld.waw.pl/zespol-przeciwdzialania-przemocy-

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Depresja u niepijącego alkoholika – odpowiada Mgr Marek Lisowski
Depresja i znęcanie psychiczne w rodzinie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Przemoc fizyczna z powodu zazdrości – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Depresja psychiczna spowodowana śmiercią żony – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Przemoc psychiczna w rodzinie – odpowiada Mgr Renata Respondek
Depresja - co to jest i jak to leczyć – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy leczenie nerwicy i depresji poprzez hipnozę jest efektywne? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Psychiczne znęcanie się nad dzieckiem w rodzinie – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Wykorzystywanie psychiczne w małżeństwie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak opanować emocje? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz

Jak żyć z alkoholikiem?

Jak żyć z alkoholikiem? Jak sobie radzić z chorobą

Jak pomóc alkoholikowi?

To pytanie zadaje sobie niejeden członek rodziny a

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

dr Anna Skrzypek-Grigo Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Renata Błaszkiewicz Psychiatria, Kłodzko

umów wizytę

Lek. Katarzyna Sosnowska Psychiatria, Chełm

umów wizytę

Mąż i jego rodzice dręczą mnie psychicznie - co robić?

Witam, Żyję w toksycznym związku, w którym nie tylko mąż, ale także jego rodzice dręczą mnie psychicznie (dodam, że teściowie nie mieszkają razem z nami, to jednak czują się w naszym domu, bardziej u siebie, niż ja - na co mój mąż pozwala, tłumacząc, że to przecież jego rodzice - a dom jest jego, dostał go od babci, więc przecież oni mają do niego większe prawo nić ja). Sytuacja trwa od ponad 10 lat. Cała moja rodzina została ponad 400 km stąd (po ślubie przeprowadziłam się do męża, zostawiając dobrą pracę, rodzinę, przyjaciół - wszystko). A teraz słyszę na każdym kroku, że nic tutaj nie mam (mimo, iż remont domu który miał przed ślubem mój mąż, robiliśmy wspólnie) i że nikt mnie tutaj nie trzyma...że jestem nieporadna i "gdybym miała odrobinę godności to dawno bym się wyniosła, tylko że nie mam gdzie (bo moja rodzina na pewno mnie nie przyjmie) a sama sobie nigdy nie dam rady - i nawet gdybym się chciała wynieść, to na pewno wrócę z podkulonym ogonem". Każde swoje zachowanie w stosunku do mnie (choćby było najgorsze) tłumaczą, że to moja wina,że jestem wariatką, której nawet własna matka nie kochała, oni są normalni i nie mają sobie nic do zarzucenia. Chciałabym poszukać pomocy u specjalisty (bo mój stan psychiczny, skutecznie pogarszany przez lata tego utwierdzania w przekonaniu, że jestem nikim, na pewno tego wymaga - ale bardzo się boję, że będzie to dla nich argument w sądzie, aby odebrać mi dziecko...) Czy taka konsultacja - nawet gdyby okazało się, że mój stan wymagałby np. konsultacji nie tylko z psychologiem, a być może nawet z psychiatrą, może być argumentem użytym przeciwko mnie? I czy można w jakiś sposób można zobligować tę drugą stronę, aby takiej konsultacji (psychologicznej, bądź psychiatrycznej) zasięgnęła?? Czy nie jest to możliwe, aby jakakolwiek instytucja zmusiła oprawcę do konsultacji lekarskiej?? (Dodam, że wielokrotnie proponowałam mężowi abyśmy oboje poszli do specjalisty - ale i od niego, i od teściów, ciągle słyszę, że to tylko ze mną jest problem, i to tylko ja powinnam pójść się leczyć. Oni są dla mnie za dobrzy.) Z góry bardzo serdecznie dziękuję za odp. Pozdrawiam A.

KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychiatria Psychologia Konsultacje psychiatryczne Relacje z partnerem Toksyczne związki Relacje z rodzicami i teściami

Mgr Tomasz Kościelny Psychologia, Warszawa

70 poziom zaufania

Dzień dobry, jest Pani w bardzo trudnej sytuacji i niewątpliwie potrzebuje Pani wsparcia w tej sytuacji. 10 lat małżeństwa to bardzo długi czas. Jeżeli ta sytuacja trwa od dłuższego czasu, rozumiem, że jest Pani tym wyczerpana. Kontakt z psychologiem nie jest argumentem, aby odebrać Pani dziecko, a raczej forma dbałości o swoją kondycję psychiczną wtedy, gdy Pani tego potrzebuje. Aby odebrać Pani dziecko, musiałaby być Pani w stanie, który zagraża jego zdrowiu i życiu. Jeżeli mąż nie chce udać się na terapię, a Pani ma taką możliwość, warto o siebie zadbać, by znaleźć odskocznię od toksycznych relacji i by móc stanąć na nogi zastanowić się, co dalej chciałaby Pani w swoim życiu. Dodatkowo proszę pamiętać o tym, że Pani dziecko potrzebuje matki w dobrej kondycji, więc dbając o siebie, zadba Pani też o swoją relację z dzieckiem. Pozdrawiam, Tomasz Kościelny, psychoterapeuta psychodynamiczny. Pracuje indywidualnie, z parami, małżeństwami i grupami w gabinetach w Warszawie oraz poprzez Skype, tkoscielny@interia.pl, tel. 692 13 99 40.