To naturalny lęk przed kompromitacją, gdy zależy Pani bardzo na własnym wizerunku, jako osoby towarzyskiej i rozmownej. Bardzo często takie lęki nie mają żadnej racji bytu, bo mimo wszystko, mamy coś do powiedzenia i to coś rzeczywiście wartościowego. Nic tak dobrze nie osłabi Pani lęków jak praktyka i odwaga. Czasami się Pani skompromituje, ale czasami pokaże "klasę", w ten sposób się Pani rozwija, może jest to nieco bolesne czasami, ale może taki mały ból pomoże Pani w stawaniu się sobą. Jak sama Pani zauważyła, często Pani znajomi też nie mają, co powiedzieć, więc nie jest tak, że wszyscy są takimi "lwami salonowymi", jak nam się wydaje.
Z jakiegoś powodu cisza jest krępująca- jakby sama Pani obecność nie była wystarczająca, jakby Pani nie czuła się bezpiecznie i pewni z kimś, akceptowana? Obawia się Pani oceny społecznej, bo być może na niej opiera Pani samoocenę, pewność siebie i poczucie wartości?
Może warto najpierw popracować nad tym, a śmiałość społeczna, radzenie sobie w sytuacjach społecznych i radzenie sobie z gafami (które zdarzają się każdemu, ale ludzie o stabilnym poczuciu wartości potrafią się przyznać do błędu i nie zmienia to ich postrzegania siebie) będzie naturalne. Inaczej mówiąc zachęcam do pracowania nad przyczynami, a nie tylko objawami.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Epidemia sprawia, że te ludzkie postawy staj
-Wszystkich państwa witam na uroczystym śniadani
Żyjemy w lęku i strachu przed kolejnym dniem. Zami
