Utrata koleżanek z powodu niepełnosprawności

Witam, mam 26 lat,jestem osobą niepełnosprawną prawostronnie.18 lat temu miałam wypadek w którym doznałam uszkodzenia układy nerwowego. Po wypadku nie umiałam mówić ,chodzić , piać. Po pewnym czasie nauczyłam się po raz drugi. Gdy wróciłam do szkoły wszystko się zmieniło. Moje koleżanki odwróciły się ode mnie bo inaczej wyglądałam, mówiłam , poruszałam się , wszystko przychodziło mi z trudem ,czytanie pisanie. To powodowało że się ze mnie wyśmiewali, mówili słowa które do dziś bardzo bolą.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychoterapia indywidualna Psychologia Psychoterapia

Poczucie własnej wartości - Polacy na tle świata

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

76 poziom zaufania

Witam. To przykre jak reagują inne osoby, ale prawdziwe. Ale za to jak już Pani ma czy będzie miała koło siebie znajoma osobę to będzie wiadomo, że to ktoś mądrzejszy. Poza tym można też wybaczyć tym wtedy jeszcze dzieciakom- niech się sami za siebie wstydza a Pani może być ponad to.
Magdalena brabec

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Być może warto by przepracowała Pani te i inne emocje związane z trauma wypadku? Rozumiem, ze trudne jest nie tylko to, co dzieje się z Pani ciałem, ale także to, co dzieje się w relacjach. Nad tym można pracować. Już Pani bardzo dużo zrobiła i wykazała się niezwykła siłą. To, czego Pani potrzebuje teraz to przepracowanie pozostałych emocji, uwolnienie się od nich, uwierzenia w siebie, swoja wartość i swoje możliwości, zwrócenia się ku przyszłości. Zachęcam do podjęcia psychoterapii indywidualnej.

Mgr Ludmiła Kulikowska-Kubiak Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam
Tak, takie doświadczenia głęboko ranią i na długo zapadają w pamięć. Myślę jednak, że pielęgnowanie w sobie tych złych przeżyć,wracanie do nich i ciągłe ich rozpamiętywanie nie jest dobre dla Pani - nie pozwala czerpać przyjemności z dobrych rzeczy, które się na pewno dzieją wokół Pani, szukać nowych kontaktów z dobrymi i mądrymi ludźmi, dla których Pani ograniczenia nie przysłaniają Pani wartości jako człowieka. Proszę nie tracić czasu i energii na koncentrowaniu się na rozpamiętywaniu krzywd, a spożytkować je na to co pozwoli Pani wykorzystać dla siebie jak najlepiej każdy nowy dzień.
pozdrawiam
Ludmiła Kulikowska Kubiak