Witam Pana.
Temat jest bardzo szeroki ale postaram się choć trochę go nakreślić. Odniosę się do pracy psychologa, który jest jednocześnie psychoterapeutą.
Zwykle na pierwszych 2-3 wizytach u psychologa pacjent mówi z czym przychodzi – tzn. w rozwiązaniu jakiego problemu potrzebuje pomocy terapeuty. Terapeuta dodatkowo przeprowadza wywiad i, jeżeli widzi taką potrzebę, proponuje testy psychologiczne. Na końcu tej fazy terapeuta daje informacje zwrotne dot. jak rozumie problemy pacjenta i ewentualnie rozpoznanie.
Jeżeli zachodzi taka potrzeba i pacjent zdecyduje się na psychoterapię zawierany jest. tzw. kontrakt terapeutyczny, w którym m. in. ustala się cele psychoterapii, czas trwania, terapeuta tłumaczy na czym ta praca będzie polegać.
Sposób prowadzenia terapii zależy w dużym stopniu od nurtu w jakim terapeuta pracuje (np. psychodynamiczny, poznawczo – behawioralny, psychoanalityczny) i od rozpoznania.
W miarę trwania terapii, gdy pacjent nabiera zaufania do terapeuty, w rozmowach poruszane są coraz istotniejsze tematy. Praca jest pogłębiana. Terapeuta pomaga pacjentowi odkrywać mechanizmy czy przekonania, które mają wpływ na powstawanie problemów. Badany jest wpływ tych przekonań na emocje i zachowanie. Często też podczas rozmów z terapeutą, uruchamiają się w pacjencie uczucia, do których nie miał wcześniej dostępu, a dzięki pracy w terapii pojawia się możliwość bezpiecznego ich przeżywania i lepszego rozumienia.
Niestety sami, z powodu działania różnych mechanizmów obronnych, nie jesteśmy w stanie uświadomić sobie destrukcyjnych schematów w naszym funkcjonowaniu. Psychoterapeuci są trochę jak lustro i przeszkoleni w tworzeniu bezpiecznych warunków do tego, żeby w możliwie krótkim czasie, pomóc pacjentowi uzyskać wgląd naturę zgłaszanych trudności i wprowadzić potrzebne zmiany.
Psychoterapeuci raczej nie dają rad. Faktycznie, od tego mamy znajomych. Częściej jest tak, że dzięki coraz większej samoświadomości i wsparciu psychoterapeuty czy grupy terapeutycznej, pacjent zaczyna wypracowywać nowe, własne rozwiązania swoich problemów – wprowadza zmiany w swoim funkcjonowaniu. Gdy zmiany zostają utrwalone przychodzi czas na zakończenie terapii.
Większa świadomość siebie, umiejętność rozpoznawania, rozumienie i adekwatnego wyrażania swoich emocji lub potrzeb, lepsze rozumienie innych ludzi, poprawa umiejętności komunikacyjnych a co za tym idzie poprawa relacji z ludźmi to niektóre, z częstych efektów psychoterapii.
Serdecznie pozdrawiam
MB
