Nasilające się zaburzenia odżywiania

Witam,od jakiegoś czasu cierpię na zaburzenia odżywiania,od roku to się nasiliło.W tym czasie przeszłam przez początki bulimie,anoreksji,jedzenie kompulsywne,stany depresyjne,załamania itp.Przez ok 2 mies schudłam 12 kg,głodówkami przez które mam skurczony żołądek(bez mięsa,węglowodanów),mięśnie bardzo się osłabiły czasami ciężko było wstać z łóżka,Bardzo boję się że kg wrócą,jak uniknąć jojo,wrócić do zdrowego odżywiania,dodawać produkty których nie było,proszę o przykład jadłospisu,Dziękuję.
KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Witam Panią,

Specjalizuję się w zaburzeniach odżywiania i z mojego doświadczenia w pracy z pacjentami wynika, że bez psychoterapii trudno jest wrócić do zdrowia. Dlatego, że problem nie tkwi w diecie, ale w psychice. Czynnikiem przyczyniającym się do rozwinięcia, a następnie podtrzymywania anoreksji czy bulimii jest lęk przed przytyciem, przecenianie znaczenia wagi i wyglądu, niska samoocena, perfekcjonizm. Z zaburzeniami jedzenia często współwystępuje depresja, zaburzenia lękowe oraz zaburzenia osobowości typu borderline. Z tego powodu zachęcam do podjęcia psychoterapii. Gdybym mogła coś sugerować, polecałabym wzmocnioną terapię poznawczo-behawioralną wg Ch.Fairburna oraz terapię schematu gdyż te dwa nurty mają - co potwierdzają badania empiryczne - wysoką skuteczność w leczeniu zaburzeń odżywiania. O tym, co może Pani zrobić sama przeczyta Pani w książce "Jak przestać się objadać" Ch. Fairburna. Tam też znajdzie Pani informacje, jak układać jadłospis w zaburzeniach odżywiania orz jak wygląda terapia. W skrócie mogę powiedzieć, że powinna Pani wprowadzić regularny wzór odżywiania: 3 główne posiłki i trzy przekąski, gdzie przerwa pomiędzy nimi nie powinna być większa niż 3-4 godziny.

Pozdrawiam,
Marta Dziekanowska
www.zaburzeniajedzenia.com
www.integral.com.pl

0

Dzień dobry,

Podstawową metodą leczenia zab.odżywiania jest psychoterapia, czasem stosuje się farmakoterapię. Leczenie może Pani podjąć w formie ambulatoryjnej, bądź na oddziale szpitalnym specjalizującym się w leczeniu z.o - np.: Szp.Uniwersytecki w Krakowie, IPiN w Warszawie.

0

Witam serdecznie,

na podstawie opisanej sytuacji ciężko jednoznacznie zaproponować jadłospis. Przede wszystkim zalecam konsultacje u psychoterapeuty który będzie Panią wspierał w zmianie nawyków żywieniowych oraz wykonanie badań w celu wykluczenia ew niedoborów.

pozdrawiam
Małgorzata

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zaburzenie odżywiania - ale jakie?

Mam 21 lat i przy wzroście 165 cm ważę 48 kg. Nigdy się nie odchudzałam i nigdy nie byłam gruba. Jednak teraz moja waga nie przekracza 51 kg. Mam problem z jedzeniem, w tym sensie że nie jestem głodna, a jak już jestem, to niewielka ilość pokarmu sprawia, że czuję sytość. Potrafię zmusić się do dużego posiłku, ale później nie jeść np. 2 dni. Czasami też wymiotuję z przejedzenia. Podkreślam, że nigdy się nie odchudzałam i nie chciałam tego robić, bo nie było mi to potrzebne. Mam nieregularnie miesiączki, zdarza się, że nie mam okresu nawet 3/4 miesiące. Chciałabym starać się o dziecko, ale nie wiem, czy w takim stanie w ogóle mogę zajść w ciążę. Proszę o odpowiedź!

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Twój opis problemu jest dość krótki i trudno na jego podstawie określić dokładną diagnozę.
Nie można na jego podstawie zarówno wykluczyć, jak i potwierdzić anoreksji.
Piszesz, że nie odchudzałaś się celowo, jednak istotne jest to, czy zaakceptowałabyś konieczność przytycia kilku kilogramów. Powinnaś ważyć ok. 54 kg - wtedy prawdopodobnie miałabyś regularne miesiączki. Trudno też uznać Twoje wymioty za wywołane rzeczywistym przejedzeniem, skoro masz dużą niedowagę.
Długotrwały brak miesiączki niekorzystnie wpływa na płodność, a znaczne wychudzenie matki może wpływać niekorzystnie na rozwój jej dziecka (np. powodując małogłowie). Jeśli chcesz starać się o dziecko, powinnaś przytyć. Jeśli nie możesz tego zaakceptować, to jest prawdopodobne, że cierpisz na anoreksję - wówczas powinnaś skorzystać z pomocy psychiatry - w celu diagnozy i zaleceń co do dalszego leczenia.
Pod uwagę trzeba również wziąć zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego i hormonalne - diagnostykę w tym kierunku może przeprowadzić Twój lekarz rodzinny.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to są zaburzenia odżywiania?

Witam, mam 21 lat, jestem studentką. Od pewnego czasu bardzo przejmuję się moją figurą i ciągle staram się być szczuplejsza. Mam 164 i ważę 47 kg. Staram się od jakiegoś czasu nie przekraczać codziennie 1000-1200 kcal, a czasami, jeśli się to zdarzy, nękają mnie straszne wyrzuty sumienia i lęk, ze przytyję. Czy to jeszcze normalna dbałość o figurę, czy już problem psychiczny? Pozdrawiam

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Witam,

Pani wskaźnik BMI wskazuje na niedowagę, co jest ważnym sygnałem, że dalsze odchudzanie może być niebezpieczne. Wyrzuty sumienia oraz lęk przed przybraniem na wadze są również bardzo niepokojące. Myślę, że sama Pani czuje, że ta przesadna dbałość o figurę ma podłoże psychologiczne. Zdecydowanie namawiałabym Panią do spotkania ze specjalistą. Proszę spróbować poszukać pomocy w akademickim ośrodku terapii lub zgłosić się do poradni zdrowia psychicznego. W leczeniu zaburzeń odżywiania bardzo ważne jest jak najszybsze podjęcie psychoterapii, która pomoże Pani lepiej funkcjonować na wszystkich płaszczyznach Pani życia. Zaburzenia odżywiania są jedynie przejawem problemu, który gdzieś w Pani życiu emocjonalnym się pojawił i nie został rozwiązany.

Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty