Problemy rodzinne a psychologiczny rozwój dziecka

Witam. Pomóżcie mi..Jestem matką 2,5rocznego chłopczyka którego od 3miesięcy wychowuję samotnie ojciec nadużywał alkoholu wyprowadziliśmy się.Ojciec początkowo odwiedzał syna codziennie a teraz raz w tygodniu syn aktualnie bardzo jest za ojcem ja nie widzę szansy powrotu, moje dziecko zrobiło się nerwowe dokucza dzieciom i zaczyna gryźć. Ogólnie jest dzieckiem energicznym, a teraz doszła mu agresja jak dziecko go uderzy i tłumaczę że nie można bić...to się trzęsie ze złości, krzyczy. Pozdrawiam

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Agresja Psychologia Dziecko

Mgr Zuzanna Starczewska Psycholog, Sosnowiec

52 poziom zaufania

Witam,
Dziecko w tym wieku potrzebuje wiele cierpliwości, ponieważ rozpoczyna się "bunt dwulatka". Dodatkowo sytuacja państwa jest utrudniona ze względu na picie ojca. Tlumaczenie może dać dobry rezultat, jeśli pani tłumaczy to w spokojny sposób. Czasami nje potrafimy powstrzymać swoich emocji a dzieci to świetnie wyczuwają.
Pozdrawiam

Mgr Małgorzata Bukowska Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam Panią,
trudna sytuacja rodzinna może przyczyniać się do takiego zachowania dziecka ale może to też być bunt, który pojawia się w tym wieku. Jest to czas w rozwoju dziecka kiedy uczy się ono m.in. radzić ze uczuciem złości i z granicami. Może mu Pani w tym czasie pomóc, np. poprzez nazywanie jego emocji. Polecam Pani książkę "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły" A. Faber, E. Mazlish. Można znaleźć tam wiele cennych wskazówek dotyczących wychowania. Proszę też zastanowić się jak zapewnić sobie wsparcie - z kim może Pani rozmawiać, jakie aktywności podejmować żeby zadbać o siebie. W im lepszej będzie Pani kondycji psychicznej tym łatwiej będzie radzić sobie z dzieckiem.
Serdecznie pozdrawiam,
Małgorzata Bukowska

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Rozwój psychologiczny 3-letniego dziecka – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Czy moje dziecko jest gotowe na przedszkole? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Atak agresji u dwuipółlatka – odpowiada Mgr Ryszard Chłopek
Denerwowanie się 23-miesięcznego dziecka – odpowiada Mgr Marlena Kwiatkowska
Autoagresja u 14-miesięcznego dziecka – odpowiada Mgr Maria Rzepecka
Agresja i krzyki u 10-latki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak rozumieć zachowanie 2,5-letniej córki podczas rozwodu rodziców? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Problemy z ojcem a terapia rodzinna – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Konflikty między małymi dziećmi – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Wychowywanie dziecka bez ojca – odpowiada Mgr Bohdan Bielski

artykuły

Agresja u małych dzieci

Agresja u małych dzieci to sprawdzian dla kompeten

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Oto 6 oznak, że wychowywałeś się w toksycznej rodzinie!

Krytyczność, niepewność, brak wiary w siebie... Ot

Problemy rodzinne a wpływ na dziecko

Dzień dobry! Mam problem rodzinny. Moi rodzice rozwiedli się trzy lata temu, ale dopiero niedawno zaczęli awantury. nie chodzi o mnie. Ja jestem pełnoletnia i mieszkam sama daleko od rodzinnego miasta, chodzi o moją siostrę, która ma dopiero 12 lat i musi być przedmiotem sprzeczki. Mama nie pozwala jej jechać na wakacje z ojcem, dletego że raz spóźnili się pół godziny po koncercie. Matka grozi ponadto tacie sądem. A Ela ma przez to ma depresję i ciągle płacze. Co robić?

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa lub mediatora rodzinnego. Bo nawet jeśli rodzice przestali być małżonkami, to nadal pozostają rodzicami zarówno dla siostry jak i dla Pani. Ta sytuacja nigdy się nie zmieni, a w późniejszym okresie dotyczyć też może np wnuków. Dlatego warto ją rozwiązać np na drodze terapii.

Mgr Iwona Siudak Psycholog, Olkusz

21 poziom zaufania

Czy rozmawia Pani z rodzicami o tym, że ich walki ze sobą obciążają siostrę emocjonalnie i nie jest w stanie sobie konstruktywnie z tym poradzić. Może terapia rodzinna skoncentrowana na ustaleniu spraw związanych z opieką nad Pani siostrą ale nie wiem czy rodzice współpracowaliby - niektóre rodziny po rozwodzie koncentrują się na takiej pracy. Być może rodzicom potrzebne są bardziej mediacje dot. spraw rodzicielskich i zapewne innych dotyczące ich spraw. Zachęcałabym rodziców na wizytę z Pani siostrą u psychologa- siostra cierpi wyrażając to płaczem, można posłużyć się tym, że obawia się Pani, że w tym długotrwałym smutku mogą nawet pojawić się myśli samobójcze i obawą, że wskutek nich może sobie zrobić coś złego. (oby nie) , Pani mimo dorosłości i odległości też przeżywa sytuację. Pozdrawiam