Witam
to o czym Pani pisze wskazuje na to że ta koleżanka wymagałaby pomocy psychologicznej w zrozumieniu siebie. Dobrze że Pani się jej zachowaniem interesuje ale można porozmawiać też z swoją mamą albo jej mamą. Warto poprosić o pomoc kogoś dorosłego
pozdrawiam
Anna Suligowska
Być może coś trudnego wydarzyło się w jej życiu? Albo jakieś jej ważne potrzeby czy wartości nie są spełniane? Albo czegoś jej brakuje- np rówieśników, bliskości, bezpieczeństwa, akceptacji?
Warto byc blisko, próbować rozmawiać i wspierać. Ewentualnie zachęcić do poszukania pomocy- np u rodziców lub psychologa szkolnego.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Niska ocena i uczucie odrzucenia – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
- Tęsknota za bliskością i pragnienie miłości u 37-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Moja koleżanka ma problem z mamą - alkoholiczką. – odpowiada Agnieszka Jamroży
- Czy zachowanie dziecka w przedszkolu powinno niepokoić? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski
- Co może oznaczać zachowanie starszego syna? – odpowiada Mgr Agnieszka Fiszer
- Ośmiolatka odtrącona przez rówieśników – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Przygnębienie, smutek, myśli samobójcze - czy mam depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Niepokojące zachowanie dwuletniej córki – odpowiada Agnieszka Jamroży
- Jak pomóc dziecku zaakceptować siebie? – odpowiada Mgr Elżbieta Schabowska
- Czy to zachowanie córki wskazuje na autyzm? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
artykuły
"Nie chcę wyższej kwoty renty. Chciałabym po prostu akceptacji". O dorosłości z dziecięcym porażeniem mózgowym
- Odkąd się urodziłam, to czuję się niewidzial
Brak przyjaciół w klasie a depresja
Osamotnione, smutne i samotne w szkole dzieci to c
Wszawica. Powracający problem polskich przedszkoli?
Wszy wcale nie są reliktem przeszłości ani efektem