Zacząć warto od rozmowy, powiedzenia co w związku z tym Pani czuje, a także jasnego i wyraźnego postawienia granic, powiedzenia o tym, czego sobie Pani nie życzy i co Pani zrobi, jeśli będą kontynuować.
Warto także przyjrzeć się temu, co się dzieje że tak wyglądają Pani relacje? Co może Pani zrobić, zmienić, by lepiej odnajdować się w grupie rówieśniczej? Czy kiedyś było inaczej? Co się zmieniło? itp.
A może warto zmienić znajomych...
Witam. Najpierw pogadać, a potem olać.
Magdalena Brabec
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Strach przed rozmową ze znajomymi – odpowiada Mgr Michał Bielecki
- Wolę książki i samotność od moich znajomych – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Brak szacunku od nastoletniego syna – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Jak poprawić samoocenę dziecka i ułatwić mu zawieranie przyjaźni? – odpowiada Mgr Małgorzata Oktawiec
- Ataki agresji i furii bez palenia marihuany – odpowiada Piotr Bochański
- Brak chęci chodzenia do przedszkola u 5-latki – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
- Brak znajomych i samotność po nieudanym małżeństwie – odpowiada Mgr Dorota Szykulska-Paprocka
- Powrót do przeszłości w rozmowach z kuzynką – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Dlaczego nie mam znajomych i przyjaciół? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
- Konflikty ze znajomymi podczas rozmów na temat zdrowia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
artykuły
Jadwiga Kłapa-Zarecka została zaatakowana przez pacjentkę. "Miałam poczucie, że ona zaraz wyciągnie nóż i się na mnie rzuci"
Była w ciąży, kiedy do jej gabinetu wtargnęła agre
Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"
Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d
Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal
Mam 24 lata, a za sobą 5 operacji stawu biodrowego