Agresja w stosunku do partnera

Witam serdecznie!
Wykazuje Pani problemy z kontrolą ekspresji negatywnych emocji. Pojawia się jakaś niewygodna myśl, dawna uraza i wybucha Pani niepohamowaną złością i agresją. Zastanawiała się Pani nad tym, dlaczego tak jest? Zamiast dusić i skrywać urazy w sobie, które później skutkują właśnie takimi atakami gniewu, lepiej na bieżąco przegadywać problemy. Pomaga w tym asertywność. Kiedy coś nie podoba się Pani w zachowaniu partnera, to od razu najlepiej zwrócić uwagę, stosując komunikat „Ja”, np.: „Przykro mi, że zapomniałeś o moich urodzinach. Czuję się lekceważona i niekochana. Smutno mi z tego powodu”. Mówi Pani głównie o swoich uczuciach, jakie pojawiły się u Pani wskutek zachowania partnera. Nie poniża Pani go, nie atakuje, nie ubliża mu („Ty taki i taki”), tylko mówi o swoich emocjach. Warto też dodać, jak chciałaby Pani, by następnym razem w takiej samej sytuacji Pani partner się zachował. W radzeniu sobie ze złością pomaga nie tylko skuteczna komunikacja, ale także wysiłek fizyczny czy sport. Aktywność fizyczna, ruch pozwalają odreagować pewne sprawy, nabrać do nich dystansu, a ponadto ruch sprzyja produkcji endorfin – naturalnych hormonów szczęścia. Więcej o tym, jak radzić sobie ze złością, przeczyta Pani pod poniższym linkiem: Jak radzić sobie ze złością? Kiedy trudno Pani poradzić sobie z agresją, swoimi trudnymi emocjami, warto też skonsultować się z psychologiem. Może powiela Pani negatywne wzorce komunikacji wyniesione z domu rodzinnego? Może agresja, jaką Pani odczuwa, jest konsekwencją jakichś trudnych, traumatycznych doświadczeń z przeszłości? Warto się temu przyjrzeć.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Warto odpowiedzieć sobie na pytanie, co tak naprawdę dzieje się w relacji? Agresja (choć nieakceptowalna) może być zewnętrznym przejawem trudności w związku, nieujawnianych emocji i myśli. Dlatego warto działać nim kryzys się pogłębi. Dobrze byłoby przyjrzeć się temu w terapii par jak i/lud indywidualnej.

Zjawisko, sytuacja którą pani opisuje w psychoterapii nazywa się przeniesieniem. Oznacza to, że emocje, które ujawnia pani wobec partnera mogą pochodzić z dawnych nawet dziecięcych relacji z osobami znaczącymi matką lub ojcem. Trochę tak, jakby poza pani świadomością partner stawał się tą osobą (przypominał osobę), wobec której wyraża pani złość. Trudno jest zapanować nad tym samodzielnie w takich przypadkach pomocna będzie psychoterapia by uporządkować przeszłe relacje i wyrazić zatrzymane uczucia, które ujawniają się w gwałtowny i nieadekwatny sposób w bieżącej relacji. Pozdrawiam.