To ciekawe co Pan pisze.
Trochę spekulując za przyczynę uznałbym pewną prostą formę mechanizmu obronnego znanego psychologom jako przeniesienie. Polega ono na tym, że cechy posiadane przez jedną osobę nadajemy innym osobom, o ile w jakimś sensie przypominają one tą pierwszą. Dzieci w wieku przedszkolnym kategoryzują jeszcze świat zewnętrzny w oparciu o pewne proste kategorie. W umyśle takiego dziecka trudno odgraniczyć od siebie różne role (czyli mówiąc w pewnym uproszczeniu: owe kategorie) jakie osoby z zewnątrz pełnią wobec nich. Dlatego gdy w nowej dla siebie sytuacji dziecko zostanie pozbawione prawdziwej mamy, a zamiast niej zostanie "podstawiony" jakiś "obiekt" o nieznanym znaczeniu, to próbują dopasować mu kategorię z pośród tych, które już znają. Pani z przedszkola w przeniesieniu najbardziej przypomina mamę, więc być może stąd takie "przeistoczenie" (reakcje przeniesieniowe potrafią być silniejsze niż racjonalna wiedza)
Jednak to, co jest najbardziej ciekawe w Pana historii, to fakt, iż dzieci na ogół zamykają pojęcie "mama" w jednej tylko kategorii, to znaczy, w tej jednej konkretnej osobie. Trudno mi Panu odpowiedzieć co skłoniło Pana do "rozszerzenia" tej kategorii.
