Mam 14 lat. Masturbuję się od 12 roku życia nieregularnie. Robię to co 10-15 dni. W wieku 12-13 robiłem to rzadko raz na 2, 3 miesiące. Teraz to się na siliło. Być może to przez stres czy przemęczenie. Do bardzo późna robię lekcje. Czasami jest tak, że 2 dni po masturbowaniu się zrobię to jeszcze raz. Czasami jest to ode mnie silniejsze. Staram się z tym walczyć. Czy jestem uzależniony i jak mam z tym zerwać? Proszę o pomoc. Chcę z tym skończyć.

Witam! Nazywam się Paweł i mam 21 lata. Nie mam jeszcze dziewczyny i jestem prawiczkiem. Od 14 roku życia zacząłem się masturbować i robię to do dnia dzisiejszego. Staram się nie robić tego za często (1-2 razy tygodniowo) oraz nie dążę do jak najszybszego osiągnięcia orgazmu (minimum 5 minut, często używam żelów nawilżających). Mam jednak pewien problem. Mianowicie po każdej masturbacji czuję się trochę dziwnie (tak jak bym zrobił coś złego, niemoralnego oraz czuję się trochę zniewolony). Dodam, że nie jest to raczej spowodowane religią (jestem niepraktykującym katolikiem) oraz poglądami rodziców (nigdy w rozmowach nie poruszamy kwestii masturbacji). Dodatkowo nigdy bym nie chciał aby moja przyszła dziewczyna wiedziała, że kiedyś się masturbowałem - jak wygląda obecny pogląd młodych Polek na temat masturbacji chłopaków, którzy nie mają jeszcze dziewczyn? Interesuje mnie czy masturbacja w moim przypadku jest normalnym "działaniem". Jak wyzbyć się poczucia winy? Może jeśli nie umiałbym pozbyć się poczucia winy powinienem przestać się masturbować (już kilka razy potrafiłem wytrzymać nawet po 2-3 miesiące, jednak denerwowało mnie czekanie na polucje nocne, które występowały rzadko co 2-3 tygodnie)? Tylko tutaj pojawia się nowe pytanie. Czy zaprzestanie masturbacji może jakoś negatywnie wpłynąć na przyszłe współżycie (problemy z erekcją, przedwczesnym wytryskiem)? Czy osoby, które tego nie robią są gorsze w łóżku? Pozdrawiam serdecznie! PS Jeśli chodzi o masturbację to czy warto inwestować w sztuczne pochwy (np. Fleshlight original pink lady). Czy sztuczne pochwy są lepsze od ręki, jeśli chodzi o wpływ na seks w przyszłości?

Proszę o pomoc, bo nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Chodzi o to, że po oddaniu moczu zawsze trochę kapie mi z członka, a zależy mi na tym, aby nie plamić spodenek. Podobnie jest ze spermą. Dość często się masturbuję, za każdym razem po wytrysku wycieram żołądź, ale i tak po kilku, nawet czasem po kilkunastu minutach czuję wyciek, nasienie wsiąka w bieliznę i tworzy się plama, skorupa... Dlaczego kapie mi z członka? Jest sposób, żeby tego uniknąć?

Mam 37 lat, od blisko 20 lat mam zespół Havelocka-Ellisa. Czy jest szansa poradzenia sobie z nim? Jaka jest wyleczalność, czy komuś się to udaje? Gdzie można znaleźć pomoc specjalistyczną, np. w Warszawie? Jakie są fachowe metody terapii tego zaburzenia i od czego zacząć próbę leczenia? Jestem w stałym, kochającym związku, partner zna problem i jest zainteresowany pomocą w jego rozwiązaniu.

Dzień dobry, moja sprawa wygląda następująco: podczas masturbacji podczas wytrysku poczułem bardzo silny ból w prąciu, na wysokości podstawy żołędzia. Po nim nastąpił szybki spadek erekcji i pieczenie w żołędziu. Było to jednorazowe zdarzenie. Na chwilę obecną (5 dni po wypadku) nic już nie boli (pieczenie po wytrysku jest nadal), natomiast nie czuję napięcia zaraz przed wytryskiem jak wcześniej, rzekłbym że siła uczucia orgazmu zmalała, odczuwam też, że strumień nasienia leci jakby bardziej bez przeszkód, zatem zakładam, że coś zwężało mu drogę. Martwi mnie następujący po wytrysku bardzo szybki spadek erekcji, jeszcze tydzień temu przed zdarzeniem był on powolny. Byłem u urologa w sobotę, raptem 3 dni po zdarzeniu, nie zrobiono mi usg, lekarz uznał że ból podczas wytrysku jest przyczyną problemów z prostata i ją zbadał palpacyjnie nie znajdując objawów jakichkolwiek problemów z prostatą. Zalecił badanie usg, ale prostaty... Bardzo bym chciał zrobić usg całych narządów rodnych w szczególności członka w stanie erekcji w miejscu gdzie odczułem ból, podejrzewam jakieś uszkodzenie mechaniczne, skoro wpłynęło ono na zachowywanie erekcji członka, bardzo proszę o poradę, gdzie mogę takie badanie zrobić w Łodzi i co mi mogło się stać. Pozdrawiam

Witam, od dziecka przyzwyczaiłem się do masturbacji poprzez pocieranie członka w półwzwodzie o łóżko, bo tak mi było przyjemniej. Teraz tylko w ten sposób mogę osiągnąć orgazm. Gdy masturbuję się ręcznie lub uprawiam sex z kobietą, nie odczuwam takich doznań, a w dodatku nie mogę osiągnąć orgazmu. Czy to wymaga jakiejś rehabilitacji? Czy da się w ogóle jakoś to zmienić? Proszę o pomoc...

Dzień dobry, mój problem to masturbacja mojego męża. Należę do osób bardzo spostrzegawczych i to może moje przekleństwo. Od paru dni bacznie zaczęłam obserwować mojego męża, jego zachowanie wzbudzało coraz to większe moje zainteresowanie. Otóż zaczął się zamykać w pokoju, kiedy siedział przed komputerem, kiedy wchodziłam szybko zmieniał stronę w internecie. Jestem bardzo dociekliwa, więc zaczęłam go podglądać przez dziurkę od klucza i to co wczoraj zobaczyłam wbiło mnie w ścianę, po prostu siedział przed tym przeklętym komputerem i się masturbował, oglądając jakiś film porno. Nie wiem, co mam o tym myśleć, co mam zrobić, jak mam z nim o tym porozmawiać. Proszę pomóżcie mi to zrozumieć, bo inaczej to moja głowa pęknie od domysłów i przypuszczeń.

Nic nie znalazłem w necie na ten temat, dlatego postanowiłem tutaj zapytać. Mam 15 lat, coraz częściej mi staje i muszę się masturbować. Chcę z tym skończyć, ale nie mogę. Kiedyś starsza siostra, studentka, powiedziała mi, że widziała w szpitalu chłopaka w moim wieku, który miał zabandażowanego siusiaka, bo za mocno się nim bawił, więc żebym uważał, bo mogę stracić ptaszka. Nie wiem, czy to było na poważnie, bo mówiąc to, uśmiechała się. Ale niedawno miałem tak, że nie mogłem zasnąć i do rana masturbowałem się 5 razy, na końcu bolało mnie w kroku. W penisie czułem swędzenie podczas oddawania moczu i bolał mnie, gdy się podnosił, nawet jeszcze na trzeci dzień. Czy siostra miała rację? Czy przez onanizowanie się można doprowadzić do zapalenia albo zakażenia penisa?

Mój mąż nałogowo się masturbuje. Nałogowo ogląda masę świńskich filmików, czyta obrzydliwe fora a potem uprawia samogwałt. Czasami, gdy się o tym dowiedziałam - przepraszał, mówił, że nie chce tego robić i tłumaczył: że stres, że nie mieliśmy czasu na seks itp. Choć czułam się z tym bardzo źle, starałam się zrozumieć jego powody i "zadośćuczynić mu" braki, bo nie należę do zimnych i nielubiących poszaleć żon. Staram się też spełniać jego oczekiwania (jeśli o nich powie) np. na seks oralny a nawet uprzedzać jego ochoty i np. zaprosić go pod prysznic. Czasami nawet wydaje mi się (kiedy jest między nami dobrze) - że to ja jestem bardziej zainteresowana nim i tym. I powiedzmy, że w powyższej sytuacji nie byłoby nic niezwykłego (bo wiem, że to się zdarza, no i lepsza masturbacja niż skoki w bok) gdyby nie fakt, że mój mąż częściej wybiera swoją rękę niż mnie. Ostatecznie okazało się to na wczasach (gdzie myślałam, że było między nami super) - tam też nie omieszkał tego robić. Oczywiście znów tłumaczył, że też się stresował, ponieważ w któryś wieczór na balkonie nam nie wyszło (gdzie kilka dni wcześniej na tym samym balkonie wzdychał z rozkoszy)... Problem jest w tym, że gdy sam się zaspakaja to potem jest zimny wobec mnie, nerwowy (mówi, że ma wyrzuty sumienia) - co prowadzi do kłótni i obojętności a to do okresów bez seksu i w konsekwencji znów do masturbacji... W tym wszystkim przeraża mnie najbardziej fakt, że on to robi nawet gdy jest między nami dobrze. Do tego dochodzi kolejny problem (wynikający - jak się tłumaczy - znów ze stresu) - objadanie się słodyczami i to w ukryciu! (Jednocześnie chodząc na kosztowne wizyty do dietetyka, którego też oszukuje). To również nakręca błędne koło poczucia winy, następnie napięcia - co skutkuje oglądaniem pornosów i masturbacją - dalej oziębłością wobec mnie - dalej kłótniami (o sprawy codzienne oraz o to ukryte życie męża) itd., itd... Ja w tym wszystkim czuję się kompletnie bezradna, bo cokolwiek robię i tak jest źle, a mąż oszukuje mnie i potrafi kłamać patrząc prosto w oczy. Kompletnie nie wiem co mam robić albo czego nie robić, bo choć staram się go rozumieć i pomóc (zaspakajaniem seksualnym - by uprzedzić masturbację i przygotowywaniem smacznych, lekkich posiłków - by uprzedzić jedzenie słodyczy w ukryciu) to jednak psychicznie mnie to wykańcza. A pogodzenie się z tym (ciekawe jak) i udawanie, że nic nie wiem albo, że to nie jest dla mnie problem - nie załatwi sprawy, bo to trwa już zbyt wiele lat (może 7-8 z krótkimi przerwami). To wszystko powoduje, że żyję w przerażającym odczuciu wiecznego oszukiwania, okłamywania mnie przez męża, nie wierzę mu kompletnie, nie śpię, mam nerwicę żołądkową, a nocami wyję z płaczu opłakując zrujnowane zaufanie - podstawę, fundament każdego związku (które kiedyś dawało mi spokój i poczucie stabilizacji w małżeństwie). Zaczynam popadać w paranoję - i o niczym innym nie myślę tylko o tym co on robi, gdy go nie ma przy mnie. I nie jest dla mnie żadnym pocieszeniem, że lepsza masturbacja niż kochanka, czy lepsze słodycze niż alkohol. Tak - to wiem, ale to nie znaczy, że nasze małżeństwo jest normalne, szczęśliwe, i że tak mogę i możemy żyć dalej. Ja już nie mam sił, nie wiem co robić. Tak logicznie myśląc to przydałoby się nam kilka różnych terapii. • Tylko, że na terapii małżeńskiej już jesteśmy - z powodu narastających konfliktów małżeńskich (tylko, że mąż nie przyznaje się do tych rzeczy, więc zastanawiam się czy taka terapia w ogóle ma sens i czy Instytut Psychoterapii i Ustawień Systemowych i nasz pan psychoterapeuta: trener i psychoterapeuta terapii Gestalt (oczywiście nie umniejszając jego umiejętności) - to odpowiednie miejsce i odpowiednia osoba do naszych problemów). • Do dietetyka, jak mówiłam mąż też chodzi (i oszukuje). • Leczy się też na depresję - farmakologicznie (Asertin i Propranolol WZF) - prawie dwa lata i mówi, że to działa tylko niestety jakoś TE jego i nasze problemy wcale nie słabną tylko rosną (czego owocem było kiedyś stwierdzenie mojego męża, że ma już odpowiedni poziom hormonów szczęścia we krwi i ja nie jestem mu już do szczęścia potrzebna). • A seksuolog? - choć pewnie najodpowiedniejszy sama nie wiem czy to już nie za dużo (nie wspominając o kwestii finansowej). W tym cały samonakręcającym się kole obłędu, które nieuchronnie prowadzi do dna, mimo wszystko staram się jakoś żyć i chronić naszą pięcioletnią córeczkę, ale powoli zaczyna brakować mi sił. Mam poczucie, że moje małżeństwo to jedna wielka porażka. Nienawidzę siebie (bo on często powtarza, że to ja go stresuję, czepiam się i prowokuję kłótnie) i nienawidzę jego za to wszystko. Choć jednocześnie kocham go i marzę by było tak jak dawno, dawno temu (przed ok. 10 laty gdy było między nami cudownie). Co mam robić? Co jeszcze robić? Co zmienić? Co mówić a czego nie? Co myśleć? Jak sobie z tym wszystkim radzić? Gdzie pójść? Błagam o pomoc. Anka

Witam serdecznie! Jestem 19-letnim mężczyzną i od 15 (16) roku życia regularnie się masturbuję. Przeżyłem już kilka etapów. Początkowo było to raz na tydzień, następnie częstotliwość narastała (mniej więcej raz na dzień, dwa). Jestem świadom tego, że może to być uzależnienie, ale nie z tym związane jest moje pytanie. Otóż, czy to wszystko mogło mieć wpływ na poziom testosteronu w moim organizmie? Mianowicie, nie występują u mnie w dużym stopniu męskie cechy, to jest mam bardzo mały zarost (golę się raz na tydzień), dokuczliwe problemy z trądzikiem, którego nie mogę się pozbyć właśnie mniej więcej od czasu pierwszej masturbacji. Czy powinienem się niepokoić, udać się z tym do endokrynologa? Żadne kremy, maści od dermatologów nie pomagały na trądzik występujący na mojej skórze. Czy jeżeli zaprzestanę masturbacji, będę miał szansę na dalszą część dojrzewania, pomimo tego opóźnienia? Proszę o pomoc.

Witam serdecznie! Mam 17 lat, często pojawia się taki problem, że cieknie bardzo duża ilość śluzu z członka. Czytałem, że to normalne przed wytryskiem, lecz ten śluz jest zawsze gdy: przytulam się do dziewczyny, całuję się z nią, oglądam coś pornograficznego, przed seksem lub masturbacją to już nie wspomnę. Źle się czuje jak np. jestem na mieście, całuję się chwilę z dziewczyną i nagle mam mokro w majtkach. Czuję dyskomfort jak dziewczyna ma mi włożyć rękę w spodnie, a tam tak mokro. Nie wiem czym to jest spowodowane, może za często się masturbuję, robię to 5-6 razy w tyg., prawie codziennie. Z tym też chciałbym przestać, już nie raz postanawiałem sobie koniec z tym, raz na tydzień wystarczy 3-4 dni przerwy i wracało do uzależnienia. Proszę o pomoc.

Witam mam 14 lat! Masturbuję się od 12 roku życia. Robię to co 2 dni, raz dziennie. Ostatnio zdarzyło mi się oglądnąć filmy porno. Zaraz po tym masturbowałem się. Następnego dnia czułem się gorzej. Uciskała mnie klatka piersiowa, ściskała, nawet kłuła, co jakiś czas. Rok temu miałem robione badania serca (ekg, 2 Holtery echo i inne). Podejrzewam, że wynika to z mojej wrażliwości i nerwowości psychicznej. Mam na myśli stresowanie się, szybkie podniecenie itp. Często" słyszę" bicie serca i je czuję. Nie zawsze. Proszę o pomoc.

Witam! Mój problem dotyczy penisa, bowiem po masturbacji pojawił mi się obrzęk pod żołędziem. Przypomina on jakby pierścień biegnący wokół mojego członka. Po kilku dniach kiedy doszło znowu do masturbacji, z końca tego jakby pierścienia zaczęła biegnąć żyłka na żołędziu mojego członka o długości około 1 cm w kierunku cewki moczowej, wygląda to na przedłużenie pierścienia do żołędzia. Od chwili pojawienia się zmian staram się unikać podniecenia i masturbacji. Zmiany smarowałem przez ostatnie 3 tygodnie maścią Lioton 1000. Minęły już 2 miesiące, a poprawy żadnej nie widać, pierścieniowaty obrzęk nadal jest pod żołędziem i widoczna żyłka na żołędziu także. Dodam, że nie mam żadnych problemów z oddawaniem moczu, wzwodem itd. Czym te zmiany mogą być? Co powinienem z tym zrobić? Może powinienem używać jakiś leków? Do jakiego specjalisty ewentualnie powinienem się udać z tym problemem?

Witam! Mam 17 lat i mam problemy z napletkiem. Nie schodzi mi. Nie da się go rozciągnąć. Chyba konieczny jest zabieg. Mam pytania, bo szczerze to trochę się obawiam. 1. Czy wykonuje to zwykły chirurg? 2. Czy potrzebna jest zgoda rodziców (w tym roku kończę 18 lat, za 3 miesiące)? 3. Jak długo trwa gojenie się blizn i czy jest to bardzo widoczne?