Dzień dobry,
Doradzałabym wizyty wspierające u psychologa/psychologa psychoterapeuty. Rozmowa ma właściwości oczyszczające więc z pewnością poczułaby Pani ulgę. Psycholog rozmawiałby z Panią, słuchał wspomnień, oglądał zdjęcia oraz być może zaproponowałby jakieś inne formy pracy z żałobą. Polecam metody związane z ekspresją emocji jak np. pisanie wierszy, rysunek/malowanie, napisanie listu do zmarłej (w trakcie spotkań z psychologiem mogłaby go Pani omówić). Oczywiście skorzysta Pani z tych metod, które na dany moment będą dla Pani emocjonalnie do przyjęcia np. psycholog nie zmusi do oglądania zdjęć; nie warto pisać listu, gdy nie jest się na to gotowym itd. Zastanawia mnie to, czy ma Pani wsparcie innych osób np. partnera, bo to bardzo istotne. Jeśli chodzi o chowanie się przed dziećmi to sądzę, że być może lepiej by się Pani poczuła gdyby wyszła z nimi na spacer lub powspominała babcię. Ciekawa jestem w jakim wieku ma Pani dzieci i podejrzewam, że nawet gdyby zauważyły Pani łzy nic złego by się nie stało. Umieranie jest częścią życia człowieka i one i tak w przyszłości będą musiały się z tym oswoić. Pani płacz nie jest czymś szkodliwym, gdyż uważa się że żałobę należy przeżyć, przepłakać a nieprzepracowana może ciągnąć się latami. Doradzałabym także ruch na świeżym powietrzu by rozładować wewnętrzne napięcie oraz nie zamykanie się w czterech ścianach. Jeśli odczuwa Pani taką potrzebę to warto skorzystać również z pomocy psychiatry, który przepisze leki na uspokojenie. Rozumiem, że jest Pani bardzo ciężko także z racji tego, że nie ma Pani rodzeństwa. W przypadku żałoby sprawdza się powiedzenie, że czas leczy rany więc wierzę że za jakiś czas poczuje się Pani trochę lepiej.
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Kulczycka
http://psycholog-kulczycka.pl/
Dzień Dobry Pani,
Pozwalam sobie, by zacząć od przesłania, za słowami Manu Keirse, które kieruję do Pani:
"Pozwól by pamięć ciepła przetrwała mimo bólu.
Przedarła się przez serce cierpiące jak śpiew ptaków rozbrzmiewający w deszczu".
Pochylam się nad Pani przeżywaniem, w związku z nagłą stratą Pani Mamy, rozumiem (tak, jak potrafię) jak trudnych doznań nadal Pani doświadcza. Doświadczanie i przeżywanie straty, jaką jest Mama, jest trudnym procesem, któremu towarzyszą emocje o dużym natężeniu. Niespodziewane, nagłe odejście Mamy, może być odczuwane jako zdarzenie mocno traumatyczne i bolesne, tym bardziej że olbrzymim zaskoczeniem, domniemam, że także zadawaniem sobie pytania
"Dlaczego?"
Proszę nie pozostawać samej, proszę wyjść z potrzebą/prośbą o obecność/rozmowę oraz dostępność Partnera/Męża, bliskiej dla Pani Osoby/Przyjaciółki.
W przypadku żałoby, jest potrzeba obecności bliskiej Osoby oraz potrzeba pobycia samej, z powodu spadku energii, z powodu potrzeby pobycia ze wspomnieniami- wskazane jest by sobie na to pozwalać, po to by w pełny sposób przeżyć żałobę.
Zachęcałabym Panią, do sięgnięcia po wsparcie Psychologa, by przepracowała Pani stratę Mamy.
Gdyby miała Pani życzenie zwyczajnej rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.
Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest teraz Pani najbardziej potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Tracą wszystko w obliczu wojny w Ukrainie - najbli
Święta Bożego Narodzenia dla osób w żałobie mogą b
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
