Witam serdecznie!
To, w jaki sposób się Pani odzywa do partnera, przypomina agresję słowną. Zdaję sobie sprawę, że może Pani nie pasować, kiedy Pani chłopak zadzwoni w nie najlepszym dla Pani momencie, ale to nie jest powód, dla którego od razu musi Pani krzyczeć na chłopaka, wyzywać go, gnębić, poniżać. Wystarczy asertywnie zakomunikować: „Cześć. Słuchaj, nie mogę teraz rozmawiać. Zadzwoń za godzinę/dwie godziny albo ja do Ciebie się odezwę, kiedy będę dyspozycyjna”. Tyle wystarczy. Zrozumiałam, że to Pani głównie wszczyna kłótnie i trudno Pani zapanować nad negatywnymi emocjami. Nie wiem, z czego wynika Pani agresja słowna. Czy jest Pani nadpobudliwa, nie kontroluje Pani złości, nie potrafi radzić sobie Pani z trudnymi emocjami, czy może powiela Pani negatywne wzorce komunikacji wyniesione z domu? Czy może stała się Pani bardziej drażliwa ze względu na ciążę? Przyczyn Pani zachowania może być wiele. Radziłabym Pani skonsultować się z psychologiem, by poznać przyczynę Pani wybuchów złości i popracować nad zdrową komunikacją. Zamiast atakować partnera, lepiej stosować komunikaty „Ja”, które polegają na tym, że mówi Pani o swoich uczuciach, jakie wzbudziły się w Pani pod wpływem zachowania partnera, np.: „Przykro mi, kiedy spóźniasz się w umówione miejsce, bo czuję się ignorowana”. Nie mówi Pani: „Znowu się spóźniłeś. Ależ Ty jesteś niepunktualny. Nie mogę na Ciebie liczyć”. Take słowa są oceniające, bardzo przykre i od razu sprawiają, że partner może przyjąć postawę obronną, co tylko nasila zazwyczaj konflikt. Zachęcam Panią do przeczytania artykułów w naszym serwisie, np. na temat języka serca: Porozumienie bez przemocy i Jak radzić sobie ze złością?
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
