Problemy po rozstaniu się rodziców
Witam. Jestem piętnastoletnią dziewczyną, która od dłuższego czasu nie wie, co robić. Odkąd moi rodzice się rozstali około 3 lata temu, nie mogę sobie poradzić. Przez prawie rok miałam zaburzenia snu. Teraz doświadczam szybkich zmian nastrojów, potrafię się śmiać przez cały dzień, a po chwili, przez jedną przykrą sytuację, zalewam się łzami. Jestem rozkojarzona, mam problemy z nauką, dla porównania; kiedyś zapamiętanie 100 słówek z angielskiego zajmowało mi około 30 min, niestety, teraz tej samej ilości słówek muszę się uczyć czterokrotnie dłużej. Jestem drażliwa i często odczuwam kłucie w klatce piersiowej. Mam obsesję na punkcie swojego wyglądu, ponieważ tata zawsze wypominał mamie, że jest za gruba. Odnosząc się do tematu ojca, nie mam z nim kontaktu od prawie pół roku i nie ma dnia, w którym bym o nim nie myślała. Sama myśl o szkole budzi we mnie niechęć, przez chwilę myślę, że będę się uczyć, a chwilkę później zastanawiam się na co to, po co i czy kogoś w ogóle to obchodzi? Posiadam ciągle taką myśl, aby się odwodnić i zobaczyć, czy tacie na mnie zależy lub czy jakbym umarła, kto by się przejął i przyszedł na mój pogrzeb. Byłam wzorową uczennicą, teraz przez niechęć do nauki i rozkojarzenie nie radzę sobie i zaczynam wagarować, ponieważ nie chcę rozczarować zarówno mamy, jak i nauczycieli. Z odżywianiem się też mam dziwną sytuację. Jem, kiedy czuję się jak odludek, i szybko tyję, natomiast kiedy jestem szczęśliwa i przebywam z przyjaciółmi, nie mam apetytu, i tracę na wadze, lecz ostatnio przytyłam 2 kg w 2 tygodnie. Bardzo proszę o pomoc!
