Wstyd przed samym sobą

Wstyd przed samym sobą nie pozwala mi wykonywać obowiązków! Wstydzę się swojego lenistwa, mam żal, że wykonuję tak mało, a jednocześnie uciekam od obowiązków! Dlaczego tak robię? Odnoszę wrażenie, że ten wstyd jest przykrywką dla innych myśli! Gniewu! Złości na zbyt rygorystyczne wychowanie! Ten wstyd jest niesprawiedliwy! A jednocześnie smutno mi bez niego! Smutno mi, gdyż nie spełniam wymagań Bożych! To jest jedno z moich największych zmartwień!

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Rozwój osobisty Psychologia

Mgr Katarzyna Batugowska Psycholog, Dąbrowa Górnicza

29 poziom zaufania

Witam,
Bardzo dużo przekonań i emocji w Pani wypowiedzi! Faktycznie jest tak,że czasami koncentrujemy się na tym,co pozornie jest najbardziej wyraziste. W rzeczywistości stanowi jedynie sposób odwrócenia uwagi od tego,co głębiej i co generuje napięcie. Sugerowalabym rozważenie skorzystania z pomocy psychoterapeuty, który pomoże Pani poszukać rzeczywistej przyczyny problemów i doswiadczanego dyskomfortu.
Pozdrawiam,
Katarzyna Batugowska

mgr Małgorzata Danielewicz Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam. Problem, który Pan opisuje należałoby przepracować. Sam Pan wiąże go z dzieciństwem, zbyt rygorystycznym wychowaniem. Bardzo możliwe, że właśnie stamtąd pochodzi. Jednak, żeby sobie z nim poradzić nie wystarczy tylko taka wiedza. Pan w dorosłym życiu powiela bowiem ten "wczesny schemat", który obecnie jest zupełnie nieadekwatny i utrudnia Panu życie. Pan sam stał się wobec siebie krytyczny i rygorystyczny. Z drugiej strony jednak swoim zachowaniem (np. unikaniem obowiązków) prowokuje Pan u siebie krytyczne myśli. Rozwiązaniem jest podjęcie psychoterapii. Polecam szczególnie terapię psychodynamiczną u doświadczonego psychoterapeuty. Małgorzata Danielewicz

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, pani przypuszczenia na temat przyczyń wstydu mogą być prawdziwe, jednak warto się im przyjrzeć i przepracować podczas pracy z psychoterapeutą. Polecam psychoterapię w podejściu psychodynamicznym. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wstyd i zamykanie się w sobie u dorosłego – odpowiada Mgr Elżbieta Pniewska
Jak poradzić sobie z napadami depresji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak zrozumieć siebie i swoje zachowania? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problem z uwierzeniem w siebie i strachem przed ośmieszeniem się – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Brak wiary w siebie po słowach słyszanych w dzieciństwie – odpowiada Mgr Agnieszka Sieniawska
Jak zaakceptować samego siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Brak motywacji działania dla samej siebie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problemy w nawiązywaniu nowych kontaktów z ludźmi o silnym charakterze – odpowiada Mgr Justyna Plucińska
Jak poprawić samoocenę i polubić siebie? – odpowiada Mgr Dorota Gromnicka
Typ osobowości z pogranicza borderline – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Psychoterapia w leczeniu depresji nerwicowej

Psychoterapia jest często pierwszą formą leczenia

Wstyd przed byciem sobą - czy ma to związek z przeszłością?

Moim problemem jest niespójność osobowości. Mam 25 lat, jestem od 2 i pół roku w związku na odległość (dzieli nas 500 km) i widujemy się przeważnie raz w miesiącu. Mój chłopak zauważył jeszcze na początku naszej znajomości, że kiedy piszemy ze sobą smsy, to ja zachowuje się zupełnie inaczej, dużo lepiej, jestem weselsza, bardziej otwarta, wyrażam swoje myśli, i on taką mnie polubił, a kiedy jestem na żywo nie umiem być taka, jestem zupełnie inna, zamknięta, małomówna, zbyt skupiona na sobie, jakbym była inną osobą. Dlaczego tak jest? Zamknięta w sobie i małomówna byłam już w szkole podstawowej, potem w liceum. Miałam dużo kompleksów, z których głównym był mój wygląd - miałam trądzik, jak ktoś się na mnie patrzył, to zawsze myślałam, że przez to i czułam się brzydka, zwłaszcza kiedy słyszałam komentarze na ten temat, nie potrafiłam nawiązywać przez to kontaktów, bo czułam się nieakceptowana przez środowisko. Jednak kompleksy w późniejszym wieku zostały pokonane, zrozumiałam, że nikt nie jest lepszy lub gorszy przez to jak wygląda i już obecnie nie przejmuję się tym tak i łatwiej nawiązuję kontakty. Jednak przy nim czuję jakąś blokadę, potrafię napisać o sobie, co czuję, a nie potrafię powiedzieć a jak mówię, sztucznie to brzmi. Czy to ma jakiś związek z moją przeszłością?Co ze mną jest nie tak i jak mam sobie z tym poradzić?

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,
Ludzie zachowują się bardzo różnie w zależności od sytuacji. Wszyscy mamy swoje schematy zachowania na poszczególne "okazje". Rzeczą zupełnie normalna jest też to, że inaczej zachowujemy się w kontakcie osobistym, a inaczej przez internet. Dlatego też, coraz więcej osób wybiera tą drugą formę kontaktu - jest łatwiejsza dla tych, którzy są nieśmiali.
To dobrze, że potrafisz być otwarta i odważna w sytuacji, kiedy nie jesteś w bezpośrednim kontakcie. Zastanów się, co się w Tobie zmienia, kiedy masz przed sobą człowieka? Przecież Ty jesteś nadal ta samą osobą.Odpowiedz sobie na pytanie, co się stanie jak będę taka odważna i bezpośrednia "na żywo"? Czego obawiasz się w takiej sytuacji?
Na początek zaplanuj sobie jakieś spotkanie, w którym zastosujesz swoje nowe zachowania. Zrób to w formie ćwiczeniowej z kimś, kogo dobrze znasz i nie obawiasz jego krytyki. Potem stopniowo wcielaj swoje umiejętności w spontanicznych sytuacjach.

Serdecznie pozdrawiam,
Magdalena Boniuk

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam

Obawa przed oceną, może powodować nieadekwatne zachowanie wskutek napięcia, lęku odczuwanego w ciele jako pewnego rodzaju dyskomfort, nie obserwuje się tego w komunikacji za pomocą sms - a, nie ma bezpośredniej interakcji, nie ma zagrożenia (sposób na interpretację w procesach psychicznych). Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Pojawiają się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy.
Zalecałabym wsparcie psychoterapeutyczne jako pomoc, z pomocą specjalisty będzie łatwiej zrozumieć i pokonać problem.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czuję się fatalnie - jak odzyskać wiarę w siebie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Dlaczego nie akceptuję siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak przestać się przejmować tym porównywaniem siebie do innych? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego borykam się z brakiem pewności siebie? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Jak poradzić sobie z nieśmiałością i niezdecydowaniem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Co zrobić z chorobliwą zazdrością i brakiem wiary w siebie? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak bardziej akceptować siebie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z uczuciem niskiej atrakcyjności? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć niską samoocenę u 25-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Samotność a depresja

Samotność jest uczuciem wyobcowania, poczuciem bra

Efekt Golema w psychologii - na czym polega?

Efekt Golema w psychologii to zjawisko związane z

Sangwinik - kim jest i jakie ma cechy?

Sangwinik, choleryk, flegmatyk i melancholik to cz

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Rozmowa z samym sobą

Witam ! Mam pytanie, martwi mnie jedna rzecz otóż to. Mojego brata żona rozmawia do siebie ale w taki sposób że rzeczywiście jakby rozmawiała z druga osobą. Z bratem zostawiliśmy dyktafon żeby nagrać jak to rzeczywiście wygląda. To po odsłuchaniu nagrania byliśmy przerażeni, bo w sposób w jaki jego żona mówi do siebie , jak opowiada jest niepokojące, i takie realistyczne. Dodam że ona już od dawna mówi do siebie. Proszę o pomoc czy to oznaka jakiejś choroby.

KOBIETA, 42 LAT ponad rok temu

Zaburzenia zachowania Psychologia

Mgr Adam Kowalewski Psychologia, Łódź

62 poziom zaufania

W celu zdiagnozowania niezbędna jest wizyta u psychiatry.
Pozdrawiam.

Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA Psychologia, Warszawa

62 poziom zaufania

Całkiem sporo osób rozmawia z sobą samym, więc niekoniecznie musi to być oznacza czegoś niepokojącego. Ale aby to stwierdzić, żona brata musiałaby się udać na wizytę do lekarza psychiatry.

Elżbieta Grabarczyk
http://ppp-salamandra.blogspot.com/

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Jak już pisałam w innym miejscu - może to być objaw różnego rodzaju zaburzeń, które się rozwijają u bratowej. Bez osobistej wizyty u lekarza psychiatry, bądź psychologa nic nie można stwierdzić. Pozdrawiam.

Mgr Jacek Mularski Psycholog, Radom

17 poziom zaufania

Popieram wyrażony tu już pogląd, że jeśli treść tych dialogów z samą sobą jest szokująca i może wskazywać na urojenia, konieczna jest konsultacja z psychiatrą, albo psychologiem, który również może stwierdzić, czy jest powód do niepokoju i pokierować dalej. w razie potrzeby zapraszam do mojego gabinetu w Radomiu